mércores, 25 de novembro de 2009

** ¿A sabiduría popular?

Certo, que bastantes veces os ditos, refráns e similares da cultura popular acertan, Sí, cargados de sabiduría estilo "máis sabe o demos por velo que por demo". Claro que é se denota certo galeguismo e moita envidía noutros. Exemplos:

1- Se vos fixades, hai un dito que di:"marzo ventoso y abril lluvioso (ougallá valese para novembro de 2009), hacen a mayo, florido y hermoso". Doutro lado temos o consabido "hasta el 40 de mayo no te quites el sayo". Vamos que ata o 9 de junio non chega o bo tempo...Entonces ¿en que quedamos: ¿mayo será mes de bo tempo ou aínda é cedo?. A resposta, coido que é evidente: depende....Nuns casos botaremos man dun e noutros do outro. O tempo decide e nos rematamos... Así non hai forma de equivocarnos. Senón acerta o primeiro dito, utilicemos o segundo...Así calquera!!!. E destes ditos e refráns contradictorios poderínase mencionar uns cantos. E senón pensade...

2- Vaiamos ó mundo da música: "Ollos verdes son traidores, azules mentireiros, azules e acastañados verdadeiros". Vaia, que cando nazas, xa antes de falar, xa estás sentenciado...Entón, está claro que o destino está máis que escrito. E pregúntoms: ¿@ que escribiu esta canción de que cor tiña os ollos? ¿negros os cataños?...A explicación está clara: é un cantar que sirve de alegoría á envidia de non pode ter uns ollos verdes ou azuis, pero querer telos desa cor...E cando non podes ter o que cobizas, que mellor que poñelos a pan pedir...Vivan os que teñen os ollos verdes ou azuis -un que ten os ollos verdes de traidor non ten nadad de nada, máis ben o contrario-.

3- Remato co famoso "Pisar mierda trae buena suerte". Seguro!!!. Se a pisas toca para empezar limpiarte. ¿E logo, está comprobado científicamente que se a pisas vas ter boa sorte? ¿Onde está ese estudio? ¿Por que entón a xente non adoita a pisala adrede?. Remítome ó punto 2 para reafirmar a miña postura de que alguén que a pisou -para tratar de saír airoso dunha desgraciada acción- se sacou da chistera o de que trae boa sorte. ¿Sería algún actor ou actriz dos que lles gusta desexarse moita mer--? Humm. Nin idea. Iso sí, se ter boa sorte vai depender de pisar mer-- que mer--de mala sorte!!!



UN ARTIGO-OPINIÓN FEITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

martes, 17 de novembro de 2009

** 10 anos con menos secretos

Tal día coma hoxe aparecía morto un dos membros do mítico grupo "Los Secretos": Enrique Urquijo, composto por el mesmo e o seu irmán Álvaro, entre outros. Según se dixo daquela foi unha víctima do mundo das drogas. Unha mágoa a súa perda para a música. Los Secretos sacaron trala morte de Enrique varios discos, entre os que se inclúen recopilatorios, directos ou acústicos. Hoxe a formación segue adiante co seu irmán Álvaro como líder e voz. Ougallá que por moitos anos máis, aínda que trala morte de Enrique non se prodigaron precisamente en novos temas.

Los Secretos sempre foi un grupo que me encantou aínda que tivera os seus vidrios mollados, ou se olvidarán do nome da calle, ou houbera un cambio de plans, ou non amanecera, ou unha gata nos ensinara os seus ollos, incluso tendo unha amiga chamada mala sorte, sempre estaban ó noso lado, porque nos dicían que estabamos solos, verbalizaban un melancólico "déjame" para logo agarrarse da súa María e é que cando se bebe ata perder o control xa se sabe...En definitiva cancións cheas desa maxia de sentimentos que lle imprimía nas súas composicións os irmans Urquijo, en especial o tristemtente desaparecido Enrique.

10 anos despois xa. ¡¡Cómo pasa o tempo!!



UN ARTIGO FEITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

luns, 16 de novembro de 2009

** En cien palabras. Encrucijada

Estoy atrapado entre dos mujeres. A una la he querido y la otra no me quiere tanto como yo a ella. Una me dice que no me vaya y la otra no me dice que me quede. Tanto poder tienen sobre mí, tanto, que consiguen paralizarme. Yo, cuando no sé qué hacer, tengo por costumbre no hacer nada. Me confío y dejo pasar el tiempo. Cuando pienso que lo he conseguido resulta que no, que sigo tan perdido como siempre. Un chaparrón inunda la calle y me moja los pies. Esta tarde de invierno siento que me estoy quedando solo.



Enviado por: POLIZÓN
Colaborador de A Lareira Máxica