venres, 30 de maio de 2008

** GRAZAS SYDNEY

Conozco una canción de África, que habla de la jirafa y de la luna nueva africana descansando sobre su lomo, de los surcos en los campos de cultivo y de las caras sudorosas de los recolectores de café. ¿Acaso conoce África una canción que hable de mí? ¿Se agitará el aire sobre la llanura con un color que yo he llevado? ¿O tal vez los niños inventarán un juego en el cual figure mi nombre? ¿Formará la luna llena una sombra sobre la grava del camino que se parezca a mí? ¿O tal vez me buscarán las águilas de las Colinas de Ngong?
(Memorias de África)

Morreu Sydney Pollack ós 73 anos en Los Angeles. Síntoo. Outra vez máis, foi o cancro o culpable. Estoulle moi agradecida a Pollack. Déixanos boas películas, entre elas a miña película favorita, Memorias de África. Vina tantas veces que xa perdín a conta. É curioso, pero esta película logra trasladarme no tempo. Cando a vexo, volvo a unha época moi concreta, finais dos anos oitenta principios dos noventa. 1987,1988, 1989, 1990, 1991. Así, enumerados son cinco anos nada máis. Para min non, para min son cinco anos de esperanza, de loita e de derrota. Os tempos de Memorias de Africa foron tempos de esperanza, despois..., tiven mala sorte e atopeime co lado máis fodido da vida ben pronto. A Pollack doulle as grazas porque Memorias de Africa sempre consegue que aflore dentro de min a esperanza, a forza necesaria para seguir adiante cando as circunstancias non veñen dereitas. Meu pai foi diagnosticado no ano 87 e morreu no 91. Sydney Pollack viveu 10 meses dende que os médicos lle puxeron nome a súa doenza. O cancro é implacable, non entende de idade nin de clase social. Desgraciadamente, hai para todos.
Estes días un grupo de científicos mandaron un cachivache a Marte para investigar ese planeta. Pode ser unha misión interesante, non o dubido. Pero aquí, na Terra, no noso planeta, ¿estarase facendo todo o posible por acabar con esta enfermidade? ¿terán os científicos todos os medios que precisan ó seu alcance? Teño as miñas dúbidas. En España maltratouse á ciencia durante moito tempo anque agora seica empezan a cambiar as cousas. Para os políticos, as Cidades da Cultura, por exemplo, son obras moito máis interesantes, máis vistosas para os stands das feiras de turismo. Logo, se non hai con que encher o “complexo” sempre se lle pode botar a man a unha ducia de pombas e facer un pombal de deseño firmado por arquitecto estranxeiro, porque nin sequera lle encargaron a obra a un artista do país. Curioso, para facer os planos da Cidade da Cultura ¿Galega? trouxeron un arquitecto de fora. Algo falla. Parece que en vez de tanto “complexo” ó mellor facíanos máis falta outra facultade de arquitectura, de medicina, de bioloxia, un laboratorio,...



UN ARTIGO-OPINIÓN ESCRITO POR: mariam
Gran colaboradora de A Lareira Máxica

** A Frase Simpática.....Esperanza Aguirre


" No he leído a Sara Mago"
(Esperanza Aguirre, entonces Ministra de Educación y Cultura)



Vaia, pois menos mal que Espe Ranza era Ministra de Educación, se non o chega a ser quen sabe qué tería dito...

mércores, 28 de maio de 2008

** Música para alegrar un día chuvioso e + COUSAS

Choiva. Moita choiva. Máis choiva. Segue chovendo. ¿Díxenvos que chove e non da parado neste mes de maio? Di o dito popoular que "ata o 40 de maio non te quites o sallo". O 40 de maio será, digo eu, o 9 de xuño. Non sei, non sei, a este ritmon nin o 50 de junio o poderemos sacar.... En fin, que para mitigar este chuvioso mes de maio, que din que é florido e hermoso, logo dun marzo ventoso e un abril de augas mil (este ano case ser podería dicir que marzo foi o florido e hermoso) pois vouvos subir un vídeo dunha canción portuguesa que o ano pasado arrasou é que é moi animado e que rezuma alegría e festa.

Vai adicado a tod@s os que, coma min, están esperando que o Lourenzo regrese, enxoito, da súas vacacións, pero en especial a Lois, un amigo ó que fai meses que non vexo e ó que sei que lle gusta moito esta canción do portugués Quim Barreiros, titulada "A cabritinha".

