** O recuncho literario: Hoxe homenaxe moi solidaria
O fragmento que vos envío hoxe é unha homenaxe a tódalas mulleres e homes maltratados polas súas parellas. Espero que a moitos/as lles sirva como exemplo do que non facer.
María
.................................................................................................................................
"La Maltratada"
Yo lo sé: mi caso es un caso corriente. ¿Cómo va a ser? Como yo. Si he venido ha sido porque no puedo más. Ya no hablo ni con mi familia, que me echa en cara que ya me lo decía antes de casarme; ni con mis
vecinas, que lo que me dicen es que me separe y santas pascuas. Pero eso se dice muy pronto. Separarse, ¿y que hace una? Eso es para los ricos y para esas mujeres preciosas y cuidadas que salen en las revistas o en el cine. Míreme usted a mí: deshecha. En ocho años me he venido abajo. Yo no era fea, no, señor, y míreme … Y ahora, más. Hoy, más. Con esta sien como una berenjena, y esta boca igual que el hocico de un cerdo…
Todo empezó enseguida. Al poco de casarnos, la verdad. Pero nunca creí yo que iba a llegar a esto. Que no tenemos hijos, dice. Que es por mí, dice. Pretextos. Él sabe que es por él. Y así se pone, vengándose en mí de lo que no tengo culpa para que parezca que la tengo … Y bebe, sí, señor, bebe. La primera noche queme pegó fue una Nochebuena. Llegó tarde y borracho. Yo le dije que cómo me hacía eso en una noche así. Me miró con un odio que me entraron sudores, hasta entonces no me había mirado nunca así. Del primer puñetazo que me dio me tiró contra la cómoda, me golpeé en esta cadera, y la tuve morada más de un mes … Poco a poco, sin darme cuenta, se ha convertido para mí en un extraño. Peor que un extraño, si quiere que le diga la
verdad; porque fue mucho, y ahora es un enemigo. Cuándo a él le apetece llega, me toca, me fuerza; porque yo ya no quiero, cómo voy a querer con una persona que me ofende, y me zurra, y me obliga, y me insulta, y no se ocupa de si siento o no siento, de si gozo o me duele. Él llega y cucaracha ponte en facha; se sube encima y listo…
Usted creerá que soy mayor. Pues no tengo más que veintisiete años,
FRAGMENTO LITERARIO ENVIADO POR: María
Gran Colaboradora de A Lareira Máxica
3 comentarios feitos. Deixa o teu!!!!! :
Díos Mío!!!
O dos malos tratos non é de ser humano. Nunca os entendín nin os entenderei. E na sociedade na que vivimos cada día parece que hai máis. Débense denunciar sempre. O que preocupa é o trato que se lle da a nivel informativo. So por unha cousa: dame a impresión que falar deles, e ás veces dando detalles que non se terían por que contar en informativos, prensa, etc. parece que retroalimenta ós maltratadores e que, lonxe de apartalos do maltrato non so os acerca senón que lle da idea....
Tamén quixera salientar que normalmente o maltrato físico é do home á muller, aínda que co tempo, como todo nesta sociedade, non me estrañaría que non fose so específico do home. Non hai moitos días falábase dunha muller que maltrataba físicamente ó seu home. Non é tan normal, pero tampouco nos estrañemos que pase cada vez máis. E ollo, NON ESTOU A FAVOR DE NINGÚN MALTRATO FÍSICO, PSÍQUICO NIN SOCIAL SEXA DO HOME Á MULLER OU DA MULLER Ó HOME.
E coiddo tamén: o maltrato psíquico ou o social pode ser tan duro como o físico, aínda que non haxa golpes físicos, pode haber outros peores.
E no psicolóxico creo que homes e mulleres apostan demasiado forte, sobre todo cando hai fillos, separación e divorcios polo medio.
INSISTO: non a calquera tipo de violencia e maltrato, sexa do sexo que sexa. Por algo hai unha lei de igualdade de xénero. A violencia non ten porqué ser específica dun sexo, aínda que o físico adoite selo do home á muller porque se supón que ten máis forza, pero o maltratador vai máis na personalidade que no sexo.
Estou totalmente de acordo contigo Julio. Tanto no que dis respeto ós medios de comunicación posto que hoxe en día parece que o tema xa está ata "de moda". Eu non sei se é que se fala máis do asunto, se as mulleres por fin nos cansamos de calar e nos decidimos a facer públicas esta serie de cousas se que, pero a verdade é que parece que é o conto de nunca rematar.
Por outra banda tamén estou de acordo no dos malos tratos psicolóxicos. Creo que estes son moitas veces "peores" que os outros polo que ten de secretivo e silencioso. Detectar un maltrato físico é relativamente doado, detectar un psicolóxico non o é tanto e moitas veces as consecuencias verdadeiras sófrense moi a longo prazo. Poida que estes últimos estén moito máis á orde do día e poida que se cadra, tamén, estes sexan os que efectuamos máis nós (as mulleres) cara a vós (os homes).
En calquera caso, xa está ben.
Pensar que este relato é o de tantas mulleres, incluso homes e o peor cando ocurre con nenos...
Estou dacordo con vos, non a calqueira tipo de maltrato.
Non hai palabras para todas esas persoas que sufren malos tratos, o seu dor e as consecuencias na súa vida.
É moi importante a prevención desde o inicio e desde a familia.
Sempre houbo malos tratos, pero agora parece o un boom...Non sei, non o entendo: ¿a sociede? ¿a información dos medios...? Non entendo, estamos dicen, nunha sociede avanzada, a veces, penso ¿estamos nunha sociedade avanzada onde hai malos tratos de todo tipo?
Ogallá cada vez, sexamos máis conscientes e se reduzan os malos tratos. A esperanza e o ánimo de loita contra calquer tipo de maltrato.
Publicar un comentario