sábado, 31 de decembro de 2011

** Un ano sen CNN+


SANXENXO. Julio Torres

Cúmprese o primeiro ano sen CNN+. Un ano sen información da filial de CNN en España. Foi toda unha referencia ata o 31-12-2010, data na que a venda dos canales de PRISA a TELECINCO levou aparellado o peche dun canal, en favor do telelixo que promove Telecinco. Perdemos a unha televisión como era CNN+ con informacion as 24 horas e programas divulgativos para impulsar aínda máis o entretemento banal e o puro amarillismo do grupo Telecinco. Unha mágoa.

Hoxe, cando se cumpren 365 días do seu peche, o panorama é -se cabe- máis desalentador. Menos canales e máis concentracións. Iso para a pluralidade e bo facer xornalístico nunca será bo, coma xa dixen moitas veces.

Non sei que foi de varios dos presentadores de CNN+ coma Antonio San José e outr@s. Espero que lles estea indo ben e os voltemos a encontrar algún día nalgún medio de comunicacións. Ignoro o paradoiro deles. E ougallá nazan máis medios (prensa, radio e t.v.) aínda que hoxe por hoxe vai ser complicado...




venres, 30 de decembro de 2011

** ¡Qué rabia me dan as esti-LISTAS!


COMPOSTELA. Alvariño
Colaborador de A.L.M.



Detesto o Nadal. Non existe cousa máis estúpida. Como sei o que me pasa, procuro que non me afecte esta leria. Pese a que puxen da miña parte, non o conseguín. A noite do día de Nadal, desmoroneime. A día de hoxe inda ando buscando os meus anacos. Para fastidiala un pouco máis, onte ocurréuseme ir a unha perruquería nova. Miña nai, este ano, cambiou de perruqueira e veu encantada. Miña nai é unha cotorra falsa con artrosis, un dato moi relevante que eu pasei por alto. Tal para cual, a perruqueira é outra cotorra falsa. Descoñezo se ten problemas nos osos. ¡Qué muller máis insoportable! Detesto as perruqueiras que se creen con dereito a interrogar á clientela. Mellor lles sería concentrarse no seu traballo, moitísimo mellor.

O corte de pelo que lle fai a miña nai é bastante estiloso e barato, 14 euros. A min cobroume 19 euros porque seica tiña o pelo largo, primeira sorpresa. O meu corte é patético, segunda sorpresa. Agora terei que ir visitar a “miña Carmen” e pagarlle os seus 23 euros habituales. Conclusión: ¡¡o barato sae caro!! 19 euros tirados+ 23 euros por arreglar o desastre=42 euros cortarlle un anaco a melena. ¡Hai días nos que non se debía salir da casa! Qué lle dean ó aforro, porque a miña intención inicial era que me fixeran o mesmo traballo, con idéntico resultado, e por menos cartos. Nin máis nin menos, motivos estrictamente económicos. Paso de pagar un euro de máis pola mesma cousa. Pois..., non tiven sorte.

E por enriba, a perruqueira cheiraba. Así de claro, arrecendía mal. Nótase que debeu aproveitar o mediodía para darlle unha alegría ó corpo. Cousa moi saludable, sí señor. Tan saludable como manter unha axeitado aseo persoal e non andar apestando polo mundo.

¡Non volvo!

Alvariño.

venres, 23 de decembro de 2011

** Nadal 2011





¡¡Os meus mellores desexos para tódolos amig@s e seguidores/as de A Lareira Máxica: un bo Nadal e un excelente 2012!!. Que a maxia e o espíritu navideño, o auténtico, -non o consumista- se manteña durante todo 2012.





domingo, 18 de decembro de 2011

** ¡ Queremos mini beneficios para los empresarios, por ley !


SANXENXO. Julio Torres


Entre otras "lindezas" decía el otro día el presidente de la CEOE, Juan Rosell, que era partidario de implantar minitrabajos con minisueldos y despedir a los funcionarios. ¡Qué cara, sólo piensan en los beneficios empresariales y no en los derechos de los trabajadores!

Un servidor propone que todos los empresarios, por ley, sólo puedan tener minibeneficios cada año y que los restantes beneficios los repartan equitatativamente entre todos sus empleados. Además, también propongo que, por ley, se puedan expropiar de sus empresas a aquellos empresarios que no cumplan con el anterior cometido ni acrediten con claridad que están más preocupados por sus empleados que por los beneficios económicos, a los que no contraten un número mínimo de trabajadores por año, ni les suban anualmente sus salarios en función de los beneficios obtenidos por la empresa (más salarios si hay más beneficios). Ah, y a los empresarios que se dedican a mandar pero que llegan tarde, viajan, juegan al golf y no dan ni golpe en la empresa, siendo sus subordinados los que tienen que currar y hacerlo (casi) todo.

Es curioso comprobar como políticos y empresarios reclaman medidas que se aplican en otros países de la Unión Europea (en especial Alemania). Se les llena la boca diciendo que España es uno de los países en donde menos impuestos se pagan, pero me pregunto: ¿y por qué en España los salarios mínimos interprofesionales son de los más bajos de la UE? Seamos serios: si nos equiparamos, nos equiparamos en todo, no sólo en lo que interesa a los que nos gobiernen (directa o indirectamente).