Un saúdo para tod@s e Carpe Diem (a pesar da choiva).


Cabritinha - Quim Barreiros

** A Frase Máxica......Yules


" Nunca te fíes de quen fala mal dunha terceira persoa non presente na conversa, pois repetirá esta acción con máis persoas, incluid@ ti. Apártate desta mala influencia "



(Yules G.)

martes, 27 de maio de 2008

** Simpremente Humor Gráfico...¿cal che gusta?






luns, 26 de maio de 2008

** O galego Gustavo César Veloso gana a Volta a Cataluña

O ciclista de Vilagarcía de Arousa (Pontevedra) Gustavo César Veloso proclamouse onte gañador da 88ª edición da Volta Ciclista a Cataluña. O corredor do equipo Karpin Galicia impúxose na rolda catalana, a decana das probas que se corren no noso país e a segunda en importancia logo da Volta Ciclista a España. Unha excelente nova para os aficionados galegos ó ciclismo. Alégrome dobremente por este triunfo: UN porque é un galego o que conquista o triunfo nesta prestixiosa carreira e DOUS porque, de paso, otórgalle un triunfo ó único equipo galego profesional neste deporte. Todo iso favorece ó deporte galego. Parabéns.



UN ARTIGO-OPINIÓN DE: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Simpática.... Natalia Paris (modelo)

"- PREGUNTA: ¿A usted que clase de música le gusta?- RESPUESTA DE NATALIA PARIS: A mi la que más me gusta, es la música de CD " (entrevista feita á modelo Natalia Paris e publicada na revista "Time" no número de Abril de 2006)


Vaia, ¿e a da radio ou a de casette non? ¿e de concerto xa nin falamos non? Sen comentarios...

venres, 23 de maio de 2008

** Julian Beever: Arte nos espacios públicos (1)

Imaxina que un día vas camiñando pola rúa e de repente ves algo que pensas que é real, pero que, nembargantes, non o é, pois so son pinturas. Pode sonar raro o que estou a dicir pero como unha imaxe vale máis que mil palabras aquí vos subo unhas fotos de pinturas que poderían pasar perfectamente por cousas reais, ou cando menos simulalas rematadamente ben. E en calquera caso, son obras de arte feitas en espacios públicos.Un exemplo son as obras do pintor Julian Beever. Sonia, colaboradora habitual de A Lareira Máxica remítenos un elenco delas, as cales iremos publicando en varias entregas. Hoxe tedes a primeira. ¿Que vos parecen?
Julio






FOTOS ENVIADAS POR: Sonia
Colaboradora habitual de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica: ¿será certa? Miles Davis


" O silencio é o ruído máis forte, quizais o máis forte do tódolos ruídos "


Miles Davis

xoves, 22 de maio de 2008

** Emilio Aragón: De Milikito a presidente de La Sexta

Situémonos. Década dos 80. Programa de humor de TVE "Ni en vivo nin en directo". Humorista: Emilio Aragón (= Miliquito). Tralo seu paso polo mundo dos paiasos con Con Gaby, Miliki ou Fofito e, quizás en menor medida, con Fofó e Rody- en "Había una vez un circo" (incluso chegaron a facer películas), Emilio Aragón independízase artísticamente. Un dos fragmentos míticos daquel programa da tarde dos domingos cheo de skteches era o de "Siga la línea blanca". ¿Non vos acordades?. Pobre home que non paraba de andar e de sortear os máis insospeitados obstáculos. Non me lembro do último programa... Máis tarde virían as súas participacións na radio "Chispa y Humo" (Cadena 40), ou de presentador en Telecinco con "Vip Noche" ou en Antena 3 con "El gran juego de la oca" (acompañado por Lydia Bosh e a viguesa Patricia Pérez). De por medio, a súa incursión como cantante música con aquel tema "Cuidado con Paloma" (que es de goma). Anos despois sería o protagonistas de series ("Médico de Familia" ou "Javier ya no vive solo") ou presentador de "El Club de la Comedia", entre outros, ata chegar a ser o presidente da canle "La Sexta"....

