** Que rabia da cando....Hai que prepararse para irse do país.

---

SANXENXO. Mary Camiña

---

Últimamente non sei qué demos está pasando no noso país. A única saída que nos están dando para poder traballar, tanto os nosos gobernantes como as institucións, é que nos vaiamos do país...

Estou cansa de ver como as persoas que formaron as nosas universidades e as nosas escolas, entre as que me inclúo, non teñen cabida no noso país. E por riba, se te negas a ir porque tes lazos afectivos que consideras máis importantes que gañar uns euros máis, ou simplemente porque no fondo te negas a crer que ninguén queira aproveitar os magníficos recursos humanos, pertencentes a unha xeración ilustrada, preparada e capacitada sin precedentes na historia de España, mírante como un bicho raro. Irse a traballar fóra do noso país debería ser unha opción e non unha imposición...

Por qué temos que irnos da nosa terra? Acaso non chegou con que os nosos devanceiros tivesen que deixar todo para probar fortuna, e separar familias durante anos? Como filla de emigrantes digo: Basta!!! Temos medios humanos máis que suficientes como para facer unha industria propia!!! Só nos falta que o goberno impulse e premie a aqueles inversores que realmente queren aproveitar os recurso nacionais, axudando a levar a cabo reestructuras industriais necesarias para ser competitivos. Ser competitivo non significa reducir os gastos vía despidos, senon máis ben reducir beneficios a favor dunha maior calidade ou ben creando economías de escala...

Seguimos bailando ao son do que nos dicen os demáis, seguimos a pensar nos cartos para hoxe e fame para mañán. Así non se pode... Tódalas inversións do país se fixeron no sector inmobiliario, e no turístico. Chegáronse a pechar fábricas para crear solares. Ninguén, a pesar de que estudios económicos demostraban que se estaba a producir unha burbulla, quixo escoitar, e agora que a vaca enfermou e xa non dá máis leite, collen os cartos que lles quedan e fuxen para o extranxeiro en busca dunha nova vaca que muxir...

E namentras, Europa rise de nós..., non nos dan solucións para crear máis postos de traballo, para renovar e reestructurar a industria española, non, iso non convén, a man de obra española está ben cualificada e ademçáis sae máis rentable que a súa propia, quédanse cos beneficios do seu traballo, coa tributación do seu salario,( xa que son rendas obtidas fóra de España), e coa súa contribución á Seguridade Social, a cambio dunhas migallas: o soldo. De novo, pan para hoxe e fame para mañá...

Os que decidimos quedar e intentar por tódolos medios sobrevivir, que obtemos a cambio?: Máis impostos, novas taxas, menos postos de traballo, menos becas para estudar aos nosos fill@s, condicións máis duras para poder acceder aos poucos postos de traballo que quedan...

Como non che teño “espíritu aventureiro”, négome a formar parte da “fuga de cerebros” que agora mesmo existe no país, eu estudiei aquí e aquí quero deixar a plusvalía que os meus coñecementos poidan xerar...

** Que rabia me dan...os esteretipos sexistas!!!

---

SANXENXO. Mary Camiña

---

Colaboradora de A Lareira Máxica

Nunca fun capaz de entender por qué as nenas tiñan que xogar ás monecas, os nenos aos coches e os que se saían desos estereotipos eran denominados "macholos" , elas; ou "cricas" ou "maricallos", eles.
Menos mal que hoxe en día, algunhas mentes vanse abrindo pouco a pouco a outra realidade, na que as persoas poden ter gustos ou conductas similares sexan homes ou mulleres, ainda así se ven certos "prexuizos".

Lendo un artigo de xa hai tempo, chamoume a atención cómo unha persoa seguía a supoñer que homes e mulleres somos diferentes na forma de pensar e de sentir, só polo mero feito de ser do sexo que somos. Non é que me preocupara en exceso esta opinión, nen que fose a primeira vez que o oio, pero sí me fixo pensar.

Toda a miña vida levei etiqueta de "rara". En aparencia, según me fixo saber un día o profesor de dibuxo lineal, son (ou era por aquel entonces) demasiado feminina, para facer unha inxeniería (non sei moi ben de onde sacou iso, a verdade...)..., e como daquela ainda non tiña o carácter o suficientemente definido, pois tomeimo ao pé da letra, xa non sería inxenieira, non porque mo dixera semellante especimen, e moito menos porque mo crera, senon por medo a encontrarme na carreira a máis dun que pensara o mesmo. Pero intelectualmente, parece ser que me parezco máis ao sexo masculino..., iso me fixo saber un profesor de primaria do colexio dos meus fillos, xa que segundo él, as mentes matemáticas son máis ben de homes, ja!. O que hai que oir..., se eu lle contara o “calculadoras” que poden ser as mentes dalgunhas mulleres...(Sí, é certo, isto último vai con retranca e é sexista, tamén hai homes “calculadores”...)

E mirade vos por onde, na carreira recrimináronme que para ser muller sempre ía moi sencilla e sen maquillaxe..., pero vamos a ver, eu a maquillaxe úsua, pero cando me apetece ou en certas ocasións, ...para sentirme mellor, non por ser muller... Non teño nada en contra das mulleres e homes que usan a maquillaxe a diario porque así se sinten mellor, pero que non me digan que unha muller ten que maquillarse a diario necesariamente, ou vestir á última...

¿Por qué necesariamente ás mulleres lles ten que encantar ir de compras? Pois non, non me gusta ir de compras, só vou cando me é imprescindible.

Tamén me dín conta que prevalece, dixen prevalece e non que sexa así en tódolos casos, a conducta machista máis na muller que no home. Encontreime moitísimos casos nos que as mulleres non soportan que o seu superior sexa outra muller.

Cántas veces fun criticada, e o sigo a ser, por non acatarme á forma "convencinal" de ser de muller : non me gusta ir de compras, odio pasar todo o día limpando, odio as telenovelas, detesto os cotilleos, e sempre necesito ter a mente activa en algo creativo. Abofé que existen máis mulleres coma mín, entón, ¿por qué seguimos cos estereotipos? Quizais pola necesidade inconsciente de ter todo analizado, seriado e etiquetado.

Teño claro, moi claro, que as persoas somos diferentes porque senon seríamos robots, copias, clons,..., non habería distintos puntos de vista, todos estaríamos de acordo e ... adeus ao factor sorpresa...

