sábado, 30 de xaneiro de 2010

** Pontevedra: Ciudad de la cultura de la provincia

PONTEVEDRA. O Moucho


Colaborador de A Lareira Máxica

Foto: O Moucho ©


Pontevedra. Ciudad capital de nuestra provincia. Me desilusiona profundamente que una ciudad que quiere sobresalir por encima de las demás ciudades de la provincia, siga empeorando su imagen a pesar de los diversos gobernantes que la rigen o rigieron. Sobre todo en cuanto a la imagen que refleja al visitante que busca el apartado de cultura en esta ciudad. Me refiero en concreto al llamado Palacio de Congresos y exposiciones de la ciudad de Pontevedra, más conocido como Pazo da Cultura. Ya no voy a hablar de los infravalorados usos que se le da, sobre todo en lo correspondiente al auditorio. Tampoco voy a comentar el penoso gusto del arquitecto a la hora de construir en un recinto donde da la sensación de que se han desperdiciado metros y metros cuadrados que apenas tienen utilidad o de lo horrendo y feo que me parece la arquitectura del artista. No todos tenemos los mismos gustos. Para algunos es algo contemporáneo y moderno, para mi me parece un lugar aburrido, triste y poco atractivo.

Lo que me quiero centrar es en la hermosa vista que el visitante alcanza a ver cuando llega con su coche o a pie, junto este edificio. Cual fue mi sorpresa que en el aparcamiento comprendido en este complejo, muy cerca de la entrada principal del palacio de exposiciones y cercano a las escaleras que dan acceso al auditorio, ocupando toda una amplia zona de aparcamientos, te encuentras con al menos, 8 coches perfectamente aparcados, pero que demuestran que han sido abandonados por los propietarios y autoridades. Parabrisas rotos, falta de ruedas, ventanillas destrozadas,… Toda una chatarrería de coches que al estar situados en un complejo cultural que pretende ser de relevancia para la ciudad dan una penosa imagen como la que veis en las imágenes que os aporto. ¿Es esa la imagen que quiere dar la ciudad de Pontevedra al visitante?

Y eso no es todo. Al otro lado del recinto, existe un amplio aparcamiento en el cual han decidido instalar los botellones de la gente joven, provocando otro tipo de daños. El aparcamiento aparece entre baldosas y baldosas cubiertas de trozos de vidrio o cristales, efecto del botellón, lo que representa un peligro para los neumáticos de los coches o para cualquier persona que por cualquier motivo tenga la desgracia de caer al suelo. Además en la fachada sur del recinto de exposiciones las largas cristaleras están llenas de pintadas y grafitis de dudoso gusto. Alguien muy inteligente debió de proponer colocar unas lonas en el interior del edificio para que non se viesen las pintadas desde el interior. ¡Menuda idea! En vez de limpiar las pintadas, mejor taparlas al público visitante. Debe ser que es mas barato. En fin, que no me parece que Pontevedra esté a la altura para presumir de cultura. Y ya no me meto con otros lugares como el llamado illa das esculturas, que suele no tener ningún tipo de mantenimiento. Pero eso es otra historia. ¿De que sirve gastar millones en edificios que son para el enriquecimiento publico de la gente, si los llenamos de coches abandonados, pintadas, cristales rotos,…? Pensemos un poco en estas cosas.











Fotos: O Moucho (A Lareira Máxica) ©

** A Frase Simpática de....Les Luthiers: paxariños...


" Se un paxariño che di algo debes estar tolo pois oa paxaros non falan "



Les Luhtiers

venres, 29 de xaneiro de 2010

** Liras turcas vs moedas de dous euros. Ollo!!!

ATENCION !!!

Desde el dia 1 de Enero, en Turquía tienen una nueve moneda, la "nueva lira turca" (Yeni Turk Lirasi ), que sustituye a la lira antigua, bastante desvalorizada.
Cuando haya visto la nueva lira, notara que es bastante parecida a la moneda de 2 euros.
Si compara estas 2 monedas, comprobará que aparentemente son iguales (una parte de cobre central rodeado por una parte de niquel), teniendo sensiblemente, también el mismo tamaño.
Una cara de la moneda tiene, como muchos euros, 1 cabeza sellada ( en este caso trata de Ataturk, como en los euros mostramos al rey de España, o al Rey de Bélgica…).
La única diferencia es que, en lugar de 2 euros, tiene un 1 en semejanza a las monedas de 1 euro. Esta lira turca es una imitación de la moneda de 2 euros.