Sempre me encantou o humor e o bo facer de Emilio Aragón. Un home polifacético e multimedia. Disfrutade cos mellores momentos de "Ni en vivo nin en directo" e con outras intervencións antigas de Emilio Aragón. Documentos históticos, sobre todo o de seu debuto como paiaso: en branco e negro. Que rápido pasa o tempo, se parece que foi onte!!!


Ni en vivo ni en directo - Siga la linea blanca


El Gran Juego de la Oca



Milikito (1)



Milikito (2) -É o que toca o órgano ó fondo á dereita-




UN ARTIGO ESCRITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Simpática....Non vai de paellas...

"Aínda que se me pase o arrós, aínda me queda o marisco" (NimRI)



Inxeniosa frase a que nos trae NinRI para desfacerse das presións sociais sobre o tema da idade para poder ter fill@s. Está claro que o leva con humor. Frase elegante para deixar descolocad@ ó que pregunta ou apremia sobre o tema. Que inxenio!!

martes, 20 de maio de 2008

** RTVE aposta forte pola emisión online na súa web

A web de Radio Televisión Española (R.T.V.E.) acaba de rediseñarse. Co cambio reforza claramente a súa vertiente de informacióne e fomenta a participación dos lectores mediante enquisas. Asemade aposta claramente pola programación online e dispón de mediateca de vídeos, fotos e audios, de xeito que poderemos ver vídeos de telediarios, series ou outros programas en diferido cando o desexemos mediante a "Televisión a la carta" ou "Radio a la carta". A estructura da páxina coido que está bastante ben polo que vin ata o de agora. Existen catro grandes bloques: portada, noticias, televisión e radio que, a súa vez, se subdividen noutras seccións. Conta, amais, con buscador interno e moitos blogs de xornalistas de RTVE.

Sen dúbida un gran paso adiante do ente público por modernizarse e estar á última (a antiga web quedara bastante desfasada). Unha fenomenal noticia para os que dispoñen de acceso a internet.

Aproveito para lembrar que dispoñedes do acceso a web de RTVE nos links ou enlaces da columna esquerda do blog no apartado de televisión.



UN ARTIGO-OPINIÓN ESCRITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** Unha cancion marchosa de Blondie para as María

Encántame a canción de Blondie titulada "María". E como hai dúas grandes colaboradoras de A Lareira Máxica do mesmo nome, pois o seguinte videoclip vai adicado a elas, a María e a mariam (que en realidade, tamén se chama María). Agardo que vos guste. Gracias pola vosa inestimable colaboración tanto realizando artigos como facendo comentarios e suxerencias.
Carpe Diem
Julio


** O Humor VAI MÁIS ALÁ...¿Humor negro?







As imaxes seica pertencen a un cementerio cubano chamado Corralejo. Un humor que trascende o terrenal...¿Será verdade ou unha montaxe? Sexa como fore hainos que levan o humor ata a mesma morte...



IMAXES ENVIADAS POR: María
Gran colaboradora de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica....E.W.Stevens ¿terá razón?

" Quen comenza por sentirse capaz acaba por selo "



E.W.Stevens

domingo, 18 de maio de 2008

** A.L.M. precisa de fotos antigas para publicar

Foto de Manuel Ferrol encadrada dentro da  temática da emigración galega no século XX

Quero crear unha nova sección en A Lareira Máxica na que se poidan publicar fotos antigas (non necesariamente en branco e negro) que sexan documentos que falen por sí sos ou que teñan un valor de memoria histórica. Valen fotos persoais, familiares, de lugares, obxectos, etc., sempre e cando teñan algúns aniños e nos sirvan para lembrar cómo era a sociedade hai tempo.

Esta sección foi proposta pola nosa gran colaboradora mariam (UN SAÚDO AGARIMOSO mariam) quen poñía como exemplo a famosa foto daquel home que se despedía chorando cando ¿un familiar? estaba a piques de embarcar para emigrar a América (foto que ilustre o post e que baixei de internet). Unha foto moi recurrente e histórica cando se fala da emigración galega.

Gustaríame moito recibir as vosas fotos. En caso de dúbidas enviádemas igual. En principio basta con que sexan antigas e sirvan para apreciar os cambios que houbo na sociedade vale (p.ex.: modo de vestir). No caso de que as fotos non sexan vosas, por favor, identificade de quen son (se son de internet, poñede que as quitástedes de alí, cando menos). Tamén me vale suxerencias de páxinas onde hai fotos destet estilo. E, se podedes, correde a voz desta petición. Confío nas vosas aportacións. MOITAS GRACIAS.


