mércores, 30 de setembro de 2009

** Alonso & Ferrari: ...Y fueron felices y comieron perdices

Por fin se confirmou o que era un segredo a voces: Fernando Alonso fichou pola escudería Ferrari. O bicampión español de Fórmula 1 cumpre o seu sono e, en teoría, terá a súa disposición (¿e a de Felipe Massa?) o mellor coche e a escudería máis mítica e afamada da grella de saída. Moita sorte a nivel deportivo para Fernandinho Alonso, que logo dunha sequía de tres anos, xa lle toca facer algo en 2010. E tamén coido que o merece. Encántame como piloto.

Por certo, Fernandinho non é brasileiro, senón español, a pesar de que non declare á Facenda de España senón a doutros países onde ten fixado a súa residencia "oficial"(coido que Suiza)...É o gran PERO que lle poño ó piloto asturiano. Cos 25 millóns de euros que cobrará por tempada (firmará por 3 con opción, pola súa parte, a ampliala ata 5) ata a crise se apaciguaría para a Axencia Tributaria. Senón facede números. Sin dúbida a gran nova sería que, POR FIN, Fernando Alonso declarase os seus ingresos en España. Unha mágoa que os que máis teñen non sexan solidarios e a clase media sexa a que teña que saca-las castañas do fogo ó ser a inmensa maioría. ¿Onde queda o artigo 41.1 da nosa Constitución que di que "todos contribuirán ó sostemento dos gastos públicos dacordo coa súa capacidade económica mediante un sistema tributario xusto inspirado nos principios de igualdade e progresividade"?. Non, os que máis teñen incluso declaran en paraísos fiscais. E logo presumen de españoles e de solidarios...



UN ARTIGO-OPINIÓN FEITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

martes, 29 de setembro de 2009

** Máis que un Efecto Mariposa

Susana Alva (voz), Frasco D. Ridgway (bajo) e Alfredo Baón (batería) son os tres compoñentes actuais do grupo musical "Efecto Mariposa", un dos xurdidos nos últimos anos que máis me gustan. No 2000 fundouse esta formación malagueña de pop/rock. Entre outras, destaco cancións tan coñecidas como "No me crees" (que cantan a dúo con outro malagueño ilustre: Javier Ojeda, a voz dos "Danza Invisible"), "Si tú quisieras", ou "Por Quererte", que é o que está soando nas radiofórmulas na actualidade. É unha canción fermosa, na que funden tan ben as letras, plenas de sentimentos encontrados, coa dóce melodía da súa música. Un pracer para os oídos e unha regalo para o corazón.

"Por quererte" e unha canción onde o desamor se sumerxe nos versos do tema ata asulagalo, case por completo, nun sentimento de melancolía difícil de esquecer, e aderezado cun son melodioso e pegadizo. Mellor escoitalo:



Esta canción, unha clara alegoría ó amor, espértame moitos sentimentos, lembranzas, esperanzas e desexos (cumpridos ou incumpridos). Imprime nostalxia, tenrura, desengano, pero tamén gratos momentos vividos. En tres palabras: a vida mesma.




ENLACE: Web de Efecto Mariposa



UN ARTIGO-OPINIÓN FEITO POR: Julio Torres
Coordindor de A Lareira Máxica

**A Frase Máxica de....De la Fontaine: paciencia


"A paciencia e o tempo fan máis que a forza e a violencia"



Jean De la Fontaine

luns, 28 de setembro de 2009

** Xa é oficial: A Lareira Máxica, finalista nos 20 Blogs

Hoxe produciuse a confirmación oficial dos resultados dos Premios 20 Blogs 2009 (organizado polo xornal "20 Minutos") que xa vos adiantaba o pasado venres 18 de setembro. A Lareira Máxica quedou 4ª na categoría VERSIÓN ORIXINAL (blogs escritos en lingua distinta ó castelán). O gañador foi un blog escrito en francés, segundo quedou outro blog galego "Cinema Friki", e de terceiro un microblog escrito en inglés. Parabéns a todos eles, en especial a Cinema Friki, que se ben non gañou, a punto estivo.

Na xeral, A Lareira Máxica quedou nun posto 96º, cos 26 votos xa ditos. No concurso participaron máis de 5.000 blogs. No tocante á categoría de Deseño A.L.M. tivo 3 votos e rematou no posto 61ª.

Agora, cada un dos 5 primeiros blogs (agás en tres categorías nas que pasan 6, ó haber empate no 5ª posto entre dúas bitácoras) das 20 categorías pasan á gran final, na que un xurado de expertos elixirá o mellor blog 2009. O/s gañador/es daranse a coñecer o 22 de octubre na festa de entrega de premios en Madrid. En total serán 99 blogs na final, xa que nunha das categorías (Mellor Deseño) os 5 primeiros clasificados xa o foron tamén noutra. Ou sexa: 5 x 20= 100 blogs -5 que coinciden= 95 + 4 blogs empatados mp 5ª posto (nas categorías de cine/televisión; deportes; humor; e latinoamericano) - 99 blogs finalistas.

Ougallá haxa sorte, pero dame que o xurado se vai inclinar por elixir o mellor blog entre os gañadores das 20 categorías. Ó sumo podería entrar nas deliberacións algún segundo. Espero equivocarme e que A Lareira Máxica sexa un serio candidato ó triunfo final, pero dado que está en galego coido que o xurado tirará por algún escrito en castelán. Senón tempo ó tempo.

Aquí tedes o cadro completo de finalistas e a clasificación definitiva nas distintas categorías.

