Amosando publicacións coa etiqueta colaboracións Patricia Loureiro. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta colaboracións Patricia Loureiro. Amosar todas as publicacións

luns, 1 de outubro de 2012

** Antena 3 consumou hoxe a absorción de La Sexta


MADRID. Patricia Loureiro

Hoxe 1 de outono de 2012 materializouse a absorción da Sexta por Antena 3. Incluso desapareceu o teletexto da Sexta en beneficio do de A3. Así as cousas a luita será Mediaset (Telecinco-Cuatro) contra o Grupo Planeta (A3-La Sexta). Que dizer ten que a menor competencia pior pra o espectador. Quizabes programas como "El Intermedio" perigan poi-la ideoloxía de La Sexta (de esquerdas) entran en claro confrontamento coa de A3 (de dereitas).

A dúbida: ¿seguirán os informativos de La Sexta igual de agudos contra do governo ou suavizaranse logo da "fusión"? A xuntanza natural debera ter sido La Sexta-Cuatro. A guerra do fútbol levou por diante un acordo que estivo a piques de firmarse hai unhos anos. Incomprensíbel o tema egos.

venres, 28 de setembro de 2012

** Un sorriso, unha frase


MADRID. Patricia Loureiro

CComo mui ben acostumaba a dizer o Xulio sobre non sei que estudo científico: "5 minutos de carcajadas pueden sustituir a 45 minutos de ejercicio físico". Tamén din que: "Nunca dejes de sonreir, ni siquiera cuando estés triste, porque nunca sabes quien se puede enamorar de tu sonrisa". ¿I que vos parece estoutra?






sábado, 22 de setembro de 2012

** Xa temos nova cabeceira da serie Verano Azul


MADRID. Patricia Loureiro

Rodárase en Nerja (Málaga), nembargantes "Verano Azul" ven puido terse feito na agradábel terra do Xulio, en Sanxenxo. Veño de ve-lo vídeo que Jesús Rivera subiu á internet. Quer adicarlle-lo ao fundador da blogue quen nos abandoou no seu mes. Onde quer que esteas seguro que estas imaxes che arrincarían un sorriso dos teus. Coma ti, gostaba máis do Sanxenxo dos 80.






mércores, 22 de agosto de 2012

** Unha adicatoria para sempre


MADRID. Patricia Loureiro

Un mes despois da túa marcha debo dizeres que te boto muito en falla. Muitísimo. Facíaste quer pola boa persoa i amigo que eras. As túas amigas i amigos sabémolo mui ben. Alá riba onde quer que tú esteas maxino que os teus artigos e as túas conversas en galego inundarán as nubes de felicidade i alegría como tanto che gostaba e que dun intre a outro voltarás para dizer que soio foi un ata despois i que todo foi un mal sono dunha tarde de xullo na que nos deixastes para sempre. Incomprensíbel fatalidade. Dende aquí abaixo todo é estrano e triste sen ti. Ate esta lareira pola que tanto gostabas navegar te estrana ó non notare-la túa presenza. Que o saibas.

xoves, 18 de febreiro de 2010

** A natureza en movemento








FOTOS REMITIDAS POR: Patricia Loureiro
Colaboradora de A.L.M.

martes, 22 de setembro de 2009

** Coidado ó quentar auga no microondas!!!


Hai unhos días, un home de 26 anos decidiu tomarse unha taza de café instantáneo. Pois ben, puxo a quentar no microondas (algo que xa fixera antes en varias ocasións) unha taza con auga soa.Non sei exactamente por canto tempo o programou, pero díxome que quería que a auga fervera. Cando o tempo rematou, o microondas apagouse e sacou a taza del.

Namentres miraba a taza decatouse de que a auga non estaba fervendo; sen embargo, a auga saltoulle directamente á súa cara. Nun acto reflexo, el soltouna das súas mans. A auga saltara cara el por mor da enerxía que tiña acumulada non seu interior. Toda a súa cara ten agora feridas de 1º e 2º grado e é moi probable que a cara lle quede marcada para sempre. Ademais de perder parcialmente a vista no ollo esquerdo.