Solo que vale apenas 0,4 euro (en Europa no tiene validez, osea, que no vale nada)
Apenas permite dar cambio, favoreciendo asi a robos sustanciales.
Por lo tanto, estad atentos, comprobad bien que vuestras monedas de 2 euros, no son liras turcas, porque ya comenzaron a circular.
Espero os sirva de ayuda.



REMITIDO POR: Jose
Colaborador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....Goethe: un mesmo



" Cando o home non se atopa a sí mesmo, non atopa a ninguén "



Goethe



FRASE REMITIDA POR: Meiguinha
Colaboradora de A Lareira Máxica

sábado, 23 de xaneiro de 2010

** En cien palabras: Diluvio

La tarde se ha vuelto gris. La carretera río sin peces. Palabras vacías llenan el tiempo. Hablar por hablar, sin decir nada. El viaje ha sido largo. El otoño más corto ha durado un día. Hoy, ya es invierno en mi corazón. El calendario me lleva la contraria y el diluvio me da la razón. Adiós definitivo al verano. Demasiadas cosas pendientes, este verano ha sido muy raro. Últimamente todo es un poco raro, la azalea ha florecido en otoño. Mi casa debe tener un microclima especial. Palabras vacías llenan el folio. Las farolas se encienden. Estamos llegando a Santiago.



TEXTO ESCRITO POR: Polizón
Colaborador de A Lareira Máxica

luns, 11 de xaneiro de 2010

** La Mirada del amor

El rey estaba enamorado de Sabrina: una mujer de baja condición a la que el rey había hecho su última esposa.

Una tarde, mientras el rey estaba de cacería, llegó un mensajero para avisar de que la madre de Sabina estaba enferma. Pese a que estaba prohibido usar el carruaje personal del rey, infracción que se pagaba con la cabeza, Sabrina subió al carruaje y corrió junto a su madre.

A su regreso, el rey fue informado de la situación.
-¿No es maravillosa?-dijo-. Esto es verdadero amor filial. No le ha importado jugarse la vida para cuidar a su madre. ¡Es maravillosa!

Cierto día, mientras Sabrina estaba sentada en el jardín del palacio comiendo fruta, llegó el rey. La princesa lo saludó y después le dio un mordisco al último melocotón que le quedaba en la cesta.
-¡Parece bueno!-dijo el rey.
-Lo es -dijo la princesa y, alargando la mano, le cedió a su amado el último melocotón.
-¡Cuánto me ama!-comentó después el rey-. Renunció a su propio placer para darme el último melocotón de la cesta. ¿No es fantástica?

Pasaron algunos años y, a saber por qué, el amor y la pasión desaparecieron del corazón del rey. Sentado con su amigo más íntimo, le decía:
-Jamás se portó como una reina… ¿Acaso no desafió mi autoridad usando mi carruaje? Es más, recuerdo que una vez me dio a comer una fruta mordida.

La realidad es siempre la misma. Y lo que es, es. Sin embargo, como en el cuento, el hombre puede interpretar una situación de una manera o de la contraria. “Cuidado con tus percepciones” decía Badwin el sabio.

SI LO QUE VES SE AJUSTA “A MEDIDA” CON LA REALIDAD QUE A TI MÁS TE CONVIENE…
… ¡DESCONFÍA DE TUS OJOS!


UN RELATO DE Jorge Bucay


ENVIADO POR: Alvariño
Colaborador habitual de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica...sobre a sabiduría



" É unha enorme desgracia non ter talento para falar ben, nin a sabiduría necesaria para pecha-la boca"
Jean De La Bruyére




FRASE REMITIDA POR: Meiguinha
Colaboradora de A Lareira Máxica

mércores, 6 de xaneiro de 2010

** A inocencia perdida

SANXENXO. Julio Torres



A noite de Reis e o día de Reis simbolizan a inocencia dos nen@s, que ansían a chegada destas camelicas figuras e que son capaces de imaxinarse o inimaxinable e xustificar o que non ten xustificación. Mesmo a omnipresencia pode co cansancio dos Reis e as horas de traballo se multiplican ata acadar o infinito.

