** Manipulación Vs liberdade de expresión nos medios

A liberdade de expresión é un dos dereitos que recolle a Constitución de 1978. Para a xente nova pode parecer un dereito máis, que apenas custou conseguilo, e non darlle a gran importancia que posúe. Os xornalistas sabemos ben o pilar importante que supón para a nosa profesión

Porén, tamén é indispensable para calquera persoa. Hai varias décadas, cando non había democracia, a liberdade de expresión non existía como tal. Como todo nesta vida, soamente se pode apreciar o que se ten cando antes non se tivo, ou cando antes se tivo e agora non.

Ollo. Nos medios de comunicación a liberdade de expresión non debería confundirse coa obxectividade. Para que haxa obxectividade ten que haber liberdade de expresión, pero que haxa liberdade de expresión non implica obxectividade. De feito, case ningún medio de comunicación é obxectivo, cando debería selo, ou polo menos tender a selo. Case sempre ten intereses, nomeadamente políticos. Por algo se di que os medios de comunicación son o cuarto poder. E abofé que así é. ¿Ou alguén se atreve a dicir o contrario?.

A ética require contrastar información e non ser parciais ou disfrazar novas. Debera imperar este noble valor e non o amarillismo nin o partidismo (sexa da parte que sexa). Sexamos realistas: non é así. Os medios de comunicación deben informar pero informar con rigor, seriedade e tentar se imparciales. Son moitos os profesionais que traballan en medios onde lles din o que deben ou o que non deben de publicar, ou de que deben ou non deben falar, ou o tempo ou o espazo que lle deben dar a cada noticia. A manipulación existe. Está aí. Hai xente sen valores que se aproveita da súa posición e das necesidades alleas para manipular. Xogan co medo e coas represalias aos profesionais. Iso é indigno. Seguramente os colexios de xornalistas poderían escribir un libro sobre iso.

O tema é serio, non é baladí. ¿Qué nos toca a nós como lectores, televidentes, oíntes?. Pois non crernos todo o que nos din. Procurar contrastar o que nos contan. O que deberían facer os xornalistas pero que non realizan porque non queren, non lles interesa, ou, simplemente, porque non lle deixan… Iso si, tampouco pensemos que é só culpa dos xornalistas… E chapeau para aqueles xornalistas que, podendo facelo, dimiten porque teñen principios e valores alleos ao titiritismo. Por desgracia, as circunstancias persoais e familiares de cada un, non sempre permiten abandoar un traballo.

Acostumémonos a non fiarnos do primeiro que lemos, vemos ou escoitemos. Non sexamos persoas hipnotizadas e idiotizadas. Procuremos recabar outras versión, informarnos en varios medios e despois quitar as nosas propias conclusións. E aínda así, podemos non obter tódalas versión que existen. Hai que atopar puntos de vistas contrarios, empaparnos do que din e logo reflexionar. Non nos creamos o primeiro que nos din. Non deixemos que pensen por nós. Porque iso é o que se pretende. Non sexamos loros, pensemos. Por algo temos cerebro. Porque temos cerebro, ¿ou non?...

...........................................................

JULIO TORRES
Editor de A Lareira Máxica