No meu nome e no de todos @s colaboradores/as que fan posible A Lareira Máxica: gracias ós participantes nos Premios 20 Blogs 2009 que votástedes polo noso blog. Alédome que vos gustara o blog. Son 26 votos na categoría V.O. (e 3 na de Deseño) que animan a continuar,xa que máis dunha vez me reprantexei seguir adiante co blog. Algo que a tódolos bloggers lles pasou, pasa ou pasará en varias ocasións.

sábado, 26 de setembro de 2009

** Verano Azul: unha nova serie + película made in USA

Xa se sabía que están rodando unha nova serie de Verano Azul, unha versión anos 2000, na que incluso aparecerá un actor da serie orixinal. Descoñecíase, por contra, a intención de rodar unha película americana baseada na famosa teleserie, e na que destacados actores e actrices de Hollywood se porán na pel de Chanquete, Julia, Javi, Bea, Pancho, Tito, Piraña, Desi e Quique. Polo de agora xa sabemos os actores e actrices elixidos:







Divertido e inxenioso vídeo de humor. O da película non é verdade, pero o da nova serie sí. Non hai data de estreo, nin quen será ó protagonista do primeiro Verano Azul que repetirá reparto. So se sabe que haberá un/unha que repita. ¿Quen será?. Son moitos os que aposta por Juanjo Artero ("Javi"), pero a miña aposta e a de Miguel Joven ("Tito"), xa que é o único dos protagonistas que era de Nerja (localidade onde se rodou a serie) e que actualmente traballa alí dentro do sector da hostelería.

O malo de todo isto é que SEGUNDAS PARTES NUNCA FORON BOAS. Cada serie ten o seu momento e a súa época. Este Verano Azul 2 corre o serio risco de pegarse o gran batacazo, xa que 30 anos despois a sociedade cambiou moito. Tería que ser algo moi distinto, pero á vez entrañable. Un gran papelón para director e guionista. SORTE.

xoves, 24 de setembro de 2009

** Otro día para olvidar

Estos días no me siento nada bien. Son días en los que detestas haber nacido siendo lo que eres. Un bulto andante en la sociedad. Sin posibilidades de progresión a nivel social.

Paupérrimamente integrado en la sociedad que le rodea. Una sociedad que te desprecia solo por tu apariencia, por tu forma de ser y pensar. Una sociedad enganchada a un tren al que he intentado subir, muchas veces por recomendación de unos pocos, pero que te sale con la falsa escusa de que el vagon está completo.

Y te ves impotente, pues no sabes que mas puedes hacer para coger el tren de la vida, que hasta el mas idiota sabe coger sin dificultad. “Se tu mismo” te dicen. ¡Pero si ya soy yo mismo! le dices. “Acercate a la gente y intenta comunicarte con ellos” te vuelven a decir. ¡Lo intento pero me resulta muy difícil! Y cuando pienso que lo consigo, un día te das cuenta que esa persona, siente vergüenza de estar junto a ti ante el resto de la gente. Y ese día no te mira a la cara, no te habla, no existes. Solo existes si no hay nadie alrededor. Da igual que te comportes como una buena persona, que seas legal con todo el mundo, que ante una petición de ayuda seas tu el único o el primero que acuda en su ayuda. Todo eso no vale para nada, ya que yo sigo siendo un bicho raro, que nadie quiere tener cerca.

Perdonar si os agobio con estas reflexiones sobre mi vida, pero cuando me vuelve a suceder estos hechos, me hundo en el fango mas profundo. Tendré que recurrir de nuevo a mis grandes aliadas, las pastillas antidepresivas, para seguir viviendo. Aunque no sabes muy bien si vale la pena seguir viviendo.¡ Para seguir recibiendo los golpes que te da la vida y no conseguir progresar como persona…!

Me siento solo estos días. Solitario como un Moucho en la oscuridad de la noche. No se lo que haré este año. Supongo que me pondré a viajar solo por la geografía de Galicia adelante, buscando castros, monumentos, playas, museos…. No sé. Algo se me ocurrirá. Y acabar las noches hundido en la butaca de un cine, con tal de hacer tiempo, hasta que no tienes mas remedio que irte a dormir si no quieres aburrirte mas aun.

Hay quien te dice que utilices internet que comunicarte con un monton de gente. Os juro que lo he intentado, pero con un resultado negativo de un 99.9%. Sigo sin entender por que ni por internet soy capaz de comunicarme con la gente. Y eso que he intentado comunicarme en las redes sociales (facebook, Badoo,…). La única salvedad la he conseguido mediante A Lareira Maxica. Sea por que sea mágica o lo que sea, es la única ventana abierta a la que he conseguido acceder y comunicarme aunque sea brevemente con alguna gente.

Gracias Julio por crear este mágico blog que en multiples ocasiones me ha devuelto las ganas de vivir.