A foto deste artigo pertence a MANUEL FERROL

LEMBRADE: alareiramaxica[arroba]gmail.com (substituír [arroba] por @).



Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** a Frase Simpática de... Ana Obregón


" Me rapo la cabeza y me pongo mocos y seguro que me dan un premio" (Ana Obregón)


Sen comentarios...É Ana Obregón, que lle imos pedir....¿E cómo sería esta tía capaz de rematar a carreira de Bioloxía?

sábado, 17 de maio de 2008

** ¿Por que so un día das Letras Galegas?

Non me gustan as celebracións que din: "Día de..." porque iso ten caducidade implícita. ¿E o resto do ano?. Soa hipócrita, sobre todo dos beizos de aqueles que so se lembran do acontecemento ese día, e os restos dos 364 ou 365: "si te he visto,no me acuerdo".

E ven todo a conto porque hoxe se celebra o Día das Letras Galegas. O que vos escribe fala habitualmente galego, galego castrapo que é o que fala a meirande parte de Galicia. Non nos enganemos. O galego ése, o normativo, é puro teatro, e so serve para xustificar os postos de traballo de lingüistas que, cada 2 por 3 cambian as regras do galego, a ortografía e, de paso, colocan o "te" e o "che" como se de castelán se tratasen. Na miña época de estudiante sempre me dicían que, agás nuns casos tasados os pronomes sempre ían pospostos ó verbo. Hoxendía é todo o contrario. Logo escoitamos falar na Galega cousas como: "¿Se vai facer...?" e outras cousas parecidas.

Coido que os únicos beneficiados por estas regras de xente que presume de galegos son as editoriais que, cada pouco, sacan novos dicionarios e libros de texto no "novo galego". Exemplos habería moitos: que si abogado con b e logo con v, que si volvoreta primeiro con b e logo ó revés,...

Sexamos serios: ¿estamos cambiando, por exemplo, a Biblia? ¿A que non? Pois porque temos que cambiar o noso idioma. Se ademais non é tan difícil de entender coma outros como o vasco ou o catalán. ¿Galego normativo ou galego dictatorial ou imposto? O auténtico galego é o que fala a xente de a pé, sobre todo a do rural galego, sexa da provincia que sexa, sexa do interior ou sexa da costa. O outro é galego inventado.

Sexamos serios señores lingüistas. O meu castelán é lamentable oralmente. E se o galego que falo non é galego ¿entón que falo? ¿e que falan os meus veciñ@s que viven no rural coma min? ¿Ou todo se reduce á imposición do galego de laboratorio por parte duns teóricos da lingua, para xustificar os seus soldos? ¿Tantos cambios non contribúe a que a xente acabe por odiar o galego? O galego auténtico é o galego do pobo (sobre todo o do rural) non o da TVG nin o dos lingüistas (que, por certo, moitos xornalsitas da TVG logo resultan que so usan o "galego" no seu traballo...). Eses son inventos de laboratorio. Sí, sei que eles din que hai que unificar o galego porque hai diferentes tipos de galego. Pero: ¿que pasa? ¿Falamos idiomas distintos?. Se as diferencias son, precisamente, as que enriquecen a nosa lingua. Según onde vivamos, é certo que poden cambiar palabras, pero por iso non cambiamos de idioma.

Hoxe celébrase o Día das Letras Galegas. Paréceme ben que se le lembre a literatos galegos, pero o GALEGO non é cousa dun día, senón soa a "Día dos Namorados", "Día do Pai", "Día da Nai", "Día Mundial sen tabaco", "Día de...". Ou o que é o mesmo, so serve para fomentar o CONSUMISMO DESAFORADO.



UN ARTIGO-OPINIÓN ESCRITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** Un atardecer nas montañas e rodeados de neve

mércores, 14 de maio de 2008

** Un día de choiva cheo de lembranzas e música

Praza de Mazarelos coa antiga Facultade de Xornalismo ó fondo. Foto:Julio Torres

Hoxe é un día chuvioso. Chove, parece inverno. Pero a choiva tamén é boa. E senón que llos digan ás zonas de España que padecen grandes sequías e restriccións de auga. Non me gustan os días de choiva, pero recoñezo que son necesarios tanto para as persoas como para a agricultura.