Mentras estaban no hospital, o doutor que o atendía comentoulle que este tipo de accidentes eran moi frecuentes e que nunca debería poñerse soamente auga a quentar no microondas.

Se se quenta a auga desta forma sempre se debe poñer algo no auga, un pao de madeira ou unha bolsiña de té, pero se se vai quentar soamente a auga é mellor usala cociña de gas. Isto é o que un profesor de física dixo ó respecto: “esta acción é causada por un fenómeno coñecido como superquecemento” . Pode acontecer en calquera intre no que a auga se está quentando, especialmente se o utensilio que se está usando é novo. O que sucede é que a auga quéntase moito máis axiña do que as burbullas empezan a formarse. Se a taza é nova, non ten ningunha ranura no que as burbullas poidan ir e poden empezar a burbullear na auga que xa está fervendo, de tal maneira que a auga vaise quentando sobrepasando o tempo de ferver (como quen di: ferve, ferve, ferve e ferve).

O que pasa entón é que a auga atórase, queda estancada e, ó contacto co aire, a auga salta con forza pola enerxía contida.

Por tanto: ¡NUNCA SE VOS PASE POLO MAXÍN FERVER A AUGA SOA NO MICROONDAS!



INFORMACIÓN REMITIDA POR: Patricia Loureiro
Colaboradora de A Lareira Máxica

sábado, 29 de agosto de 2009

** ¿Por qué somos pobres os españoles? Claves

Envieille a un amigo que vive nos Estados Unidos un mail cunha pregunta: "¿Por qué somos pobres os españois?" Esta foi a súa resposta mui fundamentada:

"Hola, cómo se ve que los árboles no te dejan ver el bosque Patricia...¿Cómo puedes llamarte pobre, cuando eres capaz de pagar por un litro de gasolina más del triple de lo que pago yo? ¿Cuando te das el lujo de pagar tarifas de electricidad, de teléfono y móvil un 80% más caras de lo que me cuestan a mí? ¿Cómo puedes llamarte pobre cuando pagas comisiones por servicios bancarios y tarjetas de crédito el triple de lo que aquí nos cuestan, o cuando por un auto que a mi me cuesta 2.000 dólares ustedes pueden pagar el equivalente a 20.000 dólares?
¿Por qué ustedes sí pueden darse el gusto de regalarle 18.000 dólares al gobierno y nosotros no? ¡NO TE ENTIENDO!

Nosotros, los habitantes de Florida, somos pobres. Por eso el Gobierno Estatal, teniendo en cuenta nuestra precaria situación financiera, nos cobra sólo el 2% de IVA (más otro 4% que es Federal; total = 6%) Y no el 16% como a vosotros los ricos que viven en España.

Además, sóis vosotros los que tenéis "Impuestos de Lujo" como son los impuestos por gasolina y gas, por alcohol, cigarros, cigarrillos, cerveza, vinos, etc. que alcanza hasta el 320% del valor original, y otros como: Impuesto sobre la renta (impuesto sobre el sueldo), impuesto sobre automóviles nuevos, impuesto a los bienes personales, impuesto a los bienes de las empresas, impuesto por uso del automóvil (de circulación). Y dichoso que todavía os dais el lujo de pagar un 16% de IVA por estos impuestos, además de todos los trámites y pagos nacionales y municipales (tasas).

Porque si vosotros no fuérais ricos, ¿qué sentido tendría tener unos impuestos Nacionales, Autonómicos y Locales, de ese calibre? ¿POBRES?, ¿de dónde?