RELATO EN PRIMEIRA PERSOA ESCRITO POR: O Moucho
Colaborador habitual de A Lareira Máxica

mércores, 23 de setembro de 2009

** ¿Por qué se gritan las parejas cuando se enfadan?

Un día un hombre sabio preguntó a sus discípulos lo siguiente:
-¿Por qué la gente grita cuando está enojada?
Los hombres pensaron unos momentos:
-Porque perdemos la calma -dijo uno.
-Por eso gritamos -dijo otro.
-Pero, ¿por qué gritar cuando la otra persona está a tu lado? ¿no es posible hablarle en voz baja? -preguntó el sabio.
Los hombres dieron algunas respuestas pero ninguna de ellas agradó al sabio. Después, él les explicó lo siguiente:
-Cuando dos personas están enojadas, sus corazones se alejan mucho. Para cubrir esa distancia deben gritar para poder escucharse. Cuanto más enojados estén, más fuerte tendrán que gritar para escucharse uno a otro a través de esa gran distancia. ¿Qué sucede cuando dos personas se enamoran? Ellos no se gritan sino que se hablan suavemente porque sus corazones están muy cerca. La distancia entre ellos es muy pequeña. Cuando se enamoran más aún ¿qué sucede? No hablan, sólo susurran y se acercan todavía más. Llega un momento en el que no necesitan ni siquiera susurrar, sólo se miran y eso es todo. Así sucede cuando están cerca dos personas que se aman profundamente.
Finalmente, el sabio dijo:
-Cuando discutan con alguien no dejen que sus corazones se alejen, no digan palabras que los distancien todavía más, llegará un día en que la distancia que los separa sea tan grande que ya nunca más encontrarán el camino de regreso.



RELATO ANÓNIMO ENVIADO POR: mariam
Colaboradora habitual de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....Joubert: ensinanza


" Ensinar é aprender dúas veces "



Joseph Joubert

martes, 22 de setembro de 2009

** Xa está aquí....

Se alguén me ofrecera a posibilidade de eliminar unha estación do ano, un servidor tería claro o nominado para abandoar o calendario: o outono. Non me gusta, paréceme moi triste. Quizás non sexa unha estación tan fría e chuviosa como o duro e húmido inverno, pero nunca me gustou a tristeza que destila. Ata as follas caen das árbores para tentar fuxir, pero morren no intento.

A primeira parte do outono aínda ten un pase -a pesar de que supón pasar da estación estrela que é o verán ó outono-, pero o que é a segunda parte do outono (novembro e case todo novembro), sí que non me gusta nada: días pequenos, nos que ás 6 xa é de noite. E sorte que estamos en Galicia, o lugar de toda Europa onde máis tarde en facerse de noite. Non hai que ir saír de España para comprobalo: Barcelona, por exemplo: alí a principios de decembro é de noite as....5 da tarde. Qué atentado!!!. E xa non digamos canto máis ó leste vaiamos...

Sexa como sexa, o outono xa está aquí, empezará dentro duns minutos: ás 23:19 horas deste 22 de setembro de 2009. Ougallá que este outono sexa máis alegre e que o mal tempo non faga acto de presencia, para compensar.

Déixovos con este vídeo que atopei sobre o outono no que vemos imaxes desta estación á par que escoitamos a gran voz de Antonio Vega co tema "Pasa el otoño", xa que se o outono é triste, ninguén mellor que o mozo triste e solitario para recibilo (o que non quita que me encanten moitas das súas cancións)... E é que onde se poñan as flores e as follas esplendorosas da primavera, que se quite o outono!!!!. O dito que se tivese que elixir unha das catro estacións para eliminala do calendario sería a do outono. Cambiaría por unha segunda primavera ou por un verán segunda parte. Din que segundas partes nunca foron boas, pero neste caso penso que sería unha boa excepción. Ougallá que, como di o seguinte, o outono pase (pronto, engado).





UN ARTIGO-OPINIÓN FEITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** Coidado ó quentar auga no microondas!!!


Hai unhos días, un home de 26 anos decidiu tomarse unha taza de café instantáneo. Pois ben, puxo a quentar no microondas (algo que xa fixera antes en varias ocasións) unha taza con auga soa.Non sei exactamente por canto tempo o programou, pero díxome que quería que a auga fervera. Cando o tempo rematou, o microondas apagouse e sacou a taza del.

Namentres miraba a taza decatouse de que a auga non estaba fervendo; sen embargo, a auga saltoulle directamente á súa cara. Nun acto reflexo, el soltouna das súas mans. A auga saltara cara el por mor da enerxía que tiña acumulada non seu interior. Toda a súa cara ten agora feridas de 1º e 2º grado e é moi probable que a cara lle quede marcada para sempre. Ademais de perder parcialmente a vista no ollo esquerdo.

Mentras estaban no hospital, o doutor que o atendía comentoulle que este tipo de accidentes eran moi frecuentes e que nunca debería poñerse soamente auga a quentar no microondas.

Se se quenta a auga desta forma sempre se debe poñer algo no auga, un pao de madeira ou unha bolsiña de té, pero se se vai quentar soamente a auga é mellor usala cociña de gas. Isto é o que un profesor de física dixo ó respecto: “esta acción é causada por un fenómeno coñecido como superquecemento” . Pode acontecer en calquera intre no que a auga se está quentando, especialmente se o utensilio que se está usando é novo. O que sucede é que a auga quéntase moito máis axiña do que as burbullas empezan a formarse. Se a taza é nova, non ten ningunha ranura no que as burbullas poidan ir e poden empezar a burbullear na auga que xa está fervendo, de tal maneira que a auga vaise quentando sobrepasando o tempo de ferver (como quen di: ferve, ferve, ferve e ferve).

O que pasa entón é que a auga atórase, queda estancada e, ó contacto co aire, a auga salta con forza pola enerxía contida.

Por tanto: ¡NUNCA SE VOS PASE POLO MAXÍN FERVER A AUGA SOA NO MICROONDAS!