De seguro que máis dun debe pensar que teño un carácter forte, pois sí, levo moitos anos fortificándome. Uns dirán que son son unha rebelde, outros que unha paranoica, haberá incluso quen dirá que me gusta ser o centro de atención, e outros que unha frustrada¿?...: sencillamente son unha persoa,sí, unha PERSOA, nin mellor nin peor que os demáis, tan só diferente, unha persoa á que non lle gusta que a etiqueten ... Cada persoa é única polo que é, o que sinte, os seus gustos, os seus pensamentos e os seus feitos, non por ser home ou muller. Cando isto quede claro, por fín poderemos convivir homes e mulleres como o que somos: PERSOAS, con uns gustos, preferencias e actitudes diferentes, propios de cada quen e non do sexo que portamos.

** Templario

---

SANTIAGO DE COMPOSTELA. Alvariño

---

Qué rabia me da ponerme el traje de caballero templario y ¡hala!, tirar para las cruzadas. Con lo bien que estoy sacando fotos a las flores. ¡Qué harto estoy de que la gente me cuente sus problemas! Es que no se dan cuenta de que no puedo más. Pues, no. Y lo mío no es egoísmo, es impotencia. Yo no puedo hacer nada. De sobras sé que el mundo está lleno de nazis y mafiosos. También están los malvados, esos que no tienen ningún poder, que son tan marionetas como los demás, pero lo mismo que los dragones enfurecidos escupen llamaradas, estos cuando abren la boca escupen mierda.

Porque cae mierda de todas partes, para que negarlo. Y aquí estoy yo, en medio de este campo de batalla, yo que no quiero ser guerrero, que quiero ser trovador. Porque esta guerra es una guerra perdida.

Todos los días se repite la misma cantinela. Me piden respuestas. Respuestas complejas cuando las reglas del juego eran más o menos conocidas. Respuestas imposibles cuando el firme del camino se ha vuelto de arenas movedizas.

-¿Y si...?
-¿Y si...?
-¿Y si...?

¿Y si la gente se callara y me dejaran respirar? ¿Acaso no saben que soy asmático? De sobras lo saben, lo que pasa es que cuando apetece vomitar estiércol, lo más prudente es tener una bacinilla cerca.

** ¡Qué rabia me dan as esti-LISTAS!

---

COMPOSTELA. Alvariño

---

Colaborador de A.L.M.

Detesto o Nadal. Non existe cousa máis estúpida. Como sei o que me pasa, procuro que non me afecte esta leria. Pese a que puxen da miña parte, non o conseguín. A noite do día de Nadal, desmoroneime. A día de hoxe inda ando buscando os meus anacos. Para fastidiala un pouco máis, onte ocurréuseme ir a unha perruquería nova. Miña nai, este ano, cambiou de perruqueira e veu encantada. Miña nai é unha cotorra falsa con artrosis, un dato moi relevante que eu pasei por alto. Tal para cual, a perruqueira é outra cotorra falsa. Descoñezo se ten problemas nos osos. ¡Qué muller máis insoportable! Detesto as perruqueiras que se creen con dereito a interrogar á clientela. Mellor lles sería concentrarse no seu traballo, moitísimo mellor.

O corte de pelo que lle fai a miña nai é bastante estiloso e barato, 14 euros. A min cobroume 19 euros porque seica tiña o pelo largo, primeira sorpresa. O meu corte é patético, segunda sorpresa. Agora terei que ir visitar a “miña Carmen” e pagarlle os seus 23 euros habituales. Conclusión: ¡¡o barato sae caro!! 19 euros tirados+ 23 euros por arreglar o desastre=42 euros cortarlle un anaco a melena. ¡Hai días nos que non se debía salir da casa! Qué lle dean ó aforro, porque a miña intención inicial era que me fixeran o mesmo traballo, con idéntico resultado, e por menos cartos. Nin máis nin menos, motivos estrictamente económicos. Paso de pagar un euro de máis pola mesma cousa. Pois..., non tiven sorte.

E por enriba, a perruqueira cheiraba. Así de claro, arrecendía mal. Nótase que debeu aproveitar o mediodía para darlle unha alegría ó corpo. Cousa moi saludable, sí señor. Tan saludable como manter unha axeitado aseo persoal e non andar apestando polo mundo.

¡Non volvo!

Alvariño.

** ¡Qué rabia me dan los ladrones de antenas de coche!

---

SANTIAGO DE COMPOSTELA. Alvariño

---

Me han robado la antena del coche en el parking que hay justo al lado de Hacienda, en Santiago. Curioso, sí, curioso, por lo visto en esa zona hay mucho aprovechado junto. No era una antena cualquiera, era especial. Especialmente cara, porque era pequeñita para poder pasar por debajo del portal de mi garaje sin tropezar con él. Es que la antena que viene de serie no me sirve. Con las prisas se han llevado la antena y han dejado el tornillito adaptador en el sitio. Lo más probable es que no les haya servido para nada. ¡Hay que joderse!


Alvariño, el rabioso.

** Que rabia da cando.....Orgasm: el clon

---

COMPOSTELA. Alvariño

---

Aviso: como Julio no escribe nada, existe el riesgo de que esta Lareira Máxica se vaya transformando en la Lareira de la señorita Pepis.

Bueno, al tema, estoy indignada. ¿Escribo un qué rabia? Sí. ¡Qué rabia me da la jeta de algunos comerciantes desaprensivos! Ya os conté en la anterior entrada que tengo una brocha de colorete con los pelitos más duros que las púas de un erizo cabreado. A este tipo de brocha le va bien un colorete hecho a su medida. Nada mejor que un colorete de Bourjois, bonitos si, pero con la fama, merecida, de ponerse más duros que una piedra. O sea, están hechos a la medida de mi brocha-lija. No sé si sabréis, los chicos seguramente no, que existe un colorete muy famoso y deseado por las féminas, el Orgasm de Nars. Sí, lo que es el marketing...

Los estupendos coloretes de Nars de baratos tienen poco y no son fáciles de conseguir en España, menos mal que las marcas más asequibles se dedican a clonar de todo.