Un país que es capaz de cobrar el IMPUESTO A LAS GANANCIAS Y A LOS BIENES PERSONALES por adelantado (mediante retenciones) como España, necesariamente tiene que nadar en la abundancia, porque considera que los negocios de la nación y de todos sus habitantes siempre tendrán ganancias a pesar de saqueos y asaltos, mordidas, terremotos, sequía, invierno, corrupción, saqueo fiscal e inundaciones y por supuesto seguro que todos deben ganar muchísimo.

Los pobres somos nosotros, los que vivimos en USA y que NO pagamos impuesto sobre la renta si ganamos menos de 3.000 dólares al mes por persona (más o menos 2.000 €). Vds. tienen además el IBI, impuestos de basuras, impuestos sobre el consumo de Agua, Gas y Electricidad.

Y allí pagáis seguridad privada en bancos, urbanizaciones, municipales, etc. mientras que nosotros nos conformamos con la pública. Allí hasta envían a los hijos a colegios privados, y mire si seremos pobres aquí en EE.UU., que las escuelas públicas nos prestan los libros de estudio previendo que no tenemos con qué comprarlos.

A veces me asombra la riqueza de los españoles que piden un préstamo cualquiera, y son capaces de pagar el 8% mensual de intereses, como mínimo. No como aquí, que apenas llegamos al 8% anual (generalmente 7.8%), justamente porque NO estamos en condiciones de pagar más.

Supongo que, como todo rico, tiene un auto y que está pagando un 8% ó 10% anual de seguro; si te sirve de información, yo pago sólo 245 dólares por año. Y como les sobra el dinero, vosotros si podéis efectuar pagos anuales en concepto de eso que ustedes llaman IMPUESTO DE CIRCULACION, (a parte de la ITV, zona verde, zona azul, aparcacoches forzosos, etc. mientras que acá nosotros no podemos darnos esos lujos y pagamos 15 dólares anuales por el STICKER sin importar qué modelo de auto conduzcas, pero claro, eso es para gente de recursos). ¡¡¡ ESO ES SER RICO!!!

Ser rico, es tener 86.000 concejales casi 9.000 alcaldes, 17 Presidentes de Autonomías, casi 1.600 parlamentarios autonómicos, 350 diputados en Cortes, 300 Senadores, 200 parlamentarios en Estrasburgo, una Casa Real, 20 Ministros y todos sus adláteres - paradójicamente a menor rango, mayor sueldo, hay alcaldes que ganan mas que el presidente del Gobierno -, todo esto para un país tan pequeño como el suyo. ¡¡¡ ESO ES SER RICO!!!

Vamos, se quedaron en ESPAÑA porque son RICOS. Somos los pobres como yo los que nos vinimos a probar suerte a otros lados.

Bueno, te mando un abrazo y ahí luego me cuentas cómo te va la vida con el nuevo presupuesto, lo que sí es seguro es que os aumentarán más los impuestos. Pero no os preocupéis, que la inflación se los va a diluir. Pero bueno eso es lo de menos cuando se tiene el dinero para pagarlos. Y tened por seguro que en el próximo discurso váis a dar un tremendo aplauso a su presidente de turno, sea del partido político que sea. Además eso es lo que hay que pagar por vivir en la 8ª potencia mundial, el mejor lugar del mundo y tercero donde la gente se siente más feliz del planeta.

Un beso muy grande, Patricia. Tu pobre amigo inmigrante."



UNHA COLABORACIÓN FEITA POR: Patricia Loureiro
Colaboradora de A Lareira Máxica

xoves, 20 de agosto de 2009

** CARTA A UN MALTRATADOR

Para ti, cabrón: Porque lo eres, porque la has humillado, porque la has menospreciado, porque la has golpeado, abofeteado, escupido, insultado… porque la has maltratado. ¿Por qué la maltratas? Dices que es su culpa, ¿verdad? Que es ella la que te saca de tus casillas, siempre contradiciendo y exigiendo dinero para cosas innecesarias o que detestas: detergente, bayetas, verduras… Es entonces, en medio de una discusión cuando tú, con tu 'método de disciplina' intentas educarla, para que aprenda. Encima lloriquea, si además vive de tu sueldo y tiene tanta suerte contigo, un hombre de ideas claras, respetable. ¿De qué se queja?