INFORMACIÓN REMITIDA POR: Patricia Loureiro
Colaboradora de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....John Churton: pensar e sentir


" A metade das nosas equivocacións na vida nacen de que, cando debemos pensar, sentimos, e cando debemos sentir, pensamos "



John Churton Collins

domingo, 20 de setembro de 2009

** Andrés Montes abandona "La Sexta"

No trancurso da retransmisión da final do Campionato de Europa de Baloncesto, o xornalista de La Sexta Andrés Montes, anunciou que ésta sería a súa retransmisión nesta canle, sen aclarar nin porqué se vai de La Sexta nin a onde se irá.

Montes chegara á cadea en 2006, poucos meses despois do nacemento de La Sexta, e foi o encargado de retransmitir os partidos da Liga de Fútbol Española dos sábados, así como os encontros da selección española de baloncesto. Anteriormente traballara, entre outros medios de comunicación, na desaparecida Antena 3 Radio ou en Canal + (en ambos casos na sección deportiva do baloncesto).

Fíxose moi peculiar polo seu peculiar xeito de retransmitir os partidos de fútbol ou baloncesto, nos unificaba a súa narración co show. Desta maneira acuñou en 2006 o famoso termo do "tiki taka" -para referirse ó bo fútbol- ou os alcumes a moitos deportistas tales como Puyol ("Tiburón"), Iniesta ("Sweet Iniesta), Xavi ("Humphrey Bogart"), Pau Gasol ("E.T."), Felipe Reyes ("Espartaco"), Kiko ("Capitán"), Turkoglu ("La Magia Turca"), ou ó mítico xogador do Estudiantes dos anos 80 David Russel ("Eléctrico"), entre unha moi longa lista.

A pesar de que, ás veces, se fai un pouco pesado repetindo chistes ou xogos de palabras fáciles, encántame. É un crack. Agardo que o vexamos novamente noutro medio de comunicación. ¿Tal vez se irá de novo a Canal +, antes de empezar a nova tempada da NBA? Non sei porqué teño ese presentimento, pero podo equivocarme.



UN ARTIGO-OPINIÓN ESCRITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** España proclámase campiona de Europa de Baloncesto

A selección española de baloncesto proclamouse hoxe Campiona de Europa de Baloncesto, tras vapulear na final a Serbia, outra das favoritas por un marcador de 85-63. España, que tamén é a actual campiona do Mundo (título acadado hai 3 anos no Mundial de Japón), suma así un novo éxito e aproveita para desquitarse do mal sabor de boca da medalla de plata do anterior Europeo disputado hai dous anos en Madrid e no que perderan a final contra Rusia. Desta vez e, a pesar dun inicio irregular neste Europeo 2009 de Polonia, tocou gañar.

Unha selección na que a pesar de contar coas baixas de Carlos Jiménez (xa retirado) e de José Manuel Calderón e Berni Rodríguez que non puideron participar, é un auténtico grupo cheo de xeniais baloncestitas. Os seus doce integrantes neste Europeo foron: Ricky Rubio, Carlos Cabezas, Raúl López, Juan Carlos Navarro, Rudy Fernández, Álex Mumbru, Sergio Llull (debutante), Felipe Reyes, Jorge Garbajosa, Víctor Claver (debutante) e os irmáns Marc e Pau Gasol.

Todo un luxo de selección. Agardemos que os éxitos desta xeneración duren moitos anos e que as que veñan despois aprendan que, a parte de ser bos, hai que ter esta mentalidade gañadora.



UN ARTIGO ESCRITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

venres, 18 de setembro de 2009

** A Lareira Máxica, finalista provisional nos 20 Blogs´09

Un total de 5.548 blogs participaron nos Premios 20 Blogs 2009, organizadas polo diario gratuíto "20 Minutos". Había un total de 20 categorías. Cada blog so podía presentarse a de mellor diseño e a outra. Nós eliximos a de diseño e a de "Versión Orixinal" (blog escrito en lingua distinta ó castelán). Tras finalizar as votacións os resultados provisionais sitúan a A Lareira Máxica 4ª na categoría versión orixinal, con 26 votos, e 62º na categoría de mellor diseño, con 3 votos. Os resultados oficiais publicaranse o día 28-09-09.

A clasificación dos cinco primeiros na categoría "Versión Orixinal" foi:
1- El blog del Profe de Francés, 77 votos (blog en francés)
2- Cinema Friki, 74 votos (blog en galego)
3- 365 things I love in life!, 44 votos (blog en inglés)
4- A Lareira Máxica, 26 votos (blog en galego)
5- La volta dels 25, 25 votos (blog en catalán)

Unha vez sexan confirmados os resultados, os 5 primeiros blogs de cada unha das categorías pasarán á gran final, na que un xurado de expertos elixirá o mellor blog 2009. Coido que o xurado inclinarase por algún dos 20 gañadores nas 20 categorías.
Con todo, coido que estas votacións non son xustas xa que hai blogs que hai meses que non se actualizan e, por contra, tiveron moitos puntos. Tamén resulta curioso comprobar como na categoría Versión Orixinal se presentou algún escrito en castelán ou blogs duplicados, cousa que non debería estar permitida. Penso que a organización dos Premios debería ter elixido entre as 20 categorías (na que sobraba algunhas e faltaban outras) un número determinado de blogs de certa calidade e logo deixarlle votar a todos os que quixeran e non so ós inscritos nos Premios 20 Blogs. Ougallá na vindeira edición melloren...