Un clon barato del Orgasm de Nars es el Lilas D'or de Bourjois. Total, que el otro día entré en una perfumería, una de tantas, una de muchas, dispuesta a hacerme con el clon, algo es algo, y a falta de pan..., del famoso Orgasm. Si algo hay que reconocerle a Bourjois es que tiene variedad de tonos de colorete, lo malo es que algunos estaban agotados, entre ellos el Lilas D'or, que es número 33. Por la visto, la crisis debe fulminar el deseo y claro, hay que recurrir al potingue para alegrar la cara. La dependienta me dijo quelo iban a reponer durante la semana y como no tenían el precio marcado me lo consultó en la caja. No llegaba a los 9 euros, 8 y pico.

Está mañana tuve que hacer unos recados y me encontré con otra perfumería de la misma cadena, hay muchas por ahí. Estamos hablando de una semana de diferencia y de dos perfumerías en dos localidades diferentes dentro del mismo ayuntamiento. Entro, busco el stand de Bourjois y allí está, el Lilas D'or esperándome. Tiro para la caja pitando que llevo prisa. Con todo, compruebo que el colorete esté precintado que paso de cosméticos toqueteados y guarrindongos. Ok, todo bien.
-11,75
-¿Perdón?
-11,75
De qué van, es posible que un producto suba ¡3 euros! en una semana. ¿Cotizan los coloretes Bourjois en bolsa y no me he enterado?
No lo compré, paso de contribuir a la escalada de la inflacción.

** ¡Qué rabia me dan los porquechos y las porquechas!

---

COMPOSTELA. Alva

---

En este tema no hay discriminación que valga, hay guarros y guarras de todas las edades, tribus y colores. No estamos ante un fenómeno propio del verano, qué va. El porquecho se adapta al medio con asombrosa facilidad y puede vivir en hábitats muy diferentes. Tanto les da el clima desértico como las montañas nevadas del Himalaya. En Santiago, también se encuentran fácilmente. Ahora, en verano, parece que las altas temperaturas y el sudor estuvieran directamente implicados en la cuestión de la emanación de tufos insalubres. Parece, claro que parece, sobre todo cuando uno se ducha una vez a la semana. En invierno, con bajas temperaturas y escasa sudoración, cambia la historia. En esta época, la excusa es el frío. Más de lo mismo, ducha semanal.

La crisis, esta terrible crisis económica que estamos padeciendo, también podría ser excusa recurrente para el ahorro de agua, gel y champú. El caso, es que yo, que ya tengo unos cuantos años, recuerdo la existencia de guarros también en épocas de bonanza económica. El guarro ni aprecia los placeres de la ducha ni se cambia la ropa interior. De las uñas, mejor no hablar. ¿Tanto trabajo da cortarse las uñas? Por lo visto, si.

Hace 40, 50, ó 60 años, el baño era así, semanal. Estos hábitos tienen un pase en una época en la que, por no haber, ni siquiera había agua corriente en las casas, ni cuarto de baño, y la ropa la lavaban las mujeres en el lavadero comunal de la aldea. Pero, en nuestros días, salir a la calle, a primera hora de la mañana, oliendo mal, ¡casi no tiene justificación! Vale, no vamos a llevar todos los perfumes de Armani. Claro que no, pero además de las marcas de perfumería selectiva también están las otras, las de todos los días, las que nos podemos permitir la mayoría. Por ejemplo, en Mercadona, venden unos clones, tanto para chica como para chico, de perfumes de los caros. Son las colonias “Como tu” y deben andar por 10 euros los 100ml. Algunas huelen muy bien y duran bastante. ¡Ah!, se me olvidaba, los geles y los champús Deliplus, del Mercadona, también son muy, muy, económicos y cumplen perfectamente.

** Que rabia da cando....!!!

PONTEVEDRA. Cristina C.

---

Colaboradora

Cando a xente que sacude alfombras, manteis, etc, polos balcóns. Eu estouno sufrindo, xa pedín as veciñas de arriba (unha nai e dúas fillas de 20 anos) que por favor non tiraran nada polos balcóns porque caía toda a porquería no meu e moitas veces tiña a roupa a colgar nun tendedero (posto que no outro balcón grande, aínda tendo corda para colgala, non lle da o sol e non me da secado) e, ás veces, tiña que volver a lavala.

Cando onte vin a merda que tiña o meu balcón enloquecín. Tiraron: polvo, mingas de pan, envoltorio de plástico, area, pedriñas, pelos do seu can, pelos humanos (que non sei de que zoa eran porque eran cortiños), ... Así que, ás 20.30h. chamei e pedinlles que non o fixeran e me di a nai:

- "Y, ¿por dónde quieres que tire las cosas?". Eu flipei, xúroo. Eu contesteille que eu non sacudía nada para non molestar aos veciños de abaixo e ela dime:

- "Es que el balcón pequeño no es sitio para colgar ropa, y yo no tiro por el otro, el grande, porque se que hai quien cuelga ropa por allí". (Ou sexa que ela parécelle normal tirar polo balcón porque non quere manchar o seu piso de porquería que logo teño que limpiar eu e parécelle ilóxico que colgue a roupa nun tendedero).

Eu sorprendinme aínda máis porque a veciña de abaixo ten tamén tendedero no balcón pequeno, e tamén a do baixo, ou sexa, que non son eu soa. Ao final saiume que por lei nacional ou normativa do Concello está prohibido sacudir e tirar nada polos balcóns e ela dinme que hai unhas horas na que si se pode. Eu non sei que pensar. ¿Vós que opinades?. O único que teño claro é que as veciñas de arriba son unhas porcas porque son as únicas que sacuden polo balcón.

** Que rabia da cando......

---

SANXENXO. Julio Torres

---

Alguén nos espeta, coma quen non quera a cousa, e sen petición previa de opinión pola nosa parte, a famosa frase tan inequivocamente expresiva: "Eu non che vou dicir nada pero..."(e aquí expresa a súa opinión sobre algo do que non ía dicir nada) ou o que ó mesmo "Yo no voy a decirte nada pero...". ¿Pero qué entonces?

O outro día escoiteilla dicir a alguén na televisión, pero na vida diaria estamos fartos de oíla. Medo me da cando alguén pronuncia estas ou parecidas palabras. Fai o contrario do que acaba de afirmar. Contradicción, incoherencia, actitude paradóxica, feita con maquiavélicas intencións, disfrazando a manipulación dunha aparente cortesía diplomática que se esvaece en milisegundos. Os españoles e, sobre todo, os galegos, sómosche así. E como @s que tiran a pedra e logo esconden a man. Sí, pero non. Non, pero sí. Depende. Non che vou dicir o que deberías facer, pero voucho dicir aínda que ti non mo preguntes, alá, e con aparente educación... ¿E a ti quen che preguntou? penso. Unha manipulación encuberta en toda regra ¿ou non?...E que hai xente que non da puntada sen fío...