Podéis aportar vuestro granito de arena, que si pide Rosell ¿por qué no podemos pedir cosas los trabajadores o los parad@s?

** O F.C.Barcelona, rei do fútbol mundial


SANXENXO. Julio Torres


O F.C.Barcelona conquistou hoxe a seu Mundialito de clubes de fútbol (antiga Copa Intercontinental) ó derrotar na final ó Santos brasileiro por un contundente 4-0. Leo Messi en 2 ocasións, Xavi e Cesc foron os autores dos goles. Con este novo título o Barça pecha o ano con 5 de 6 títulos posibles: Liga, Champions, Supercopa de España, Supercopa de Europa e Mundialito de clubes. Tan so non gañou a Copa do Rei, na que foi subcampión. Non iguala os 6 títulos de 6 do ano 2011, pero obter 5 de 6 é un tremendo éxito.

sábado, 17 de decembro de 2011

** Menos oferta por más poder = menos pluralidad


SANXENXO. Julio Torres


Esta semana se confirmó la absorción de La Sexta (que no nos engañen con fusión) por parte de Antena 3. A pesar de lo que puedan decir las partes implicadas, es una pésima noticia para la pluralidad informativa, y fomenta el actual duopolio de Antena 3 y Telecinco (este último compró Cuatro hace ahora un año y propició la desparición de un gran canal como CNN+).

Soy de los que opinan de que cuanta más competencia mejor. Y siendo periodista, con más motivo. Da igual el sector del que hablemos: medios de comunicación, transportes, telefonía, etc. NO PUEDE SER QUE UNO O UNOS POCOS nos quieran hacer ver que son los únicos y que con ellos todos ganamos. Falso!!!

En los medios de comunicación la manipulación -más o menos evidente- está a la orden del día. Son muchos intereses de por medio. Con ello no quiero decir que un medio sea mejor que el otro. Es cuestión de gustos, pero privar a la gente de la existencia de diferentes medios de cualquier ideología hace menos democrático un país que presume de serlo pero que ahoga con las leyes de la economía la pluralidad informativa.

Hace un par de años se hablaba de la fusión Cuatro-La Sexta, una fusión ideológicamente coherente. Curiosamente cada una se ha emparejado con grupos antagónicos a su manera de ser y pensar. Claro que habría sido más impacanta un acuerdo La Sexta-Intereconomía...Poderoso caballero don dinero. Ojo, que La Sexta ya estaba aliada con Unidad Editorial (El Mundo, Marca) para crear Marca T.V. (canal deportivo). Si tenemos en cuenta que La Sexta es del mismo grupo que el periódico Público, la contradicción era evidente, claro que estaba la eximente del deporte...

Curiosamente, con este duopolio Telecinco-Antena 3 volvemos a la etapa previa a la implantación de la TDT y que había surgido en 1990 con la llegada de dos televisioens privadas en abierto: Telecinco y Antena 3, más una de pago (que lo sigue siendo en TDT, pero ya en manos de Telecinco): Canal +

En definitiva: tanta concentración de medios ahoga al espectador que ve -como en todos los monopolios-, truncada y cercenada su libertad de elección por una simple reducción de las ofertas disponibles. Los monopolios NUNCA son buenos para los ciudadanos.

sábado, 10 de decembro de 2011

** Dormir contigo...

"Dormir juntos era, en realidad, el corpus delicti del amor. Nunca dormía con las demás amantes. Cuando iba a verlas a sus casas, la cuestión era sencilla, podía irse cuando quería. Peor era cuando ellas estaban en casa de él y había que explicarles que a medianoche debía llevarlas porque tenía problemas de insomnio y era incapaz de dormir en la inmediata proximidad de otra persona. Aquello no estaba muy lejos de la verdad, pero la causa principal era peor y no se atrevía a contársela: en el mismo momento en que terminaba el acto amoroso sentía un deseo insuperable de quedarse solo. (…)

Tomás se decía: hacer el amor con una mujer y dormir con una mujer son dos pasiones no sólo distintas sino casi contradictorias. El amor no se manifiesta en el deseo de acostarse con alguien (este deseo se produce en relación con una cantidad innumerable de mujeres), sino en el deseo de dormir junto a alguien (este deseo se produce en relación con una única mujer…) "



.....................................................................................................................................
Domir contigo é un poema escrito por Milan Kundera e aparece no libro La insoportable levedad del ser




RECUNCHO ERÓTICO ENVIADO POR: Mariam
Colaboradora de A Lareira Máxica

mércores, 7 de decembro de 2011

** Anuncios enganosos con letra redonda: o euro


SANXENXO. Julio Torres


Hai 10 anos un anuncio bombardeaba as televisións, incluso por riba dos típicos do Nadal. O do euro, moeda da que está a punto de cumprirse en xaneiro o seu 10º aniversario.

