** A amistad e os amigos

O tema de hoxe préstase á filosofía e daría para facer un longo artigo. Neste caso vou facer unha síntese da miña opinión. Outro día, si acaso, exténdome máis….

Quería tratalo porque hai unhas horas lin un artigo que me gustou moito nun blog amigo. Era unha reflexión intimista e moi reflexiva que denotaba preocupacións, inquedanzas e madurez. Todo contado cun estilo sincero e directo e ben, moi ben redactado. Non se podía dicir tanto en tan pouco espacio…Pois ben, no seu seo agachaba un tema subyacente: o da amistade. Fixen un comentario desa reflexión con moito gusto. Prestábase a opinar bastante.

De todo o que dicía a súa autora, vou rescatar un breve extracto, co seu permiso, Textualmente recollía: “…Quiero a mis amigos, pero también quiero ser feliz y sólo yo sé quién o que me hace feliz y los que me quieren tendrán que respetar mis decisiones, sin tratar de cambiarlas ni criticarlas, esos me demostrarán ser en verdad mis amigos”

Nesta ocasión creo que o texto fala por si so.

Hai moitas clases de amigos. Quizás as dúas máis coñecidas sexan as de amigo e colega. Persoalmente, considero que os colegas non necesariamente van a ser os teus mellares amigos, ó contrario do que moita xente pensa. Un colega é unha persoa coa que te podes ir de copas, divertir, etc. pero non ten porqué ser un bo amigo. Pode ser un colega de xoldras, trasnadas,….

Un amigo, trascende esa relación. Vai máis alá. Un amigo é unha persoa na que confías plenamente, que sabes que está ó teu lado para o bo e para o malo. Un colega posiblemente so acepte estar contigo nos bos momentos, pero é unha relación máis superficial, moitas veces banal e establecida por un interés común.

O término “amigo” podería pensarse que é xeral. Para min non o é. Eu podo ter moitos coñecidos, compañeiros,colegas… pero para min un AMIGO escríbese en letras MAISCULAS. Podo ter moitos compañeiros e compañeiras, coñecidos e coñecidas, colegas...pero OS AMIGOS E AMIGAS teño menos, é un pequeno grupo de persoas, nas que confío, e que demostran confiar en min. Coas que podes falar sen temor a que o falades llo vaian contar a terceiras persoas. Se hai amistade de verdade, a confianza é un valor supremo.

¿Podería contarlle calquera cousa a un colega de xoldras sabendo que llo vai contar a outra persoa aínda que cho negue? Non. Pois entón será colega pero non amigo. É o que penso.

Rezaba un dito que "quen ten un amigo ten un tesouro". Éche así. Un amigo é o máis parecido á túa parella sen selo, porque se é UN AMIGO estará contigo nos bos pero tamén e, sobre todo, nos malos momentos.

A amizade hoxe en día é un valor moi preciado. Nunha sociedade excesivamente individualista, ter un amigo que te apoie no bos momentos é fácil, pero nos malos momentos non é tan doado. Como se soe dicir vulgarmente os bos amigos demóstrano nos teus peores momentos...


REMATO:
O verdadeiro amigo é aquel que sabe que podes ter tódolos defectos do mundo, pero incluso así te chama amigo

Vouno deixar aquí, porque senón podería seguir e seguir filosofando….Iso será outro día.....

¿E vos que opinades dos amigos e da amizade?



----------------------------------------------------------------------------------------------------
Escrito por: Julio Torres

P.D.: o primeiro debuxo está en portugués pero creo que se entende ben a idea a transmitir.