** Que rabia da cando....!!! MALETAS & TASAS

Q ue rabia da cando hoxe nos enteramos que Iberia estudia a posibilidade de cobrarnos por facturar as nosas maletas, como xa están facendo as compañías de baixo custe. No caso de Iberia as tasas variarán entre 15 e 100 euros.

A organización de consumidores FACUA xa anunciou que vai xudicializar este tema se finalmente a compañía aérea cumpre coa súa intención, ó igual que xa fixeron coas de baixo custe. FACUA advirte que consideran que o seu cobro sería ilegal segundo a Lei de Navegación do ano 60.

Por suposto, non estou dacordo con esta facturación extra de Iberia ou doutras compañías e penso: se de todos é sabido que Iberia e outras compañías aéreas nos perden bastantes -ou moitas- veces a equipaxe facturada, ¿deixarán de perdela co cobro desta tasa por facturar a nosa equipaxe? Dame que non...Por tanto, non cabe outra que preguntarse: ¿imos empezar a pagar para que nos sigan perdendo a equipaxe? Nada, burros e, a partir de agora,MÁIS que apaleados...¡¡¡QUE RABIA DA!!!

---

MÁIS INFORMACIÓN NESTES LINKS:

--> Iberia, a compañía europea que máis maletas extraviou no pasado inverno

--> FACUA

---

---

UN ARTIGO-OPINIÓN FEITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** Que rabia da cando...!!! Folletos invasores

Que rabia da cando...!!! Cando chegas ó teu coche e, sorpresa sorpresa, atópastes con que o teu parabrisas foi pai. As súas transformadas en escobillas que case todo o limpan, refuxian no seu interior un vástago postizo de nome folleto, e de apelido: publicitario. A nai do fillo deixouno, como a outros, a cambio dunha paga monetaria...

Cando esta práctica do folleteo publicitario é frecuente un acaba por afartarse. Pasa outra cousa: que as veces daste de conta e retíralos, pero outras veces xa cando estás dentro do coche, co cinto posto, encendeste o motor e puxestes a primeira e vas arrancar, albiscas polo retrovisor un folleto asasino na luna traseira do vehículo.. Brrrr!! (sobre todo se chove). Ante isto último cómpre ter coidado, hai moito amigo do alleo que o fai a propósito para que cando te levantas a retiralo, aproveitar para levarche o coche, tendo en conta que as chaves están dentro e o conductor na súa parte traseira. A min, afortundadamente, nunca me pasou, pero teño recibido correos advertíndome desta técnica ladronil. Coidado. Mellor apagar o coche, coller as chaves e apearse do vehículo, ou marchar facendo publicidade e, máis tarde, retirar a publicidade "gratuita" da plataforma do teu coche.

¿E ti non tés ningunha cousa que che dé rabia? Desafógate en A Lareira Máxica. Envía o teu texto e queixa ó mail de alareiramaxica[arroba]gmail.com (no lugar de [arroba] poñer @). Gracias.

---

QUE RABIA DA CANDO...!!! FEITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** Que rabia da cando...!!! TELEFÓNICA = TIMOFÓNICA

Non hai dereito a semellante tomadura de pelo. Prometín no blog Migramundo, do compañeiro internatuta e xornalista Guillermo Pardo, escribir un artigo sobre a miña desastrosa experiencia como usuario co ADSL de Telefónica. Vou tentar ser o máis claro posible no asunto que me ocupa. Espero que o consiga. Imos aló.

O servicio de ADSL que teño é de TELEFÓNICA. Máis coñecida por tod@s como TIMOFONICA. E o mote non é gratuito. Entremos en materia.

Hai dous anos que contratei o servicio. Antes tiña Wanadoo, hoxe Orange. Daquela decidín darme de baixa da compañia francesa. Logo de conseguilo, tras enviar o correspondente burofax e acudir a consumo, pasado un tempo deixei de sufrir os cobros indebidos por parte dunha compañía da cal xa me dera de baixa. foi entón cando contratei TELEFÓNICA. Grave erro.

Os problemas empezaron ó pouco. Primeiro cobrábanme as chamadas a números fixos nacionais fóra do DÚO (teléfono e internet ADSL). Durante catro meses tiven que chamar e poñer senllas reclamacións, nas que me acabaron dando a razón e devolvendo os seus cobros indebidos.

En setembro de 2006 un temporal fixo que a "acometida" do poste de teléfono, quedase mal, polo que a conexión a internet era como o río Guadiana. Agora si, agora non. E a velocidade variaba aleatoriamente. Tivéronme 8 días sen conexión. Chamei infinidade de veces. O servicio de atención ó cliente, MOI DEFICIENTE. Ou che pasaban cun teléfono e non che collían ou che cortaban a línea directamente. Así, sen miramentos nin escrúpulos. Bueno, iso segue pasando aínda hoxe. Logo chegoume a factura e cobrábanme todo. A tomarlle o pelo a outro, díxenme. E fíxenlles devolver o custe proporcional do ADSL. Faltaría máis. Non se pode cobrar un servicio que non se prestou ou se prestou deficitariamente.

E o último ven duns meses para aquí. Entre as 20 e as 24 horas aproximadamente desconéctanme de internet. TÓDOLOS DÍAS SEN EXCEPCIÓN. Ata a data aguantei. PERO TODA PACIENCIA TEN UN LÍMITE. Decidido: acudirei a CONSUMO. En teoría TIMOFÓNICA está adherida ó sistema de arbitraxe. A ver qué pasa.

Polo que investiguei en internet a práctica que fai esta compañía é a dos chamados "microcortes", ideados por un programa concebido para disuadir redes P2P. Na práctica úsase indiscriminadamente uses ou non redes P2P. Menuda gracia a dos "microcortes". ¿Que pasa non paguei acaso algunha factura e por iso me fan iso?. Non. ¿pois entonces porque estas malas mañas empresariales? Creo que é unha práctica totalmente ilegal, se ben o tentan disfrazar como un problema técnico do máis normal. ¿Por que teño que sufrir cortes reitarados e continuados no tempo e perder información ou sufrir inconvenientes se estou pagando por un servicio que debería ser universal un alto custe económico? ¿É acaso xusto? ¿Por que non se persigue EN SERIO este tipo de actuacións mafiosas por parte das empresas prestadores de internet? ¿Por que non se protexe axeitadamente ó cidadán de a pé?