Por moi simpáticos que puideran ser "Los García" e a súa musiquiña repetitiva, o asunto de fondo, o do euro, está claro que non nos benefeciou á xente de a pé en case nada. Faime gracia ver os anuncios e en cómo se incide en que todo será igual e que o redondeo dos precios non se ía producir. Nada máis lonxe...

O único que lle vía de positivo era o feito de que se visitabas outros países da Unión Europea non terías que estar a cambiar de moedas, tarefa certamente incómoda. Bueno, salvo que foras a Reino Unido que alí alí nin valeu hai 10 anos nin vale agora o euro. O motivo está claro: a fortaleza da libra. O que non entendo é porque un dos páises fortes da Unión Europea non ten a obriga de adoptar a moeda único. Tanto que se fala de Grecia e de que poida deixar de usar o euro. ¿E qué pasa co Reino Unido? ¿Por que non se lle obriga, como país membro, a usar o euro?

Sexa como fose, incluso podendo usar o euro en Londres, persoalmente prefería a situación de hai unha década atrás en lugar dos redondeos que pouco ou nada se controlaron. Foron máis as devantaxes que as vantaxes.

O tempo pon cada cousa no seu sitio. Logo de 10 anos, podemos dicir que o anuncio do euro pasará á historia como o maior timo publicitario promovido polo goberno dun país. Sí houbo redondeo. E moito. Faltou control, moito control sobre o redondeo. Claro que sempre haberá persoas que digan que o euro é bo...

Cómpre lembrar algún dos anuncios sobre o euro que se emitiron a finais de 2001 principios de 2002. Son todos de "Los García", a excepción do último. Recomendo especialmente o primeiro ("los precios no suben"),o segundo e o terceiro (o euro en 2011 aínda non é a moeda do Reino Unido), así como o último: Letizia Ortiz promocionando o euro e a non subida dos precios).











-------------------------------------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------------------


sábado, 3 de decembro de 2011

** Esta semana


SANTIAGO DE COMPOSTELA. Alvariño



Hay personas que piensan que la vida de la gente corriente es aburrida. Yo pienso lo contrario. Es más, pienso que cada uno de nosotros es dueño y protagonista de una historia digna de ser novelada.

Yo soy de los que tengo cosas que contar. Cosas que me suceden a mi, y que, casualidades de la vida, también les pasan a millones de personas. Es lo que tienen las vidas de las personas de a pie, que todas son completamente diferentes y, al mismo tiempo, muy parecidas.

Esta semana empezó mal, muy mal. A un familiar mío le dio un “jamacuco”. El próximo lunes tenemos cita con el neurólogo, parece ser que estamos ante un problema serio que está dando sus primeras señales de alarma. El caso es que llevamos un año de consulta en consulta: médico de familia, más médico de familia, analítica, hospital-vascular, médico de familia, hospital- reumatólogo, nuevas analíticas, radiografías, médico de familia,...

Al final, hemos perdido un año, que se dice pronto. Un año en el que, a lo mejor, podrían haberle recetado algún tratamiento.
Esta semana, de espera, de estar pendiente, también he tenido tiempo de trastear con el facebook. Conclusión: si me atraía poco cuando apenas lo conocía, ahora que he comprobado su funcionamiento, me atrae menos. No me ha gustado el invento. ¿Razones? Varias.

Una, he visitado los perfiles de algunas personas que conozco y me he encontrado relaciones que me han sorprendido bastante. Amigo es una palabra muy grande.
Dos, hay que clasificar a la gente forzosamente. Para mucha gente resultará fácil. Para mi no lo es, porque la experiencia algo me ha enseñado. He visto como, en momentos difíciles, personas con las que en realidad tenía poca relación, han tenido para mi palabras o gestos que me han llegado muy adentro. Y eso, cuando sucede, no se olvida.

Otras, a las que sí tenía por personas cercanas, de las que sí esperaba una palabra de aliento o un abrazo, me han demostrado lo que en realidad son, egoístas incapaces de empatizar con nadie. Y con esto quiero decir que los verdaderos sentimientos de la gente solo afloran en los momentos críticos. Conclusión, yo puedo clasificar a posteriori, a priori me resulta muy difícil.
Tres, la privacidad. Aunque se ponga especial interés en este tema, siempre es difícil de controlar.

Voy a conservar la cuenta, porque es la puerta de acceso a una serie de contenidos y posibilidades, pero no le voy a dar mucho uso a nivel personal.
Y finalmente, para terminar, deciros que esta tarde, un tío mío, presenta su primer libro. Poesía, casi nada. Su libro, sus poemas, son el testimonio de que él que quiere, puede. Muchas veces, somos nosotros mismos nuestros peores enemigos. Afortunadamente, en este mundo, cada vez hay menos barreras. Sigue habiendo muchas zancadillas en este camino lleno de baches que es la vida, pero, con todo, estos tiempos son mejores, mucho mejores.


** A Frase Máxica sobre....saber educar


"La clave de una buena educación es crear hábitos, poner límites y querer mucho al niño"



Rocío Ramos-Paúl, "Supernanny"