Se algo bo, ou malo según se mire, teñen estes días tristóns e cubertos por espálida auga que descende do ceo na procura de cobixo terrenal é que te fai reflexionar e lembrar. Hoxe lembroume a miña etapa compostelana, como estudiante e como traballador. Santiago, "a terra das mil e dúas augas ". Unha cidade que baixo a choiva se percibe doutro xeito. Lémbrame os soportais da Rúa do Vilar, aquela onde había,e creo que segue habendo, un teléfono que fomenta o feísmo arquitectónico. Un privilexio percorrer eses soportais un día de choiva. Santiago e a súa muller, Compostela, percíbense dun xeito moi belo e diferente. Un día falarei de Santiago, cidade da que gardo moi gratos recordos.

Alí tiven a sorte de coñecer a moi bos/as amig@s, a algúns dos cales xa hai anos que non os vexo, por cousas do destino, aínda que seguemos conservando unha amizade a distancia.

MÚSICA E ADICATORIA ESPECIAL

Non hai moito escoitaba unha canción que lle gustaba moito a unha boa amiga. Xa hai 8 anos que non nos vemos. Ela agora traballa en Toledo e familiarmente está pasando unha etapa difícil pola morte do seu pai. Cousas da vida, por desgracia (xa sabes que contas co meu apoio para o que precises). Din que de ben nacidos é ser agradecidos. No seu momento axudoume como compañeira de estudios naquela Facultade de Xornalismo ubicada na histórica Praza de Mazarelos (hoxe está ó lado do Auditorio de Galicia). GRACIAS Chris. Por iso hoxe adícolle este post a ela, a Chris, a esa pedazo de xornalista amante de "la France" e que agora traballa como profe de francés. Non saben os seus alumnos a sorte que teñen.

Ah, olvídábaseme dicirvos que canción é a que teño asociada a Chris. É Unha das súas favoritas, sen non me trabuco: "Neh, nah, nah", do grupo belga Vaya con Dios. Canción pegadiza e que serviu de sintonía dun programa de radio que Chris facía xunto a outros compañeiros en Santiago de Compostela. Que tempos aqueles... A canción, por suposto, tamén cha adico "galaico-franco-toledana".



Hoxe tocaba lembrar os recordos bos, que do malo da choiva algo positivo se debe quitar, como de todo nesta vida, claro (como di outra moi boa amiga). Por certo, aínda non deixou de chover, chover... ¿E vós cómo vivides os días de choiva? ¿Faivos lembrar algo? Agardo as vosas respostas.



UN ARTIGO ESCRITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Simpática.....¡¡¡de Pamela Anderson!!!!



“Hay mucha gente inculta, que cree que lo que daña a nuestro ambiente es la contaminación, y no saben que lo que de verdad lo daña son las impurezas que hay en el agua y en el aire ...“ (Pamela Anderson)





Ay, ay, ay, tanto tomar o sol esta ex-vixilante da praia non lle foi nada, nada bo. ¿Quen será a inculta? Se non se pode ter todo...Ay, Pamela, Pamela ¿entón que é a contaminación? Gracias Toupe polas frases simpáticas que nos envíastes!! Non teñen desperdicio ningunha delas.

luns, 12 de maio de 2008

** You will remember? ¿Eres supersticioso?

¿Eeres supersticioso? Se a resposta é afirmativa lembra: mañán é Martes e 13... (enlace de A.L.M. recomendado para saber un pouco máis do significado deste día). Servidor non cre nos Martes e 13. É un día máis e un número máis, simplemente iso.

E falando de todo un pouco: ¿Tés algunha anécdota curiosoa deste día?. E a túa oportunidade!

** Padre Casares: para partirse de risa

Humor a raudales é o que ofrece a serie Padre Casares que emite a TVG (rebautizada como "A Galega"). Producida por Voz Audiovisual, conta as venturas e desventuras dun cura que chega a unha parroquia galega. Coñecidos actores e actrices (Antón Durán "Morris", Tacho González, Tuto Vázquez, Pedro Alonso ou Patricia Vázquez, entre outros) participan nesta divertida e entretida serie, a cal recomendo. Non hai nada máis sano que a risa e o humor. Esta serie teno, partindo de situacións da vida real... ¿Un exemplo? A tradición de tirar un porco vivo desde o campanario. Pero hai máis.