A todo isto a conexión de TIMOFÓNICA págase moi cara. 39´90 máis IVA. Total 46.28 euros. Pero a relación calidade/precio non vai da man, máis ben a calidade sitúase a anos luz do precio.

Se chamas ó 1004 remítente ó teléfono do servicio técnico que non é gratuito. Algo que parece unha ESTAFA. Por lei, como veñen reclamando as asociacións de consumidores, eses teléfonos deberían ser gratuitos. ¿Por que non hai unha lei que faga cumprir todos estes atropelos ó usuario final? ¿Por que tanto interese en defender ou amparar ás grandes empresas ou a SGAE por leis e non os consumidores?

Xa me vexo, enviando outro burofax para darme de baixa de TELEFÓNICA. Ter que esperar 2 ou 3 meses para que te dean de baixa e a nova compañía te poida dar de alta. Entre WANADOO E TELEFÓNICA tiven que esperar ese tempo. E outro problema vai ser que compañía escollo desta vez. Gustaríame R, pero onde vivo en Sanxenxo non hai dita posibilidade. R so existe en Sanxenxo capital e Portonovo. O resto somos de segunda división. Xa se sabe a prestación de internet non é un servicio público senón un negocio....

ANIMO A TODA A XENTE QUE É VICTIMA DESTES ATROPELOS POLAS COMPAÑÍAS QUE PRESTAN INTERNET QUE DENUNCIEN O QUE LLES PASA EN CONSUMO. Asegúrovos que vale moi moito a pena, aínda que poida parecer todo o contrario. Como di o refrán: "un gran non fai morea, pero axuda a conseguila". Neste caso, onde di morea, hai que dicir presión social. E se non nos facemos escoitar, de nada servirá. Coas reclamacións por escrito, Consumo ten constancia e, por ende, o Goberno.

En fin, remato: estoume prantexando seriamente prescindir de internet e de teléfono fixo, e quedarme so con móbil para chamar. Así que non vos estrañedes se A Lareira Máxica un día deixa de actualizarse periodicamente...

---

AGRADECERÍA OS VOSOS COMENTARIOS MÁIS QUE NUNCA: opinións, consellos, relato das vosas experiencias,compañia que me recomendades (para R non teño cobertura, como xa dixen)...GRACIAS

---

P.D.: Recomendo que NON SE CONTRATE TELEFÓNICA. O voso bolsillo e a vosa saúde, agradecerano...Se non fas caso daraste conta que TELEFÓNICA=TIMOFÓNICA. Logo veñen as queixas. O que avisa...

---

UN ARTIGO ESCRITO POR: Julio
Coordinador de A Lareira Máxica

** Que rabia da cando....!!! ----> Spam

Que rabia da cando.... cada día les o teu correio electrónico e te atopas nel con múltipes correos lixo ou spam. Estou dacordo co Julio cando di que moitos son da propia empresa: chámese sobre todo gmail ou hotmail. E coma os antivirus. Estou segura de que as propias empresas de antivirus meten virus nos antivirus. Unha incongruencia moi congruente ¿non?
Cada día recibimos moitos mails en inglés. ¿Pero se eu non coñezo a ningúen que sepa falar o inglés tan ben e menos que me envíe un mail cun título en inglés!. O timo da estampiña a outra. A min, desde logo non.
O que non reciba spam que tire a primeira pedra. O que non me cadra é como, especialmente gmail ou hotmail teñen un apartado para o spam que eles mesmos separan. ¿Autobombo?
¿E vos que cousas das novas tecnoloxías vos dan rabia? Habelas hainas e moitas. Agardamos as vosas protestas.

---

QUE RABIA feito por: Patri
Administradora axudante de A Lareira Máxica

**QUE RABIA DA CANDO......!!!!

¡Que rabia me dan os prezos!. Non paran de subir, xa o sabemos todos, pero ademais deso está o tema do pitorreo, porque hai cousas que parecen unha tomadura de pelo. Estou farto, pero que moi farto, ¡fartísimo!. Cerca da miña casa hai un Eroski, un MaxiDía, un Gadis e un Árbol. A estes dous últimos vou pouco, parécenme caros. O anuncio do Gadis é moi bo pero non me fixo cambiar de idea. Pois, gustaríame saber por qué no MaxiDia 2kg de clementinas, moi ricas e doces, custan 1,69 euros cando no Eroski ese é o prezo dun kilo delas. Qué fenómeno paranormal será ese que nuns escasos metros provoca tal disparidade. No Eroski, as froitas e as verduras frescas son caras. Por exemplo, o kilo das mazás Royal Gala vale uns 50 céntimos máis que nunha froitería que frecuento. As verduras conxeladas envásanas en bolsas de 750 gramos e, curiosamente, teñen o mesmo prezo que as bolsas de verduras conxeladas do Carrefour, que son de 1 kilo de peso. Seguindo cos prezos dispares, no Alcampo un kilo de chourizos de Lalín, categoría extra, custa 4.99 euros, no Eroski os chourizos pasan de 7 euros o kilo. No Alcampo por 1 euro cómprase un oso grande de xamón curado, estupendo, non é para o can, é para o cocido. No Eroski, por un euro venden un anaquiño miserable e rancio de xamón, unha puntiña chea de graxa. No Eroski, 1 kg de fabas vale pouco máis dun euro, no Alcampo duplican este prezo. Unha botella de vino Ribeiro, con denominación de orixe, vale moito menos no Eroski que no Lidl. A lixivia con deterxente e as bolsas do lixo creo que máis baratas que no Lidl non se atopan.