Te lo diré: Se queja porque no vive, porque vive, pero muerta. Haces que se sienta fea, bruta, inferior, torpe… La acobardas, la empujas, le das patadas…, patadas que yo también sufría.

Hasta aquel último día. Eran las once de la mañana y mamá estaba sentada en el sofá, la mirada dispersa, la cara pálida, con ojeras. No había dormido en toda la noche, como otras muchas, por miedo a que llegaras, por pánico a que aparecieses y te apeteciera follarla (hacer el amor dirías) o darle una paliza con la que solías esconder la impotencia de tu borrachera. Ella seguía guapa a pesar de todo y yo me había quedado tranquilo y confortable con mis piernecitas dobladas. Ya había hecho la casa, fregado el suelo y planchado tu ropa. De repente, suena la cerradura, su mirada se dirige hacia la puerta y apareces tú: la camisa por fuera, sin corbata y ebrio. Como tantas veces. Mamá temblaba. Yo también. Ocurría casi cada día, pero no nos acostumbrábamos. En ocasiones ella se había preguntado: ¿y si hoy se le va la mano y me mata? La pobre creía que tenía que aguantar, en el fondo pensaba en parte era culpa suya, que tú eras bueno, le dabas un hogar y una vida y en cambio ella no conseguía hacer siempre bien lo que tú querías. Yo intentaba que ella viera cómo eres en realidad. Se lo explicaba porque quería huir de allí, irnos los dos…Mas, desafortunadamente, no conseguí hacerme entender.



...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ] TRANQUILOS: ¡Non se abre nova ventana!


    Te acercaste y sudabas, todavía tenías ganas de fiesta. Mamá dijo que no era el momento ni la situación, suplicó que te acostases, estarías cansado. Pero tu realidad era otra. Crees que siempre puedes hacer lo que quieres. La forzaste, le agarraste las muñecas, la empujaste y la empotraste contra la pared. Como siempre, al final ella terminaba cediendo. Yo, a mi manera gritaba, decía: mamá no, no lo permitas. De repente me oyó. ¡Esta vez sí que no!–dijo para adentro-, sujetó tus manos, te propinó un buen codazo y logró escapar. Recuerdo cómo cambió tu cara en ese momento. Sorprendido, confuso, claro, porque ella jamás se había negado a nada.
    Me puse contento antes de tiempo.

    Porque tú no lo ibas a consentir. Era necesario el castigo para educarla. Cuando una mujer hace algo mal hay que enseñarla. Y lo que funciona mejor es la fuerza: puñetazo por la boca y patada por la barriga una y otra vez…
    Y sucedió.

    Mamá empezó a sangrar. Con cada golpe, yo tropezaba contra sus paredes. Agarraba su útero con mis manitas tan pequeñas todavía porque quería vivir. Salía la sangre y yo me debilitaba. Me dolía todo y me dolía también el cuerpo de mamá. Creo que sufrí alguna rotura mientras ella caía desmayada en un charco de sangre.
    Por ti nunca llegué a nacer. Nunca pude pronunciar la palabra mamá. Maltrataste a mi madre y me asesinaste a mí.

    Y ahora me dirijo a tí. Esta carta es para tí, cabrón: por ella, por la que debió ser mi madre y nunca tuvo un hijo. También por mí que sólo fui un feto a quien negaste el derecho a la vida.