A sintonía da serie é unha versión da canción "Pirimpimpin" do grupo Malvela, feita por eles mesmos. A páxina web da serie, moi boa.



UN ARTIGO-OPINIÓN ESCRITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** ¿1 luns con humor lévase mellor? O Carrabouxo


Este é outro artista: O Carrabouxo (persoaxe das viñetas de humor de Xosé Lois)

** ¿1 luns con humor lévase mellor? Gogue


Todo un fenómeno este Laureano (o personaxe de Gogue, para que non o sepa)

** A Frase Máxica...Paulo Coelho. ¿Será certa?


" Nunca desistas dun soño. So trata de ver as sinais que te levan a el "



Paulo Coelho

sábado, 10 de maio de 2008

** ¿Cal é o nome máis frecuente nesta sociedade?

O nome máis común que hai nesta sociedade non é Manuel, nin José. Tampouco María, Ana ou Miguel. E moito menos nomes benalíes estilo Kevin, Jonathan, ou calquera outro nome composto ou entresacado de Hollywood ou da incipiente Novelawood. NON. O nome máis usado nesta nosa España non é inocente como un neno que acabe de nacer. NON. É un nome de pel de cordeiro pero mirada complexa e eternamente profunda, capaz de deixarnos asolagar nos seus maquiavélicos e oscuros intereses ata afogarnos coa súa mera presencia e sorrirnos namentres que nos crava o seu coitelo por detrás.

NON é nome de home nin de muller. NON. É un nome hermafrodita. Tanto é de home coma de muller. Non figura en ningún D.N.I. pero si no interior das persoas que o adoptan. Hai centos, millleiros, miles de milleiros... É un nome tan falso, como falso é o que se fai acreedor del. SÍ. Poidera soar bonito pero a súa connotación é claramente negativa e maligna. Mellor sería que te foses algún día e nos deixases en paz. Nomes coma o teu deberían cotizarse á baixa e non á alza. Debería haber menos, pero nembargantes non paran de reproducirse cada día. ¿A que sí HIPOCRESÍA...?



UN ARTIGO ESCRITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Simpática....Entre acosados e adosados

" Me gustaría vivir en un chalet “acosado” " (Belén Esteban)



Vaia, vaia, a fama fai estragos no subconciente intelectual dalgunhas... Pois se vives nese chalet "acosado" entón ten coidado de que non te "adosen" na túa vida privada...Je,je.

xoves, 8 de maio de 2008

** ¿Cómo dúas gotas de auga?

A primeira vez que vin ó presidente francés Nicolás Sarkozy pensei: "este é o dobre de J.J. Santos (o xornalista deportivo de Telecinco)". Non me digades que non se parecen....



Máis dúas gotas de auga neste artigo de A Lareira Máxica. Se coñeces a xente famosa que se parece envíanos as súas fotos ó mail de A.L.M. e serán publicadas. Anímate!!!

** A Frase Máxica.....O valor do sinxelo

" Algunhas veces os textos máis sinxelos agóchanse grandes verdades "
" Nas cousas máis sinxelas agóchanse ás veces os praceres máis grandes da vida "



(Dúas frases sen autor coñecido)

mércores, 7 de maio de 2008

** Que gran verdade a que nos conta Siniestro Total!



Leva razón o mítico grupo galego Siniestro Total, cando entoaban aquel pegadizo estribillo a comenzos da década dos 90: "Camino de cama es el mejor camino, es mejor estar durmindo que estar dormido..." Aínda que outro estribillo da mesma canción non lle vai á zaga: "Horizontal o vertical, yo prefiero horizontal y dormir a pierna suelta..." ¿E quen non..? Ai, pillíns, pillíns. Unha das cancións que máis me gustan de Siniestro e que hoxe traio ó blog para lembrar a esta mítica formación musical, caracterizada polo rock e letras cheas de palabras a proba de impúdic@s.

** A Frase Simpática...Hoxe: Brooke Shields


"El fumar te mata y si te mueres, pierdes una parte muy importante de tu vida"
(Brooke Shields)


...E tanto miña reina... Non somos gatos que teñamos sete vidas...¿Ou ti vives sin vivir en ti?

luns, 5 de maio de 2008

** Cuestión de humor.....cando menos...