Outro exemplo, antes, un pack de 3 pastillas de xabrón de tocador, marca Hipercor, feito por Gal, custaba 1.15 euros. Xa vai con dúas veces que quero mercalo e non está na estantería. Debérono quitar, tiven que comprar outro, por suposto, máis caro. O xel de baño, cómproo na Farmacia que está enfronte do Hipercor. É hipoalerxénico, ven en botellas de 1000 ml e sempre está de oferta, co cal sae moito máis barato que calquera xel de supermercado, eso si, hai que comprar 3 envases. O café descafeinado Bonka Mezcla de 250 gramos no Eroski ten un prezo de 1.70 euros, no Hipercor pasa

...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ]

de 2 euros. Na panadería do meu barrio unha barra de pan normal de 250 gramos, sen ser artesana nin integral, custa 0,80 euros. No Alcampo véndese unha barra semellante, feita noutra panadería da cidade, a 0,48 euros. Pensándoo ben, parece que non foran feitas a partir dos mesmos ingredientes: auga, trigo, sal e levadura. Podería seguir así un bo anaco, hai moitos prezos de productos básicos dispares e disparatados. Para rematar un disparate: o sábado comprei, no Eroski, unha escoba vileda sen mango, con proteccións de goma nos extremos para non danar os mobles, por 3,85 euros, (640 pesetas). Pareceume unha barbaridade, quero pensar que os remates de goma branda son útiles. A verdade é que as outras escobas non os tiñan. Sen embargo, unha mellora tan ridícula coma esa non debería supor un incremento tan grande no prezo. Para axudarme a esquecer a estafa da vileda, no Eroski, coa chegada da campaña navideña, puxeron a venda doces navideños e bombóns a granel. Teñen uns bombóns da marca Elgorriaga , uns cadradiños con chocolate branco no medio, e outros de licor, envoltos como se fosen un caramelo, que están moi bos. So estes, os outros bombóns a granel que teñen son dunha calidade inferior. Mais, os que vos describín están boísimos e so custan a 7.99 o kilo. De postre, despois das clementinas e antes do café, sempre tomo un bombón, so un, que aínda queda moito Nadal por diante e inda ei de engordar.

Como vedes, tómome o tema do consumo en serio, así e todo con tanta variedade de prezos en productos que non están de oferta inda ei de tolear. O peor de todo é que mamá veume tan eficiente e implicado que, agora, a compra sempre ma encarga a min. Non vou tódolos sábados, pero cando me toca case me leva todo o día. Menos mal que me acompaña Juanjito, estouno convertendo nun consumidor concienciado. Boa falta lle fai, inda non distingue as costeletas de lombo das de agulla, nin os xurelos das xardas, nin as coliflores frescas das pasadas, nin os grelos das nabizas,... Da o seu traballo aturalo pero trae o volkswagen sharan de seu pai, que ten un maleteiro enorme, e conduce sen rechistar. A min, as columnas dos parkings téñenme manía.

---

QUE RABIA DA CANDO...!!! FEITO POR: Alvariño
Gran colaborador de A Lareira Máxica

** Que rabia da cando......!!!

...Hoxe tiven a miña segunda e última (polo menos polo de agora) sesión de risoterapia. A risoterapia era unha desas actividades que tiña moitísimas gañas de probar e afortunadamente agora tiven a oportunidade de facelo grazas ó concello. Son desas actividades lúdicas que o concello organiza, neste caso, no verán. E jo, que contenta estou. Xa sei que debe parecer un pouco patético, por non usar un adxectivo máis negativo, iso de teremos que chegar ó extremo de teremos que inventar algo novo, unha terapia, unhas sesións ou como queirades chamarlle, para poder rirnos. Si, certo, iso é algo que sempre me chamou a atención. Os nosos antepasados non precisaban recurrir a estas cousas tan modernas para pasalo ben, ser felices e sobre todo, para rir a cachón. Que agora nós vaiamos a unhas clases colectivas para poder facer algo tan, aparentemente, doado e gratis como rir debe estar a facelos revolverse nas súas tumbas. Xa sei. Pero non creo que moitos de nós nos tomemos a risoterapia dese xeito. Como algo obrigatorio, necesario ou imprescindible para rirnos. Sen embargo, podemos tomala como unha alternativa máis de ocio e lecer.

Así foi como ma tomei eu. Era un xeito de probar unha actividade nova que tiña moitas gañas de coñecer, de rirme, de pasalo ben, e por encima, de estar con máis xente (coñecida e tamén sen coñecer). E dende logo que non me sentín defraudada. Todo o contrario. É algo que vos recomendo a todos. E moitísima razón ten Julio cada vez que nos insta a aquelo do "carpe diem", pasalo ben, rirnos e demais. Lembro
moitas noites ó carón do lume desta lareira "escoitando" os seus relatos sobre a risa e as súas innumerables propiedades. Julio debe estar farto de repetirnos aquilo de "rir queima non sei cantas calorias" , "10 minutos de risa equivalen a non sei cantos de exercicio". Pois era certo, unha que era reticente a crelo, ten que admitir que tiña razón unha vez máis. Non sabedes o que sudamos. Non sei se por efecto da risa en si, dos choros que a risa nos producían ou do que, pero o certo é que saes de alí case tan cansada como do ximnasio. Sudamos, choramos, xogamos, falamos, e rimos tanto que ó final tíñamos ata maniotas. De verdade, prométovolo. Maniotas na boca, maniotas nas costas, maniotas por todas partes. Pero ... que contenta estou!!! Que ben o pasei!!!

---

ENLACE RELACIONADO: 5 MINUTOS DE RISA EQUIVALEN A...

---

---

Que rabia da cando...!!! ELABORADO POR: María
Gran colaboradora de A Lareira Máxica

** QUE RABIA DA CANDO...........!!!

...t e discriminan por miope. Si rapaces, sinto decepcionar a imaxe de perfección absoluta que tiñades de min pero si, son miope. Non hai nada nin ninguén perfecto, non? e eu non ía ser menos.

Veredes, unha destas longas tardes deste chuvioso Agosto estaba eu aburrida e decidín voltar a un mundo no que facía que non me adentraba: o cibermundo, ou o que é o mesmo, o mundo dos ciberlighes, porque ó fin e ó cabo, iso é o que todo dios parece buscar na internete. E cal non foi a miña sorpresa o decatarme de que as cousas mudaran e moito, dende a miña última "ciberexperiencia". Atopeime cun friki co que mantiven unha primeira conversa un tanto, imos deixalo en, atípica. O de friki conste que é unha valoración meramente subxectiva. Tamén por se é relevante, vou engadir un detalle sobre o rapaz en cuestión: tiña estudos superiores. Non quere dicir que o que non chegou a rematar a antiga EXB non poida manter unha conversa coherente, pero precisamente porque si pode, o feito de que a persoa coa que estás a falar teña unha carreira universitaria superior, debería ser suficiente para asegurar unha conversa de calidade.