    Pero en el fondo, ¿sabes?, algo me alegra. Mamá se fue. Muy triste, pero serenamente, sin violencia, te denunció y dejó que la justicia decidiera tu destino. Y otra cosa: nunca tuve que llevar tu nombre ni llamarte papá. Ni saber que otros hijos felices de padres humanos señalaban al mío porque en el barrio todos sabían que tú eres un maltratador. Y como todos ellos, un hombre débil. Una alimaña. Un cabrón.
    ...........................................................................................................................
    AUTOR DA CARTA: Fernando Orden Rueda 2º de Bachillerato, de Ciencias de la Salud. IES Bioclimático, de Badajoz. II Premio del II Concurso Nacional 'Carta a un maltratador', convocado pola Asociación 'Juntos contra la violencia doméstica'




TEXTO ENVIADO POR: Patricia Loureiro
Colaboradora de A Lareira Máxica

domingo, 14 de xuño de 2009

** Un novo timo relacionado coas tarxetas de crédito


Este mail parece increíbel e soa a invención dalgunha mente inqueda, mais é totalmente verdadeiro e por isso o fago chegar aos amigos e amigas de A Lareira Máxica. Recordai que todas as precaucións son poucas.



.....................................................................................................................................
Aquí tienes una nueva versión de fraude con tarjeta de crédito . Es muy refinada porque son los timadores los que te dan toda la información, a excepción de la parte que les falta.
Observación: la persona que llama no te pide tu número de tarjeta puesto que ya lo tiene.
La información que sigue merece leerse atentamente. Al comprender bien cómo funciona el TIMO de las tarjetas VISA, MASTER CARD ó similares, estarás en condiciones de protegerte.

El timo funciona del siguiente modo:
La persona (el timador) que llama dice:
'Buenos días mi nombre es (fulano) y llamo del departamento de seguridad de VISA. Mi número de identidad es el 12460. Su tarjeta nos indica que hay una compra infrecuente y llamo para comprobarla. Se trata de su tarjeta VISA emitida por (nombre del banco). ¿Hizo usted una compra de un sistema 'AntiTelecomercialización' (o cualquier cosa que se les ocurra) por un importe de EUR497.99 de una compañía de Sevilla (u otro sitio cualquiera)? '
Cuando tu respondes que NO, siguen diciendo:
'Bien, vamos a comprobar su cuenta. Vigilamos a esta compañía desde hace algún tiempo ya que las compras varían entre EUR297 y EUR497, exactamente por debajo del límite de EUR500 concedido por la mayoría de las tarjetas de crédito. Antes de su próxima relación de cuenta le enviaremos su crédito a la dirección siguiente (te dicen TU dirección precisa), ¿es la correcta? '
Respondemos que SÍ.

...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ]


    Sigue diciendo que van a redactar un informe de fraude en tu expediente y que si tienes alguna otra pregunta que desees hacer debes llamar al número 902-xxx escrito al dorso de tu tarjeta (902-VISA) que se indica para nuestra Seguridad.
    Deberás confirmarles a continuación que el número de tu tarjeta es el correcto. Te dan un número de 6 cifras.
    '¿Quiere usted que le repita el número?'
    Ahora viene la parte MÁS IMPORTANTE de este timo.
    El timador dice:
    'Debo comprobar que usted está realmente en posesión de su tarjeta.'
    Te pedirá dar la vuelta a la tarjeta y mirar determinados números.
    'Hay 7 números: los 4 primeros forman parte de su número de tarjeta, los 3 siguientes son números de seguridad para comprobar que está en posesión de su tarjeta. Son los números que usted emplearía al realizar una compra, por ejemplo por Internet, para que exista seguridad de que usted tiene la tarjeta en la mano.'
    El timador te pedirá que le leas los 3 números, y después te dirá:
    'Es exacto. Nosotros teníamos que comprobar que no le habían robado la tarjeta o que no se le había extraviado y que continuaba en su poder ¿Tiene usted alguna otra pregunta que desee hacer?
    Después de que respondemos que NO, nos lo agradece y añade
    'No duden en contactarnos si tienen otras preguntas'...y cuelgan.
    Los timadores casi no dijeron nada y nunca les diste, ni te han pedido, tu número de tarjeta.
    Después de esta llamada pueden pasar dos cosas:
    - Que no hagamos nada y cuando deseemos hacer algún otro pago con la tarjeta nos la rechace por no haber saldo. Entonces llamaríamos a VISA para preguntar que ha pasado.
    - O, que llamemos a VISA para confirmar la conversación anterior.
    Afortunadamente nosotros tenemos en nuestro poder el VERDADERO número de teléfono del departamento de seguridad de VISA y allí nos informan de que la llamada que nos han hecho era un TIMO y de que en los últimos minutos se ha cargado en nuestra cuenta una nueva compra de EUR 497,99.
    Resumiendo, nos informan de que hemos sufrido un VERDADERO timo, e inmediatamente VISA cancela nuestra tarjeta y nos dicen que nos darán una nueva tarjeta.
    El objetivo de los estafadores es obtener tu número de identificación personal (NIP o PIN en inglés) de 3 cifras, inscrito en el dorso de la tarjeta.
    NUNCA DAR este número por teléfono y decir, al que llame, que tú vas a llamar directamente a VISA (ó cualquiera que sea tu banco ó caja o similar) para comprobar éste asunto.
    VISA ha indicado que NUNCA piden la información que aparece sobre nuestra tarjeta porque ellos ya la tienen, lo que es lógico, puesto que son ellos los que te emitieron la tarjeta.
    Cuando damos a los estafadores nuestro NIP/PIN de 3 cifras ellos han completado la estafa. Después de unos días recibiremos el cargo en nuestra cuenta y nos enteraremos que hay una compra que nunca hicimos pero será demasiado tarde o muy difícil presentar denuncia.
    POR FAVOR: haz circular esta información