Por certo, noraboa ós gañadores nas respectivas categorías.

luns, 14 de setembro de 2009

** O Premio da Amizade (amistad)

A Lareira Máxica recibiu o simbólico premio da Amizade. En nome de tod@s @s que facemos posible o blog de A Lareira Máxica quixera darlle as gracias a Meiguiña polo premio que nos outorga. Para min, cando menos, ten moito valor pois ven dunha asidua visitante ó blog. O mesmo que para os premios concedidos no seu momento por Toupeiro ou outros bloggers. Moitas gracias pois iso anima a calquera a seguir adiante con A Lareira Máxica. Por certo, fago un chamamento para que a xente que nos visita colabore enviándonos artigos(tamén se admiten os escritos en castelán). Se non fosen propios, identificádeos.

Tamén quero compartir o Premio da Amizade (amistad), a parte de con Meiguiña, cos seguintes blogs amigos que acostumo a visitar e que me encantan. Non están todos os que son, pero son todos os que están. Velaquí a relación de premiados nesta ocasión:

**A un intre
**Andrés Milleiro
**Apuntes en sucio
**Entre nómadas
**Farrapos de Gaita
**Im-pulso
**Islas Cíes
** Migramundo
**O Faro de Fisterra
**Rabudo
**A toupeira-toupeiro
**Viendo el mundo desde mi sillón
**JR Mora

A tod@s, gracias pola vosa amizade, e polos estupendos e entretidos blogs que facedes.

domingo, 13 de setembro de 2009

** La vía del olvido

No es nada fácil subirse a un destartalado y sucio tren sabiendo que vas a emprender un viaje a un lugar desconocido. Para subirse a este tren hay que estar un poco desesperado. No estoy acostumbrado a viajar solo, no me gusta. En esta ocasión tiene que ser así. Todos los demás pasajeros también viajan solos. La vía del olvido tiene muchos túneles, muchas curvas.

Estamos atravesando un paraje desértico. Uno tras otro van pasando ante mis ojos paisajes de tierra árida y naturaleza muerta. Nadie habla con nadie. Viajamos en silencio. Cierro los ojos, no soy capaz de dormir pero intento evadirme un poco. Paso varias horas así, en un estado de duermevela, bastante angustiado, muy triste, hasta que un sobresalto me devuelve a la realidad.

El tren ha llegado a su destino, una antigua estación abandonada en medio de la nada. Me sorprende el paisaje, bosque frondoso, abundante vegetación, humedad, calor, mucho calor. Parece que estuviera en el Amazonas. No lo entiendo, miro el reloj. Incrédulo, vuelvo a mirar el reloj y me concentro en la aguja de los segundos. Sí, el reloj funciona, pero cómo es posible que en poco más de 5 horas aquel paisaje desértico haya dado paso a esta exuberante vegetación. No lo entiendo, no entiendo nada. No sé porqué se me ocurrió venir aquí, no sé por qué me fío de lo que me pone el horóscopo de El Correo Gallego. Creo que voy a perder el tiempo.

...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ] TRANQUILOS: ¡Non se abre nova ventana!



    Los demás pasajeros van saliendo de la estación. Los veo alejarse en varias direcciones, apresurados, como si ellos tuviesen claro a dónde dirigirse, qué ruta tomar. Yo no lo tengo claro. Entro de nuevo en la Estación y miro el horario de los trenes. Hasta mañana no sale ninguno. No me va a quedar más remedio que pasar la noche en este lugar. Resignado ante lo evidente decido dar una vuelta y salgo de la vieja estación. Tomo un sendero que se adentra en el bosque. La vegetación es frondosa, el bosque oscuro. Camino un rato, me doy la vuelta y compruebo asustado que, detrás de mí, el sendero ha desaparecido. El corazón me palpita, tengo miedo. Ante mí el bosque se abre en varios caminos y me invita a perderme en él. Cada vez hay menos luz, menos ruido, ya no oigo los pájaros. Aterrorizado compruebo que estoy en un laberinto. Ni desierto de Almería, ni selva amazónica, debo de estar en Grecia. Estoy en un laberinto y la idea de que pueda aparezca el minotauro me aterra. Se puede liar una buena si el minotauro me toma por un ateniense. No sé como voy a explicarle lo mío, que soy de Santiago, que necesitaba olvidar a una chica y que por eso cogí el tren del olvido. Noto como el sudor se desliza por mi frente. Muerto de miedo sigo caminando hasta llegar a un claro.

    No salgo de mi asombro cuando me veo rodeado de pantallas gigantes de televisión. De repente se encienden y en todas aparece el mismo programa, Sálvame. El sonido ensordecedor me obliga a llevarme las manos a los oídos y a salir de allí corriendo. Corro un buen rato hasta regar a un riachuelo. Con los sobresaltos y la carrera me estoy muriendo de sed. Sin prensarlo me arrodillo en la orilla y bebo a puñados. Después me refresco la cara, los brazos, el pecho y cierro los ojos. Cuando los abro, reflejado en el agua, veo el rostro de hombre.

    -¡Hostia, el minotauro!
    -Hola, soy Quirón.
    Es Quirón… es Quirón… Su voz me tranquiliza un poco, su tono es conciliador, amable. Quién carajo será Quirón, me suena pero no caigo…
    -No temas, soy Quirón, el centauro sabio.
    Estoy salvado, ¡es Quirón, el centauro sabio!
    Me vuelvo y lo abrazo. Él también me abraza, parece como si ya me conociese, como si ya me estuviese esperando. Claro, los sabios se llaman sabios porque lo saben todo o casi todo. Deben ser los únicos que pueden decir que saben más de lo que ignoran.
    -¿Estoy en Grecia?- le pregunto.
    -Puede ser Alvariño.

