** ¿Ti que farías no seu caso? Axúdalle a decidir

---

CORUÑA. María

---

Colaboradora

Non sei se este é o mellor lugar para redactar esto. Seguramente non o sexa. Nen sequera sei se ten cabida aquí. Igual Julio decide que non. Pero como fai moito, moitisímo, tempo que me está pedindo que escriba, e eu téñolle un gran cariño a este blog e máis que nada, eu actúo moito por impulsos, pois ocurríuseme recurrir a vós. Vós sabedes que cando un está desesperado fai case calquera cousa.

En fin, déixome de explicacións e xustificacións. Se Julio decide publicalo e me queredes dar a vosa opinión, agradeceríao enormemente. Se non se publica, servirame en calquera caso para poñer por escrito ideas que bullen na miña cachola e que preciso poñer en orde. Se Julio decide publicar esto, agradecería moitísimo que todos me désedes a vosa opinión. Primeiro, pq homes e mulleres non pensamos igual con respeto a certos temas, e segundo, pq sempre é máis doado ver as cousas dende fóra, cando un non está implicado no asunto en cuestión.

Veredes. Fai un tempo coñecín un rapaz. Separado. Decidimos comezar unha relación. Eu non teño demasiada experiencia en canto a homes ou relacións, así que digamos que me cambiou un pouco os meus esquemas. Digamos que non é como os homes os que eu estaba acostumada. Non sabería explicarme moi ben. Eu son bastante fría á hora de expresar os meus sentimentos. Son bastante calculadora. Deixo que a cabeza actúe, ás veces, máis que o corazón.

O caso é que este home debeu chegar a miña vida nun momento de baixón afectivo ou non sei porque habitualmente non me tería comportado como o fixen. Falando claro, ata daquela nunca actura dese xeito. Nunca me deixara levar de tal maneira por outra persoa. Sempre souben que unha de dúas, ou me estaba namorando tolamente como non o fixera endexamáis, ou estaba toleando pero de verdade.

El é un rapaz moi cariñoso, moi aloumiñador. Moi de "quérotes", "corazón", "vida miña" bla bla bla. Cousas todas elas que a min non che me gustan moito que digamos. Non creo que teñan nada de malo, pero nin eu son dada a prodigarme nese tipo de comentarios, nin creo que veñan moito a conto cando levas 2 días con unha persoa. A todos nos gusta que nos queiran e nolo digan, pero cando realmente é asi. Creo que cando dis unha cousa moitas veces, acaba perdendo o seu valor verdadeiro. Non sabería explicarme. Está ben decirlle a tua parella que a queres cando realmente é así. Pero estar todo o día co conto do quérote na boca, e máis dende o primeiro día, pois para min fai que cando realmente despois queres a esa persoa, a palabra "quérote" perda valor. Non sei se me explico.

Ben, comezamos unha relación. Ó pouco tempo unha amiga del á que eu non coñecía ponse en contacto comigo para decirme que é a súa amante dende fai non sei canto tempo. Uns 3 anos ou unha cousa así. Imaxinarédesvos a miña reacción.

Resumindo moito pq senón esto alagaríase eternamente, chegamos a conclusión de que a tipa si fora a súa amante durante o tempo que el estivo casado e incluso cando se separou seguiron véndose. Pero ó parecer, digo o parecer pq eu poño todo en cuarentena, mentras estivo comigo non estivo con ela.

Pero a raíz diso eu empecei a dubidar de todo e a saber moitas cousas que antes non sabía. Como que por exemplo o seu matrimonio so era tal de cara a galería. Ámbolos dous tiñan outras relacións paralelas. Non sei quen foi o que empezou, si sei que el se enterou de que ela lle poñia os cornos, e polo visto el tamén llo facía a ela.

Sei que deixo moitos detalles no aire pero como dixen antes, non é cuestión de aburrirvos con culebróns. Se algún dato vos resulta relevante podo comentalo máis tarde.

Costoume decidir seguir con el despois de enterarme de todo esto pq para min o pilar base dunha relación é a confianza e eu sabía que me ía costar volver a confiar nel, e peor aínda, sabía que ía estar coa mosca detrás da orella todo o tempo, e iso non me parecía xusto nin para min, nin sobre todo para el. Se estás con alguén ten que ser confiando nel. Se vas ter que estar todo o tempo desconfiando, mellor déixao e punto.

Iso estiven a punto de facer, pero el demostroume por activa e por pasiva que lle importaba e que quería loitar pola nosa relación.

Volvemos, pero o que dixen antes pasou, e cheguei ata a cotillear no seu móbil.Non descubrín cousas alarmantes, máis si un par de sms de 2 tipas diferentes, ó principio da nosa relación, moi cariñosos. Con cariñosos refírome a que incluía algunhas das cousas que me chamaba tamén a min. Xa sabedes, palabritas desas pasteleiras tipo corazón, cariño bla bla bla.

As miñas dúbidas son se seguir con el ou deixar a relación dunha vez por todas porque neste plan o único que fago é comerme moitísimo a cabeza e de rebote, comerlla a el. Eu estou mal pq desconfio, fágollo saber a el e o final os dous estamos mal.

Eu penso que se xa á súa muller lle facía o que lle facía, eu non vou ser unha excepción. Se a ela, coa que levaba tempo casado lle poñía os cornos ,que non me vai facer a min que acabo de chegar á súa vida?

Por outra parte, queda claro que o tipo é un "playboy" de caral.... Un tipo mullereiro. El dime que se cometeu erros no pasado, se agora non ten dereito a enmendarse e rectificar. Pero a min costame moitísimo crelo. E non quero esperar a ver as evidencias diante da miña cara para darme conta de que me está tomando polo pito do sereno.

Evidentemente, eu queroo, senón non me costaría tanto tomar unha decisión. A ver que opinades vos do tema, pero unha cousiña antes de deixarvos opinar. Por favor, tede en conta que estamos falando de sentimentos, que a que está metida no allo e sinte o que sinte son eu. Que resulta moi doado decir, deixao e evitaste complicacións, porque eso xa o sei eu tamén, pero unha cousa é dar consellos dende fora, e outra diferente estar no meollo da cuestión.

Dígoo porque se fose un de vos o que pedise consello, eu seguramente lle diria iso, que pasara do tema, que xa atoparia a outro e así evitabase pasalo mal, pero o asunto é que aquí mal xa o vou pasar de calquera xeito. Logo, polo menos, que sexa tomando a decisión correcta.
Grazas de anteman.