Dende o primeiro momento as súas preguntas foron moi estranas, ou iso me pareceron a min. Igual a cousa funciona así. Explicar cómo eran aquelas preguntas é complicado porque daba a impresión de que o home tiña un formulario cunha serie de cuestións que a súa interlocutora tiña que cumprir, e de non ser así, non había conversa posible. Así pois a conversa comezou cunha batería de preguntas sen sentido, sen contexto e sen lóxica algunha.

...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ]

Podedes imaxinar como me sentía ante semellante retahila de preguntas sen ton nin son. Estaba un pouco perdida, pero ata me facía gracia o conto, así que deixei que continuara. Cómo acostumo a vestir, que tipo de roupa me gusta, se acostumo a usar chaquetas (aínda estou a intentar dilucidar a importancia de tan relevante cuestión) foron algunhas das cousas que me preguntou, pero, repito, así, sen un contexto coherente que as fixera máis dixeribles, porque ó fin e ó cabo, que che pregunten que estilo tes ó vestir, tampouco é tan grave cando se fai no contexto adecuado, coas palabras adecuadas e no momento adecuado.

A nosa primeira conversa rematou trala pregunta de se normalmente visto de chaqueta. Non sei se estaba xa demasiado cansa, demasiado sosa ou demasiado que, pero tiña suficiente xa para unha primeira conversa. O seguinte día que coincidimos, e preguntarédesvos porque houbo un segundo, continuou pola mesma línea, pero esta vez xa se encargaba el de preguntar e responder. Se na primeira conversa me sentín como se estivese realizando un casting ó que non me presentara, un casting no que decidirían se era unha mula con bos dentes para ser mercada, nesta segunda conversa era como se o home quixera deixarme claro cales eran as súas aspiracións, como quería a mula. Desta vez as preguntas eran do tipo: Non fumas, non? Claro, ante unha pregunta formulada así, eu que non fumo, respondín que non, pero é que ante tal intimidación, tampouco lle diría que sí aínda que a resposta fose afirmativa. A seguinte e última pregunta da ronda de preguntas do día foi: non usarás lentes, non si? Unha que xa estaba que se mordía a súa velenosa lingua, se antes respondería que non fumaba aínda que botase fume polo nariz, agora respondería que si usaba aínda de non ser o caso, que o é.

O meu gozo nun pozo, .... e supoño que o del. Ah, vaia, usas lentes. Bueno, pero levarás case sempre lentillas, non si? Todas estades máis guapas con lentillas. Pois non, non, verás, as lentillas fanme dano e canseime de usalas, ademáis e que me vexo moito máis mona e resultona con gafas que con lentillas.
...................................................
............................................
.............................
Fin da conversa.
A partir dese momento ata eu entendín que as cousas xa non voltarían a ser o mesmo entre nós. De feito, teño que dicir no seu favor, que se despediu educadamente cando lle preguntei, 3 horas despois, se non lle gustaban as rapazas con gafas. Pero para entón, eran os rapaces frikis que fan preguntas raras os que non me gustaban a min.
Hai que ver como está o mundo. Agora xa non me alarmo ante a posible elección dos nosos fillos á carta. Porque non???

---

QUE RABIA DA CANDO....!!! elaborado por: María
Gran Colaboradora de A Lareira Máxica

** QUE RABIA DA CANDO....!! Folletos

C ada día vemos publicados máis folletos redactados en galego. Ata aquí, moi ben. E claro, para iso, para impulsalo, a Xunta da subvencións a quen, ao fin, se decide a publicar a súa información en galego.Vale, ben tamén. O que xa non está nada ben é que os ditos folletos editados en galego non teñan que pasar un control de Política Lingüística [en fin, digo eu que non existe tal control polos fallos monumentais que encontramos nestes...].
Sen ir máis lonxe, hoxe atopei no meu buzón un folleto dunha tenda de mobles. E cal foi a miña sopresa (seguida de indignación) cando, xusto na portada e en tamaño grande, atopei

...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ]

"estos prezos vante a convencer". Non é que eu sexa unha gran experta en lingua galega pero aínda así puxéronseme os pelos de punta. Por se acaso, lín outra vez o "titular" en cuestión, pero non tiña problemas de vista. Xa van varios fallos na primeira páxina. Ben, sigo lendo. Páxina 2: "montaxe gratuito". Hai que ver, se a todo o mundo - por pouco que saiba - lle vai soando o das excepcións masculinas de "traxe, paxe, garaxe, personaxe".

Na mesma páxina, atopamos tamén "estos prezos te van a enamorar, consúltenos sin compromiso". Sigamos: "dormitorio moderno con módulo rincón e tiradores realizados en la propia madeira". Páxina 11: "dormitorio combinado en color roble", etc, etc...

Ben, pasemos a outro folleto. Esta vez, pretenden vendernos iogures. En pouco máis de 80 palabras falannos dun iogur "ecológico", dunha "cremosidad" impresionante, de leite en femenino e de "ingredintes naturais".

Pero que raios fai política lingüística cos nosos cartos ??????????????? Non comproba nunca os textos antes da súa publicación? Non piden un exemplar do que se vai publicar antes de dar as subvencións?

Eu, desde logo, teño claro que só daría a subvención unha vez que todo estivese completamente correcto. Entre iso e a vergoña que sinte un cando escoita falar ós políticos... Que mundo!!!!!!!!!!!!!!!!

Calypso

---

QUE RABIA ELABORADO POR: Calypso
Colaboradora habitualde A Lareira Máxica

** QUE RABIA DA CANDO......!!!!

...P or fin, despois de meses de clases,cursos, apuntamentos, papeis, temas, exames, nenos, rapaces, adolescentes, frío, choiva, mal tempo etc, dispós, por fin, duns días libres para ti. Por fin unha tarde enteira libre para facer nada. O que máis me apetecía, por suposto, era pasar ese tempo na praia. Xa mo estaba imaxinando,o Lorenzo tostando a miña pel mentres me sumerxo neses mundos novos e descoñecidos que esconden todos eses libros que tiña pensado ler agora, a auga o fondo para refrescarme cando a insolencia do Lorenzo fose demasiado incluso para min.

Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ]

Sol, praia, mar, libros, cremas protectoras, toalla, bikini, bañador .... todo no fondo da bolsa, imposibles de ser usados e á espera de tempos mellores. inútiles. Pasa un día, pasa outro, xa vai a primeira semana de vacacións malgastada. Comeza unha nova semana. Esta parece que si, o fin de semana, coma sempre, nin rastro de sol e por tanto de praia, pero parece que o resto da semana estará boa. Por fin pisarei a area, pertrechada cal toureira, cos meus apeiros veraniegos. Ja, ríete ti do verán, do bo tempo, da praia, e da nai que os pareu a todos. Se xa o dicía Alvariño e mais miña nai. O mundo está patas arriba. Vaia mes de xuño que levamos. Facía anos xa que non chegaba a estas alturas do verán tan esbrancuxada. O meu gozo nun pozo, esta a piques de rematar a miña segunda semana de vacacións e aínda non pisei a praia.

É o que ten Galicia, incomparable noutros aspectos, pero o tema do tempo atmosférico non está do noso lado. Ahora entendo a eses turistas incondicionais que nos empezan a poñer os cornos económicos. Galicia é a monda, non temos nada que envidiar en temas de praias, gastronomía, paisaxes, monumentos e demais, pero a climatoloxía non está con nós. É comprensible que, cando por fin tes uns días dispoñibles, prefiras aseguralos decidindo pasalos entre a marabunta de Marbella e non encerrado nun piso na costa galega vendo os "insufribles remix-programas basuriegos" que as teles nos preparan para estas datas.

O bikini novo segue sen estrear, a este paso, cando vaia poñelo xa non me collera. O bo do asunto é que con tanto tempo, case levo rematada xa a miña axenda literaria para estes dous meses. Algunha suxerencia????

---

ARTIGO REMITIDO POR: María
Gran Colaboradora de A Lareira Máxica

** Que rabia da cando....!!! (Crónicas hospitalarias)

Qué rabia me dan esas personas que aparcan a sus mayores en el hospital y los dejan allí, a su suerte. Qué rabia me dan esos señores de última hora que se engalanan para visitar a sus familiares y no sé muy bien cómo se las arreglan para no coincidir jamás con la hora del desayuno, de la comida, de la merienda o de la cena. Es casualidad, claro. Es mejor desaparecer, por lo menos, más cómodo. Para qué molestarse si las enfermeras ya están pendientes de todo y los acompañantes de las otros enfermos ayudan. Mira que bien, y no es que me cueste tanto ayudar, no me cuesta nada, pero me da rabia. Cría cuervos y te comerán los ojos.

Las personas mayores son mi debilidad, y pienso que ya es hora de que se empiece a desvelar el maltrato psicológico al que tienen que estar sometidos muchos de nuestros mayores.
...Ve-lo Artigo completo....
Lo más curioso es que, solitos como están, cuando pueden aprovechan para contar lo bien colocados que están sus hijos y sus nietos. Es lo que hace la señora que ocupa la cama 1 de la habitación de mi madre. Tiene ochenta y tantos años, una cadera mal y un parkinson bastante avanzado que no le permite usar los cubiertos. Da igual, hoy no hubo quien viniera a darle la merienda. Hoy es domingo y la mayoría de la gente no trabaja. Ya se sabe, hay que aprovechar para dar una vuelta, claro, es normal.

La paciente de la cama 3 no es tan mayor y, aunque no me gusta calificar a las personas hoy lo voy a hacer, es una amargada. Su familia vive lejos y está sola toda la semana. Hoy, hubo un momento en que vinieron a visitarla 6 personas, todas juntas. Realmente no la visitaron, hablaron de sus cosas, lo mismo que si hubiesen quedado en una cafetería. La señora estaba sentada en la butaca y no iba con ella la conversación. Así que se quede sola se encerrará en si misma y no nos dirigirá la palabra a los demás. Sin embargo, a las enfermeras y a las auxiliares les habla como una déspota, es decir, no tiene ninguna dificultad para articular el lenguaje y además le gusta usar un tono elevado.


El primer díale dije que cuando necesitara algo que me lo pidiese y me dio un “gracias” por el medio de los dientes. Bueno, ella se lo pierde. No soy psiquiatra ni psicólogo, yo no puedo hacerle terapia ni puedo traerle a su familia, pero sí que le podría hacer compañía. Cuánta soledad. Lo mejor que me ha pasado es que me he hecho amiga de un chico parapléjico y hoy me ha presentado a su novia. Vaya suerte tiene, madurito como es, 40 años, se ha ligado a una chica guapa, agradable y que no debe pasar de los 20. La chica me ha caído muy bien, está llena de frescura. El también me parece buena gente. Me han contado que se han conocido en el hospital. Me alegro por ellos. Me alegro de que la primavera siga alterando la sangre de la gente, también aquí. Ah, mi madre evoluciona favorablemente.

---

QUE RABIA FEITO POR: Mariam
Gran Colaboradora de A Lareira Máxica

** QUE RABIA DA CANDO.....

v as conducindo o teu coche pola estrada e en vez de ir circulando normalmente vas facendo slalon e esquivando os diferentes baches e socavóns que na carretera hai. Claro que...agora chegan as elección municipais e, no mellor dos casos, teremos a sorte de que os remenden. Pero que saiban que, aínda que os remendos, non estena mal para parchear unhas estradas terceiromunidistas nun país desenrolado en pleno século XXI, non son a solución máis axeitada. ¿Por que non asfaltar tramos enteiros de baches cunha sólida capa?...Ademais como no mellor dos casos so as aslfaltan cada 4 anos pois ó mellor tampouco é tando pedir. Ou ó mellor sí...
...Ve-lo Artigo completo....

O que teño claro é que estou esperando a que, a 2 meses vista, de tan magno e constitucional dereito de sufraxio universal, os políticos de turno se dignen a facer o aceno para que as nosas carreteras se fagan un "leafting" (ou como se diga!!!), porque senón van esmorecer antes de tempo. E o peor, van a contribuir a seguir xerando accidentes de tráfico. E nos accidentes tamén morren persoas...
Pero pouco creo nos políticos, de aí que A Lareira Máxica sexa un blog no que teña cabida todo menos a política. Estes seres son dun planeta a parte...

---

QUE RABIA...feita por: Julio
A Lareira Máxica