    Quirón responde a la gallega, la madre que lo parió, sí que es listo. Con todo es un tipo agradable, un tanto peculiar, una rara avis. Me dice que tiene un bar y me invita. Yo le sigo la corriente. He llegado a Grecia después de atravesar el Amazonas y el desierto de Almería, no tengo ganas de ponerme a pensar. El bar de Quirón tiene un aire de pub irlandés. Ya no me extraña nada. Tiene puesta música de Robbie Williams, menos mal. Solo faltaban los Chunguitos.

    -¿Qué te pongo Alvariño?
    -Una coca-cola bien fría.

    Quirón se sirve un cubata de ron, y luego otro y otro más. Quizás desinhibido por el alcohol, empieza a hablarme de su vida, de familia, de sus problemas, de su soledad, de lo difícil que es encontrar una centaurina buena. Quirón empieza a ponerse tierno conmigo, como si tuviera ganas de rollo. Lo que me faltaba, vengo a este lugar huyendo de una relación dolorosa y me encuentro con un centauro con ganas de marcha. Me muero, qué haría yo para merecer esto. Definitivamente, me han echado mal de ojo. No encuentro otra explicación.

    Como puedo, es decir, acojonado, le explico a Quirón que no me van los centauros. Quirón insiste y me dice qué cómo lo sé si aún no lo he probado.
    -Qué no Quirón, que no, que me conozco, no insistas más.
    Quirón se resigna y avergonzado me pide disculpas.
    -Tranquilo Quirón, un mal día lo tiene cualquiera.-le digo.

    Quirón me confiesa que se ha apuntado al Meetic pero que no ha tenido mucho éxito.
    -¿Llevas mucho tiempo?
    - Un par de meses.
    - Es muy poco, hay que darle tiempo al tiempo
    -¿Tu crees?
    -Claro, Internet está lleno de soledad, ya verás como encuentras a alguien. Anda, tómate otro cubata y ponme otro a mí.- Le digo mientras respiro aliviado.

    Quirón y yo brindamos como viejos amigos. Inexplicablemente me empiezo a sentir bien allí, pero que muy bien. Hablamos y hablamos de mil cosas, de lo mío, de lo suyo, de lo poco que da el bar, de lo mal que va el ladrillo, de si la Campanario será cornuda, de si Jesulín era buen torero,... Me pasaría hablando con él horas y horas. Se nota que Quirón es un tipo culto, es un gran conversador. El tiempo pasa muy rápido cuando uno se siente bien.

    -Ostras, son las 6 y media y mi tren sale a las 7. Tengo que marcharme Quirón.
    -Tranquilo, estamos al lado. Tienes tiempo de sobra.
    Quirón, como queriendo confirmarme lo que me acababa de decir, apartó una pesada cortina que cubría una ventana y en frente apareció una estación bonita, moderna. Yo ya no me extrañaba de nada. Es más, empezaba a gustarme aquel lugar donde nada era previsible. Tranquilamente, caminamos hasta la estación. Nadie se sorprendía con nuestra presencia. Debe ser cosa de la globalización, pensé. La mentalidad de la gente se ha hecho mucho más abierta, más tolerante. Un cambio para bien En el andén intercambiamos nuestros teléfonos y nos despedimos con un abrazo.

    Durante el viaje de regreso, recordé la soledad del desierto y el miedo del laberinto. Pensando reconocí aquellas sensaciones. Ya antes me había sentido solo, ya antes me había sentido atrapado, ya antes había sentido miedo. Al final, en vez de una bestia terrible, encontré un amigo. Sin que yo hiciese gran cosa, solo con dejarme llevar. Pudo ser la suerte, pudo. De vez en cuando conviene recorrer la vía del olvido. A mí, la experiencia me resultó gratificante. Aprendí a confiar, a mirar el futuro con optimismo. Es que viajar sienta bien y hacer amigos, sienta mejor.




UN RELATO ESCRITO POR: Alvariño
Colaborador habitual de A Lareira Máxica

sábado, 12 de setembro de 2009

** Imaxes sorprendentemente simpáticas











IMAXES REMITIDAS POR: Sonia
Colaboradora de A Lareira Máxica

** A Frase Simpática....Sofía Mazagatos


" Todavía non atopei a hormona do meu zapato " (Todavía no encontré la hormona de mi zapato)



Sofía Mazagatos

venres, 11 de setembro de 2009

** Querer y amar

Hace tiempo dialogaban el Amor y el Querer.
El querer le decía al Amor.
- ¿Por qué eres tan eterno?.
Y el Amor con gran paciencia respondió.
- Quizás sea por que no poseo nada.
- Eso es imposible, - exclamo el Querer - posees todas las cosas, como yo ¿Acaso no somos el mismo ser?.
- ¿Tú crees? Pues dime ¿Qué es lo que tu posees?
Respondió el Querer.
- El amante que posee al ser amado, el político que posee el poder, el religioso que posee la fe, yo poseo todo aquello que quiero.
El viejo Amor le dijo:
-Ves, tú mismo te respondes, yo cuando amo no poseo al objeto amado. Yo amo a una mariposa en vuelo, amo una flor con su tiempo contado y amo al hombre que en su vida se asemeja al vuelo de una mariposa y al tiempo contado de una flor.
Muy exaltado el Querer exclamó.
- Eso es una QUIMERA.
En su inagotable paciencia el Amor le responde.
- El mundo es una QUIMERA. ¿Que crees que soy yo?.


