tag:blogger.com,1999:blog-27373733.post9025392377291018666..comments2024-02-18T00:18:05.926+01:00Comments on A Lareira Máxica: ** Dor de AlmaJulio Torres http://www.blogger.com/profile/07699089078783067558noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-27373733.post-33130489616284028192012-03-18T17:35:11.136+01:002012-03-18T17:35:11.136+01:00Todos temos o noso momento no que a alma se resint...Todos temos o noso momento no que a alma se resinte. Como di Mary, non ten porque ser por motivos economicos. Pero igualmente nos resultan tráxicos. Eu deso, por desgracia dou boa fé. Saudos para ambalas duas.O Mouchonoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27373733.post-53801938519895364242012-02-17T21:49:43.859+01:002012-02-17T21:49:43.859+01:00Pois a mín pásame outro tanto do mesmo, creo que v...Pois a mín pásame outro tanto do mesmo, creo que vivín cousas que non me correspondían vivir coa idade que teño, e tamén me sorprendo do forte que podo chegar a ser... pero así che é a vida...Bueno, eu hai vinte anos acababa de entrar no instituto, e a verdade é que nunca me considerei unha rancia... Pola facultade hai anos que non paso pero polo instituto paso bastante a miúdo e dame a sensación de que pouco cambiaron as cousas... unhas espabiladas demçáis, outras normaliñas e outras un tanto rancias, segue a haber de todo...Mary C.V.noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27373733.post-39227678960211640452012-02-17T21:12:04.106+01:002012-02-17T21:12:04.106+01:00Bueno, Mary, non sei que che pasou a ti, pero, pód...Bueno, Mary, non sei que che pasou a ti, pero, pódoche asegurar que a miña vida tamén foi intensa dabondo. Ás veces, ata me parece que tiven unha vida en formato comprimido. Dígoo porque teño a sensación de ter pasado, visto e oído moito. Moito máis do que eu quixera, moito máis do que me correspondía. <br />Hoxe anduven polo campus, coma en Santiago fixo un día precioso aproveitei para dar un longo paseo. Non podedes imaxinar a nostalxia que teño dos tempos da facultade. As estudiantas de agora encántanme. Teño a sensación de que as da miña época, hai vinte anos, éramos unhas rancias. É unha afirmación demasiado categórica, xa o sei. Bueno, pois si non éramos todas unhas rancias, predominaba moito o rancio. Son apreciacións personais. Que opinades vos, ¿éramos unhas reprimidas ou están as rapazas de agora demasiado liberadas?Alvariñonoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27373733.post-91327510792605706342012-02-17T16:44:42.663+01:002012-02-17T16:44:42.663+01:00É certo que a crise está facendo auténticas desfei...É certo que a crise está facendo auténticas desfeitas, pero tamén antes, cando había tanta bonanza, a xente pasouse tres pobos gastando, e por riba os bancs animaban a facelo: " Xa que vostede pide unha hipoteca para un pisiño, ¿por qué non aproveita e merca de paso un coche último modelo?" Iso oinno máis dunha vez, e co fácil que é deixarse envaucar polo luxo...; despois hai casos nos que non foi así, e sí que me dan mágoa. De todos xeitos, Alvariño, creme, hai cousas peores que a crise..., que te destrozan por dentro e xa nada volve a ser o de antes, cámbiache por completo a forma de velas cousas... espero que nunca ningún dos que estades lendo isto teña que sufrir un acontecemento como ao que me refiro... Un saúdo.Mary C.V.noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27373733.post-17879236504153576162012-02-16T21:03:11.184+01:002012-02-16T21:03:11.184+01:00Bueno, o de encontrar a motivación nestes tempos.....Bueno, o de encontrar a motivación nestes tempos...¡ten o seu mérito! Eu, cando vou pola rúa, vexo xente bastante perdida. De aspecto desaliñado, de andares cansados, tristes, desilusionados. Esta crisis é demoledora. Ás veces penso que xa nada vai volver a ser como era antes. Houbo un consumismo loco, pero, agora, moita xente xa non ten nin para o máis básico.Alvariñonoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27373733.post-78072729815931443382012-02-16T09:34:00.413+01:002012-02-16T09:34:00.413+01:00Gracias. Por desgraza, a cicatriz da última dor de...Gracias. Por desgraza, a cicatriz da última dor de alma que tiven ainda está bastante fresca, nunca o pasara tan mal psicolóxicamente falando, xa que foi algo tan forte que me rompeu tódolos esquemas ao intentar comprendelo, hai cousas ás que é mellor non buscarlle explicacións. Por fortuna, teño moitas cousas boas a que agarrarme, que tiran de mín, que me motivan. Oxalá todos puideran encontrar a súa motivación.Mary C.V.noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27373733.post-46209163422270204522012-02-15T19:25:05.488+01:002012-02-15T19:25:05.488+01:00Esta entrada fíxome recordar os meus relatos "...Esta entrada fíxome recordar os meus relatos "Alcanfor y lavanda" e "A alma apolillada". Tratan dun tipo que sinte certos malestares na alma e que busca, case desesperadamente, unha solución que lle axude a engancharse de novo á vida. <br />A alma, o dor de alma, é unha fonte de inspiración universal. Gustoume o teu relato, a túa interpretación da vivencia dolor de alma.Alvariñonoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-27373733.post-35817219873645572262012-02-15T18:03:45.289+01:002012-02-15T18:03:45.289+01:00Moi boa reflexión!!!. Está claro que todo é un cír...Moi boa reflexión!!!. Está claro que todo é un círculo vicioso e que unha cousa leva a outra. Agarrarse ás cousas boas da vida é o que nos deixa, precisamente, vivir.Julio Torres https://www.blogger.com/profile/07699089078783067558noreply@blogger.com