AVISO REMITIDO POR: Patricia Loureiro
Colaboradora de A Lareira Máxica

venres, 4 de abril de 2008

** Que rabia da cando....!!! ----> Spam

Que rabia da cando.... cada día les o teu correio electrónico e te atopas nel con múltipes correos lixo ou spam. Estou dacordo co Julio cando di que moitos son da propia empresa: chámese sobre todo gmail ou hotmail. E coma os antivirus. Estou segura de que as propias empresas de antivirus meten virus nos antivirus. Unha incongruencia moi congruente ¿non?
Cada día recibimos moitos mails en inglés. ¿Pero se eu non coñezo a ningúen que sepa falar o inglés tan ben e menos que me envíe un mail cun título en inglés!. O timo da estampiña a outra. A min, desde logo non.
O que non reciba spam que tire a primeira pedra. O que non me cadra é como, especialmente gmail ou hotmail teñen un apartado para o spam que eles mesmos separan. ¿Autobombo?
¿E vos que cousas das novas tecnoloxías vos dan rabia? Habelas hainas e moitas. Agardamos as vosas protestas.




QUE RABIA feito por: Patri
Administradora axudante de A Lareira Máxica

luns, 10 de marzo de 2008

** A Eurovisión con sentido do humor. ¿Loitar por puntuar?

Ao final a representante de España en Eurovisión 2008 vai ser Rodolfo Chiquilicuatre. Para min decepción. So había que ver a "Rodolfo" actuando para ver que todo isto lle ven grande e que a broma fóiselles das mans. Gostábame La Casa Azul. Un tema marchoso e cunha simpática posta en escena. O Julio, o noso coordinador, nembargantes dicía que ningunha das cancións debía ir a Eurovisión pero que "para rirse de Eurovisión e do seu politiqueo a mellor canción para enviar sería a do Chiqui Chiqui. Riranse de nós, seguro, pero nós rirémonos da burla que supoñen as votacións políticas dos países membros de Eurovisión enviando unha pseudocanción, e dando a entender que xa nin nos molestamos en mandara un bo representante senón a un calquera porque o tongo eurovisivo é un feito".
En parte non lle falta razón ao Julio, pero para min La Casa Azul e a súa "Revolución Sexual" era un tema moi pegadizo e que podía ter opcións.
Penso que Rodolfo vai ter 0 puntos. O Julio pensa que vai ter máis dun e que vainos sorprender porque hai so uns anos Austria enviou a outro friki que quedou sexto. A el aínda que a nosa canción non lle gusta, pensa que vai quedar algo mellor que nos últimos anos so por ser friki.
Cando menos o Julio deixoume pór o vídeo musical de La Casa neste post e a súa canción no reproductor de Imeen. Grazas Julio.






