** O olmo de Alvariño

---

COMPOSTELA. Alvariño

---

Colaborador de A Lareira Máxica

Como norma xeral, non se lle poden pedir peras ó olmo. Este caso é aínda peor, estou perante un olmo seco. E tempo perdido, nin o olmo vai revivir esta primavera nin das súas ramas van colgar nunca peras. Da un chisco de sombra, unha sombra cativa porque non ten moito follaxe. A verdade, case é un risco arrimarse a el, pode desplomarse en calquera instante e caerme enriba. As árbores carcomidas son un perigo. Ós pes do olmo hai un formigueiro. Teño entendido que a picadura dunha formiga non é perigosa, o que non coñezo son os efectos da picadura simultánea de todas as formigas dun formigueiro. Iso sí que teñen que ser palabras maiores, xa se sabe, na unión está a forza. Vou liscar deste sitio, agora que me fixo o olmo ten un buraco no tronco, inda pode saír del unha víbora. Definitivamente, o olmo está sentenciado. Teño que avisar a Juanjito para que traia a motoserra e o corte. Acabouse, non hai máis oportunidades, que este é o meu xardín e non o Corte Inglés.

Así me gusta, xa está ben de titubeos. Teño que madurar dunha vez e facerme un fulano duro, si, iso é. Quero ser unha especie de Clint Eastwood. Terei que facer as adaptacións pertinentes, claro, que non é mesmo andar polo mundo de Harry El Sucio que vender pavimentos e sanitarios, sobre todo agora, en plena recesión do sector da construción. Aínda que, pensándoo ben, o do marketing é algo parecido o festival de Eurovisión. Nunca se sabe con certeza o que vai a funcionar. O mundo é raro, as masas son raras, e a opinión pública imprevisible. Síntome ben, non hai nada máis terapéutico que podar no xardín. Se non tendes xardín probade co ficus do salón. Xa me contaredes.

Firmado : Alva