(Autor anónimo)


RELATO extraído do blog de Meiguiña

** A Frase Máxica de...Kundera: futuro e pasado


" Os homes queren ser donos do futuro so para poder cambiar o pasado. Loitan por entrar no laboratorio no que se retocan as fotografías e reescriben as biografías e a historia "



Milan Kundera

mércores, 9 de setembro de 2009

** 09-09-09: Hoxe pode ser un gran día: prantéxao así

Encántame a canción de Serrat: "Hoy puede ser un gran día", sobre todo a que canta en compaña de Miguel Ríos, Víctor Manuel e Ana Belén. A letra invita ó optimismo e á confianza nun mesm@. Calquera día pode ser un gran día, pero cando ese día coincide nun irrepetible e máxico 09-09-09 o gran día parece que se torna máis cercano. Ou ó mellor é simpremente un día máis dos tantos que hai na vida. O que vos escribe estas liñas coida que non, que este 09-09-09 agocha algo especial no seu interior. Ougallá que sexan cousas boas. Os meus mellores desexos para este día que xamais voltaremos a vivir en tan singular combinación numérica. Non é tan famoso como aquel 08-08-08 no que deron inicio as Olimpiadas de Pekín, o cal non significa que non teña tanta maxia ou máis.

En fin, que como diría o sublime Serrat: "hoy puede ser un gran día, plantéatelo así, aprovecharlo o que pase de largo, depende en parte de ti. Dale el día libre a la experiencia para comenzar, y recíbelo como si fuera fiesta de guardar. No consientas que se esfume, asómate y consume la vida a granel. Hoy puede ser un gran día, duro con él. Hoy puede ser un gran día donde todo está por descubrir, si lo empleas como el último que te toca vivir. Saca de paseo a tus instintos y ventílalos al sol y no dosifiques los placeres; si puedes, derróchalos. Si la rutina te plasta, dile que ya basta de mediocridad.Hoy puede ser un gran día date una oportunidad. Hoy puede ser un gran día imposible de recuperar, un ejemplar único, no lo dejes escapar. Que todo cuanto te rodea lo han puesto para ti. No lo mires desde la ventana y siéntate al festín. Pelea por lo que quieres y no desesperes si algo no anda bien. Hoy puede ser un gran día y mañana también. Hoy puede ser un gran día duro, duro, duro con él. "

Por suposto, esta letra da canción poder ser aplicable a calquera día do ano, pero dada a data decidín publicar este artigo pois vai ser un día moi especial. Ougallá!!!

Velaquí o vídeo do tema musical cantado polos catro cantantes:





ARTIGO-OPINIÓN ESCRITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica....sobre a honestidade


" A honestidade é unha preciada bandeira, tan difícil de atopar como chea de inmensa paz e felicidade "



Julio Torres

martes, 8 de setembro de 2009

** A natureza en estado puro

Abramos ven os ollos e os nosos sentidos. Relaxémonos por un instante, por dous minutos para ser exactos. É pouco tempo, pero pode ser moito. Apagade calquera reproductor de música que teñades acendido. Para parar o de A Lareira Máxica, á vosa dereita, so lle tedes que dar a PAUSA. Gocemos da natureza en estado puro a base de breve pero sutís pinceladas. Preparados, listos e facede click no seguinte vídeo. A min encántame.



¿A que apetece que durara un chisco máis? Pois valoremos a natureza que nos rodea e disfrutemos dela aínda que so sexa unha hora ó día ou unha á semana. A natureza aporta vitalidade e fainos sentir como un elemento máis do inmenso Planeta. Non estamos sós, hai máis que persoas: hai plantas, animais, auga... Sepamos apreciar o que temos. E máis nunha terra como a galega.

Carpe Diem (nunca mellor dito)

**A Frase Máxica de.....Platón: razón e valor



" A razón e o valor sempre se imporán á traizón e á ingratitude "



Platón

luns, 7 de setembro de 2009

** Atopar un traballo digno en Google

Google dinos algo en relación á busca dun traballo digno. ¿Que é o que nos di? Probade a facer o seguinte e veredes o que resulta.

1) Abride http://www.google.com
2) Escribide: "encontrar un trabajo digno" no buscador
3) Facede click en "Voy a tener suerte", en lugar de darlle a Enter.
4) Agora é preciso ler despacio o texto resultante. Sorprendente e inxenioso ¿non?.

¡Un aplauso para Google por arrancarnos un sorriso a golpe de luns!. E é que o tema do traballo hai que tomalo con filosofía,paciencia e, de vez en cando, cun chisco de humor para non afogar de pena.

** A Frase Máxica de... Merleau Ponty: a filosofía


" A verdadeira filosofía é reaprender a ver o mundo "



Merleau-Ponty

domingo, 6 de setembro de 2009

** Despertar

Despertar en un revoltijo de piernas, manos y ganas. Despertarte. Despacito, con dedicación y devoción, como sé que te gusta. Sin prisas, con el tirano del reloj guardado en el cajón de la mesilla de noche. Hoy puedo tomarme todo el tiempo del mundo, recorrerte y explorarte aplicando todos mis sentidos. Avanzo lentamente, voy recreándome en mis sitios favoritos, atravesando colinas y llanuras, hasta llegar a la humedad que mana de las profundidades de tu cuerpo. Estás empapada, te saboreo y me sabes bien. Mi lengua, atrevida, juguetea en la entrada del paraíso. Me vuelves loco, me gusta tenerte así, completamente entregada. Ya no puedes más ni yo tampoco. Necesitas terminar y tomas el relevo. Yo me abandono y te dejo hacer. Y lo haces, lo haces muy bien. Te inundo y nuestros cuerpos se vuelven un solo corazón que late al unísono. Rendida te dejas caer sobre mi pecho y me dices que me quieres. Soy tan feliz.