UN ARTIGO DE: Patri Loureiro
Administradora axudante de A Lareira Máxica

sábado, 8 de marzo de 2008

** Bonita, cunha canción "Chachi" para alegrarnos

Esta canción ten unhos tres anos. É do vran do 2004. É alegre, marchosiña, pegadiza e ata bailable. Titúlase "Chachi que sí" e está interpretada polo dúo Bonita. So lle coñezo este tema. Pasa con máis grupos ou cantantes. Flor dunha canción. O mesmo lles aconteceu ás Ketchup co seu "Aserejé".




UNHA OPINIÓN MUSICAL DE: Patri
Administradora axudante de A Lareira Máxica

venres, 29 de febreiro de 2008

** Primeiro post de ALM un 29 de febreiro: ¿por que?

Este é o primeiro post que publica A Lareira Máxica un 29 de febreiro. O ano pasado non se publicou nada. E non voltaremos publicar outro post ata o 29 de febreiro de 2012 (se o blog daquela ten éxito e segue existindo, que xa é moito aventurar xa que pode que dentro de catro anos a ninguén lle gusta xa ALM ou pode que o blog xa desaparecera ou sabe Deus porque en catro anos pode pasar de todo. Oxalá que sobor de todo cousas boas).
Como ben coñecedes o motivo de falar do 29 de febreiro é que 2008 é un ano bisiesto, ten un día de máis. A explicación científica é que a terra tarda 365 días e 6 horas en dar a volta completa de traslación sobre o sol, polo que cada esas 6 horas anuais a maiores acumuladas en catro anos, forman un día. De aí que cada catro anos haxa un día de máis e se lle chame ano bisiesto por esta causa científica.
Para máis explicacións lede este artigo




UN ARTIGO DE: Patri
Administradora axudante de A Lareira Máxica

venres, 8 de febreiro de 2008

** Pastora Soler: do flamenco ó pop

Encántame Pastora Soler. En realidade o nome real desta sevillana de 29 anos é Pilar Sánchez Luque. Cantante camaleónica onde as haxa. Empezou cantando flamenco e logo mudou o seu estilo. Gústame máis agora. Ten boas cancións e unha voz potente e agradábel. Hai un chisco estaba escoitando unha canción súa na radio, que sei que lle gusta moito ó Jaime, o meu querido home. Pois como dentro dun poco vai a visitar ALM pois sorpresa, sorpresa!!. Adícocha a tí, en especial, pero tamén, a tódolos visitantes de ALM, e, por suposto, ó noso coordinador Julio Torres, outro namorado da música pop desta sevillana (¿e dela tamén Juliño?, ¿ou "so" tés ollos para Diana Palazón, Elsa Pataki e Cristina Villanueva?, jejeje amigo, paréceme que te acabo de pór coloradiño. Sinto ser algo indiscreta. Espero que isto no me custe o cargo, jejeje).
Boa fin de semana a tod@s.




