** A comunicación invisible: A linguaxe non verbal

Unha mirada, un aceno, un xesto, un asentimento en silencio, un resoplo, un abaneo da cabeza, encollerse de ombreiros, fruncir a faciana, cruzar os brazos, cruzar as pernas, levarse a man á cabeza, rascarse o nariz, non mirar á cara do interlocutor, baixar a mirada, rir sen facer ruído, un guiño de ollos, non atender a quen che fala, mirar fixamente a que che fala devorándo@ cos ollos, taparse o nariz, taparse os ollos, abrir os ollos ata o límite, unhas mans sudorosas, un apretón de mans suave, outro máis forte, outro forte de máis, mirar de reollo, poñer cara de asco, quedarse coa boca aberta, levar a man ó queixo e quedarse pensando absorto no tempo, pór a man diante da boca, tapar os oídos, levar o dedo índice á parte dereita os esquerda da cabeza namentres o xiramos…..Por certo: non estou tolo, non. E podería seguir enumerando un sinfín de xestos, miradas e demais, pero tampouco é cuestión de continuar...¿Que é todo isto?. Xa vos dariades conta de que ten que ver coa linguaxe non verbal. E disto, vai o artigo: da comunicación aparentemente invisible que é a linguaxe non verbal.


Ó longo do día calquera de nós fai unha multitude de acenos que, consciente ou inconscientemente, persiguen unhas finalidades. ¿Cales? Expresar o noso estado de ánimo ou posicionarnos ante algo, incluso se nque non nolo pregunten. E moitas veces o que dicimos ou afirmamos verbalmente non vai en consoancia cos xestos que usamos ou deprendemos. E pasa máis do que poida parecer.

¿A onde quero chegar? ¿Que pretendo dicir? Nada en concreto e todo á vez. Todo isto ven porque nesta última semana déuseme por fixarme nas facianas das persoas e no seu corpo ó tempo que falaban. E voalá....Agora entendo ós psicólogos, a eses profesionais que parecen sabelo todo das persoas e de qué significa o que fan ou expresan. En moitos casos, sorprenderiavos saber cómo e de qué maneira minten as persoas. Outras disimúlano máis pero, aínda así, pódese averiguar se emiten mensaxes contradictorias ou non.

Unha simple mirada pode bastar para saber

...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ]

o que nos pretenden dicir, sen nin sequera falar. O xeito, a duración ou a intensidade de ollar a unha persoa pode implicar varios significados: busca de complicidade, axuda, permiso, querer ligar, etc. Xa vedes case hai unha mirada para cada cousa...

Sen ser ningún experto, é un tema que me gusta e do que teño lido e estudiado. Tal é a importancia da linguaxe non verbal de cara a coñecer a personalidade dunha persoa que nas entrevistas de traballo cada vez se valora máis esta faceta do ser humano. ¿Como saber cando unha persoa nos está a mentir? ¿O que di correspóndese co que o seu corpo nos comunica sen que ela apenas se decate? ¿A que lle debemos facer caso: o que nos di a comunicación verbal ou o que nos expresa a linguaxe non verbal? As dúas son importantes. É precisamente a diverxencia entre ambas a que nos aporta a información máis suculenta: a mentira. E a mentira é algo moi importante de cara a confiar ou non nun futuro traballador, sobre todo en postos que impliquen grandes doses de responsabilidade e honestidade.

Nalgúns casos a linguaxe non verbal ven derivada de manías ou tics das persoas. Aquí a información está, ou pode estar, contaminada, non sendo fiable ó 100%. Así, por exemplo, hai xente que ten por costume cruzar as pernas ou brazos, pero non por sentirse incómoda ou pouco receptiva (que é o que os expertos intepretan qué significa ter brazos ou pernas cruzados). Ou se che pica o nariz, o lóxico e naturar é rascarte. Tampouco hai que ser taxantes e querer quitarlle un significado de libro a todo....

Perdoádeme, pero e que en fronte miña hai unha rapaza que me guiña un ollo. ¿Qué me quererá? Xa volo contarei outro día….

---

UN ARTIGO REALIZADO POR: Julio
Coordinador de A Lareira Máxica