xoves, 3 de xullo de 2008

** ...Y COLORÍN COLORADO

(...) SE HA ACABADO. FOI BONITO. GRACIAS A TODOS POR TELO FEITO POSIBLE.

11 comentarios feitos. Deixa o teu!!!!! :

Anónimo dixo...

Éche boa verdade: as desgrazas nunca veñen soas. Onte entereime de que o próximo martes vai morrer Lucas Fernández de Los hombres de Paco, e hoxe, métome na ALM, e atópome cun lacónico “colorín colorado”. Julio, si te refires a que remata o blog creo que deberíamos darlle unha despedida máis digna. Foi un blog moi bonito e orixinal e merece algo máis que un “colorín colorado”. Ademais, o punto final é unha solución moi drástica. Tamén ALM podería coller unhas vacacións, digo eu, que estamos no verán e apetece saír da rutina. É máis, as vacacións sempre veñen ben para recargar as pilas ¿non?

Anónimo dixo...

No alcanzo a comprender el porqué clausuras A Lareira Maxica, con lo fantastica que me parece la pagina. ¿No hay posibilidad de marcha atrás en esta decisión? Sería una pena no hacerlo. Piensatelo muy bien

Anónimo dixo...

Julio tes que pensar en nos éresnos tan necesario que sin o teu blog xa nada é o mesmo xa era aa primeira ollada do dia

Eifonso Lagares dixo...

Julio espero que sea algo pasajero que a todos los que tenemos un blog nos pasa.
Es un buen blog como para dejar de publicar, publica menos o tomate unas vacaciones.

Espero volver por aquí muy pronto, un saludo y de todas formas, mucha suerte.

Anónimo dixo...

Xulio non peches o teu blog. Pechei o meu blog hai un mes e ainda estou arrepentíndome de habelo feito. Non cometas o mesmo erro que min.

Fran Invernoz dixo...

Ánímate y no lo dejes, aunque sea publica cuando te apetezca.

Anónimo dixo...

No me lo puedo creer. ¿Por que? Al igual que el resto te propongo que reconsideres la decisión

Patricia Loureiro dixo...

Juliño, acabo de ver isto. ¿Refiriste a que vas fechar ALM ou a que? Coñecéndote e coñececendo o que significa para ti ALM sorpréndeme que te prantexes nin tan se quera fechala. Non me parece comprensíbel. Mais ben é incríbel. Esta fin de semana falarei contigo para saír de dúbidas. Se precisas axuda, aquí me tés. Inda que non colaboro hai tempo, si visito o blogue a miúdo.
Biquiños, e xa falaremos contigo Jaime i eu.

Anónimo dixo...

¡Coidado Julio! Estás a piques de cometer un tremendo erro. Non sexas toleirón rapaz, que ese papel xo teño collido eu. O mellor é que te sentes e medites as consecuencias da tua decisión. Pecha os ollos. O cronómetro ponse a funcionar, tic-tac, tic-tac, tic-tac,… Xa está, xa pasou tempo dabondo. ¡¡¡Non podes pechar o blog!!! Por moitas razóns, porque cho pedimos nós. Podes descansar canto queiras, iso si, telo merecido. Se che queda algunha dúbida pensa no pobre Alvariño, qué vai ser de min en outono, cando chova e non me apeteza saír, cando faga frío e dende a ventá do meu cuarto vexa como as follas secas tapizan a rúa. Daquela eíme de acordar da túa Lareira e un par de bágoas han de ir parar ó tazón do Cola-cao.

Anónimo dixo...

Eu de ti tomaríame unhas vacacións e logo decidiría. As decisións en frío sempre soen ser mellores. Sorte, en calquer caso en futuros proxectos.

Anónimo dixo...

Non te coñezo persoalmente, pero danme ganas de darche unhas labazadas virtuais. Como ves, todos queremos que non peches, que sigas aí dándonos alegrías, aínda que só sexa unha vez por semana. Ás veces non sei que escribir, pero penso que pior é nin pensalo siquiera. Date un tempo de reflexión, dálle unha tunda ao xenio e volve dicíndonos que era unha broma para ver si picabamos. Xa ves que sí. Unha aperta, compañeiro, e aproveita o verán para desconectar.