O día de Reis o despertar dos cativ@s -rápido como un lóstrego- retrata os desexos e as esperanzas reflectidas instantaneamente nun gran sorriso de ourella a ourella ó abrir os regalos. Un sorriso e unha felicidade que non teñen precio e que mesmo son contaxiosas. Un neno empeza a deixar de ser inocente cando descubre que os Reis non son os que pensaban que eran, senón que son... E non son tres...

Os Reis supoñen a última pedra do consumo navideño e a antesala das rebaixas, os Reis dos adultos. Mero consumismo en bastantes casos.

venres, 1 de xaneiro de 2010

** O primeiro artigo do 2010: libro de ruta.

SANXENXO. Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica




Cada ano reseteamos o contador dos 365 e voltamos cada un de xaneiro ó principio: ó día, do mes 1 (xaneiro). E deste ano toca un ano par que é o primeiro dunha nova década: a dos anos 10. Todos oímos falar dos anos 2000 (a primeira década do século XXI) e dos 20, 30,... Pero nunca oín falar dos anos 10. A ver ¿quen se lembra no século XX, dos anos 10? ¿Quen usa ese termo? Pois ninguén. Iso sí, das outras décadas temos oído falar.

Atrás queda un 2009 con bos e malos recordos. Así de pronto e improvisando véñenme á cabeza varios: o histórico éxito do equipo dos meus amores: o F.C. Barcelona que conqueriu os seis títulos que disputou (Liga española, Copa do Rei, Liga de Campións, Supercopa de España, Supercopa de Europa e Mundialito de clubes). Pasarán moitos anos, antes de que outro equipo iguale este récord, que ningún outro equipo de fútbol ten. Bravo Guardiola. Aí queda iso. E en baloncesto acadamos o campionato de europa se seleccións. España sumou un novo título.

Non todo é deporte. Tamén me veñen á mente varias mortes: os cantantes Antonio Vega ou Michael Jackson, os actores Patrick Swayze ou José Luis López Váquez ou o xornalista deportivo Andrés Montes. Por suposto, hai máis figuras coñecidas que finaron. Descansen en paz. E podería seguir nomeando sucesos bos e malos que aconteceron.

En fin, iso foi 2009. Xa é pasado. Hoxe principiamos un novo ano: 2010. Un ano que, como a cotío, virá empapado de proxectos e desexos. Moitos son de sempre. Non fai falta nomealos (ximnasios, deixar de fumar,...). Voume centrar nos de "interés xeral". Algúns deles son que España presidirá a Unión Europea, que en TVE xa non haberá publicidade pagada (so anuncios dos propios programas e, de vez en cando, anuncios de patrocinadores de eventos catalogados de "interés general" e de publicidade electoral), o 3 de abril a televisión analóxica -a de sempre- vivirá a súa defunción. É a crónica dunha morte anunciada que diría Gabriel García Márquez.
A nivel deportivo en xuño disputarase o Mundial de fútbol por seleccións, Fernando Alonso correrá con Ferrari en Fórmula 1 e Michael Shumacher retornará catro despois da man dun novo equipo: Mercedes (que se desvinculou de Mclaren e mercou Brawn GP, que se proclamou campión en 2009). En motociclismo haberá unha nova categoría: moto2 (novo nome da desaparecida categoría de 250 c.c.). En ciclismo Lance Armstrong competirá cun equipo formado por el para tentar desvanvar -ougallá que non- ó español Alberto Contador.

E podería citar máis cousas que van acontecer no 2010, pero non quero aburrir, que para ser o primeiro artigo de 2010 xa está ben. Propoño que deixedes outros acontecementos ou cousas dignas de mencionar e referentes ó ano que agora empeza.

Feliz 2010, que o novo ano sexa mellor que 2009 e gracias por seguir visitando e participando en A Lareira Máxica.


ARTIGO RELACIONADO: Oda ó number one