UN ARTIGO DE: Patri
Administradora axudante de A Lareira Máxica

domingo, 3 de febreiro de 2008

** Carnaval, Carnaval, quérote !!!!!

Carnaval, carnaval!!!! Ola amig@s de A.L.M. O Jaime máis eu atópamonos disfrutando uns días do carnaval na terra do meu home: Xinzo de Limia. Estámolo pasando de medo porque ós dous gústanos moito o de disfrazarnos. Temos máis perigo que Piraña nunha tenda de comestibles Aquí, como en Verín e outras zonas de Galicia, o carnaval vívese cos cinco sentidos. E vos ¿disfrazáchevos? ¿De que vos ides disfrazar ou de que vos disfrazaches? Nós disfrazámonos de Epi e Blas. Jajajajaja, que risas. ¿Que carnaval vos gusta máis: Xinzo, Verín, Pontevedra, O Grove, A Illa de Arousa,....? Eu quédome con estes, aínda que o de A Illa de Arousa tamén me gusta moito. E o desfile do Ravachol en Pontevedra tamén é moi recomendable. É algo distinto.
Aproveitando que estamos en Carnaal anímovos a que nos contedes anécdotas que vos pasaran en algún carnaval e de paso, se tedes vídeos ou fotos que nolas envíedes. Namentres, póñovos uns vídeos que quitei de Youtube. E déixovos que nos voltamos á festa na rúa. Deica!!



>> CORREDOIRO XINZO DE LIMIA 2008



>> SAETA RAVACHOL (Pontevedra 2006)


>> CARNAVAL NA ILLA DE AROUSA


>> CHIRIGOTA "LOS DE LA CARPA" 2008




UN ARTIGO DE: Patri
Administradora axudante de A Lareira Máxica

venres, 11 de xaneiro de 2008

** Simpremente......the BOSS. Para elevar ánimos.

Como se soe dicir "ó mal tempo boa cara". Un día o Julio, o noso coordinador, (o "boss" como di María) contoume que ten un amigo que lle dixo que adoitaba poñer esta canción para levantarse polas mañáns cargado de enerxía. "Hungry heart" (Corazón hambriento"), de Bruce Springsteen. Sin dúbida boa elección a do amigo do Julio. Tomei nota e xa a teño posto de mañanciña ó erguerme, aínda que me berre Jaime, o meu home. Síntoo meu amor pero a min tamén me pon as pilas esta cancionciña deste gran cantante.
E como Bruce Springsteen é o "BOSS" en maiúsculas, e hoxe o tempo é tristón pois adicada a todas e todos para poñar boa cara e animarse.

xoves, 10 de xaneiro de 2008

** A Máquina do tempo......Pumuki

Pumuki, un trasno total que entretía os domingos pola tarde ós nenos e menos nenos. Traveso e rebelde, pelo laranxa, pero non era parente de naranjito, e un aspecto desaliñado e informal. Aínda me lembro ¿e ti?.



**Nace a wikilengua, web de axuda sobre o español

Unha nova páxina web, titulada
Wikilengua del español agroma na internet. Bemvida!. Os seus creadores defínena como "Un sitio abierto y participativo sobre las dudas prácticas del castellano y un medio para reflejar la diversidad de una lengua hablada por cientos de millones de personas".
Segue un estilo moi similar á wikipedia. ALM terá un enlace desde o apartado de links ou enlaces dentro da temática sobre educación.



UN ARTIGO DE: Patri
Administradora axudante de A Lareira Máxica

domingo, 16 de decembro de 2007

** Música, reflexión e sentimentos...A vida.


Góstame muito esta canción. Unha balda que me fai pensar a pouca cousa que somos. Que o tempo non é nada e o é todo á vez. O que agora tés, logo podes non telo. Saber apreciar o que nos rodea. Sobor de todo cando se trata de persoas. Que hoxe estamos aquí pero pasado mañán podemos non estar. A vida é fráxil.
Quero adicarlle esta canción ó meu home Jaime. E tamén ó Julio por darme a oportunidade de participar neste blog, aínda que ande mui ocupada cada día máis.



UNHA VÍDEO REFLEXIÓN DE Patri
Administradora axudante de A Lareira Máxica

martes, 27 de novembro de 2007

** Imaxes moi belas e impactantes


Que imaxe máis fermosa. O outro día falabamos Julio, Jaime e máis eu de imaxes belas e impactantes que viramos na internet. Os tres coincidimos nistas, pero habia outras moi boas, como por exemplo:




E difícel elixir, ¿pero con cal vos quedades amiguiñ@s?