UN RELATO ESCRITO POR: Alvariño
Colaborador habitual de A Lareira Máxica

** A Frase Simpática.....Les Luthiers


" Errar é humano pero botarlle a culpa a outro é máis humano todavía "



Les Luhiers

venres, 4 de setembro de 2009

** ¿Que pensamos ó dicir: "imos a tomar algo"?

Je, je je, así somos as mulleres, esta muller polo menos. Mea culpa. Totalmente de acordo.





NOTA: Para ampliar a imaxe hai que facer click nela



IMAXES ENVIADAS POR: María
Colaboradora habitual de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....Shopenhauer

"A amabilidade é como unha almofadiña, que aínda que non teña nada dentro, polo menos amortigua os golpes da vida"



SCHOPENHAUER

xoves, 3 de setembro de 2009

** A Lareira Máxica xa ten grupo no Facebook: ¡únete!

Hai tempo que bastantes de vós me pregúntastedes porque non creaba un grupo de A Lareira Máxica no Facebook. Pois ben: xa existe, e convídovos a que vos unades ó grupo de amigos do blog. Alí tamén existe a posibilidade de participar no seu foro e seguir debatindo sobre os temas publicados en A.L.M., realizar propostas, etc. Algúns xa o estades a facer na miña dirección persoal de Facebook, de aí que haxa xente que non se vexa comentar últimamente en A Lareira Máxica.

Éste é o enlace para unirte ó grupo de A Lareira Máxica no Facebook, que pretende ser interactivo e unha forma de unir a todos aqueles que vos gusta e sodes seguidores de A.L.M. Por tanto, vai existir a posiblidade de participar a través do propio blog como do Facebook.Agardo que vos guste esta iniciativa e que poida axudar a facer máis dinámico a bitácora. Gracias.

** A Frase Máxica....sobre o tono das palabras


" Nunca xulgo a un home polo que di, senón polo tono con que o di "



Charles Peguy

mércores, 2 de setembro de 2009

** Os beneficios do sexo na saúde

¿Sabías que se puede determinar si una persona es o no activa sexualmente por el aspecto de su piel?

1. El sexo es un tratamiento de belleza. Pruebas científicas han comprobado que cuando la mujer tiene relaciones produce gran cantidad de estrógeno, lo que vuelve el pelo brillante y suave.

2. Hacer el amor suave y relajadamente reduce las posibilidades de sufrir dermatitis, espinillas y acné. El sudor producido limpia los poros y hace brillar su piel.

3. Hacer el amor quema todas esas calorías... Que acumulaste en esa cena romántica.

4. El sexo es uno de los deportes más seguros. Fortalece y tonifica casi todos los músculos del cuerpo. Es más agradable que nadar 20 vueltas, y no necesitas zapatos especiales!

5. El sexo es una cura instantánea para la depresión. Libera endorfinas en el flujo sanguíneo, creando un estado de euforia y dejándote con un sentimiento de bienestar.

6. Mientras más sexo tengas más posibilidades tienes de tener más. Un cuerpo activo sexualmente contiene mayor cantidad de feromonas. Este sutil aroma excita al sexo opuesto!

7. El sexo es el tranquilizante más seguro del mundo. ES 10 VECES MÁS EFECTIVO QUE EL VALIUM.

8. Besarse todos los días permite alejarse del dentista. Los besos ayudan a la saliva a limpiar los dientes y disminuye la cantidad de ácido que causa el debilitamiento del esmalte.

9. El sexo alivia los dolores de cabeza. Cada vez que haces el amor se alivia la tensión de las venas del cerebro.

10. Hacer mucho el amor puede despejar una congestión nasal. El sexo es un antihistamínico natural. Ayuda a combatir el asma y las alergias de primavera.



ARTIGO REMITIDO POR: Jose
Colaborador habitual de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica....confianza e dano


" Ama a todos, confía en poucos, non fagas dano a ningún "



William Shakespeare

martes, 1 de setembro de 2009

** A volta ciclista a España e Países Baixos

Sí, sí, digo ben. Así é como se debería chamar a mal chamada Volta Ciclista a España 2009, xa que principio o sábado 29 de agosto en Holanda, continuou o domingo, o luns e o martes por Holanda e por Bélxica. Mañán xornada de descanso e o xoves...Primeiro km que se correrá en...ESPAÑA!!! (a non ser que os Países Baixos foran conquistados por España nos últimos días e servidor non se decatara).

É dicir que dun total de 21 etapas da rolda ciclista corréronse en Holanda e Bélxica. Coido que unha cousa é que unha etapa se dispute noutro país pero catro...E tendo en conta que non son precisamente países colindantes....En fin, que os cartos e o querer gañar prestixio son os claros culpables. Pero señores: que soa raro dicir que é a Volta Ciclista a España, cando 4 das 21 etapas non pisaron terra española!!!!!!



UN ARTIGO-OPINIÓN FEITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** Ricky Rubio ficha polo Barcelona



Finalmente Ricky Rubio fichou polo F.C.Barcelona de baloncesto e abandoa o Joventud de Badalona. O novo xogador azulgrana, un dos grandes talentos do basquet nacional, apraza así o seu salto á NBA, competición na que fora elixido en 5º lugar polos Minnesota Timberwolves. Gran reforzo final para o plantel do actual campión da Liga ACB de baloncesto.