** Onde hai patrón ás veces teñen que mandar os mariñeiros

---

SANXENXO. Mary Camiña

---

Colaboradora de A Lareira Máxica

A piques de rematar este 2.011, esperemos que o acontecido estos últimos meses no Club de Baloncesto Baltar- Sanxenxo nos fixese reflexionar sobre qué camiño habemos de seguir neste novo ano 2.012.

Chegamos ao final da tempada 2.010-11, con dous sentimentos encontrados. Por unha banda, coa ledicia e satisfación de ter un equipo alevín invicto que gañou o DAB-Campeonato Zonal Mixto-Mixto e o DAB XOGA AROUSA-XOGA AROUSA. E por outra banda, coa tristeza da saída do Clube, por motivos persoais, do adestrador deste equipo Julio César Aguín.

Así e todo enfrentámonos ao comenzo da pre-tempada 2.011-12 con renovadas ilusións debido á "fichase" dunha nova adestradora de ámbito nacional que o presidente do C.B. Baltar calificou como excelente.

Nun principio todos estabamos contentos, moi contentos, coa labor desempeñada pola nova adestradora, durante cáseque todo o verán propúxose por en forma ao equipo infantil.

Pero chegado os finais do mes de agosto, comezamos a ser testigos das primeiras mostras de inaptitude desta persoa, con máis exactitude, durante o Campeonato de Baloncesto Urbano 3x3 que se celebrou en Pontevedra. Entre outras cousas vimos a unha persoa só centrada no xogo e totalmente indiferente ás lesións que sufriu algún dos nenos. Como era a primeira toma de contacto só o comentamos coa Directiva do Clube (a cal se mostrou indignada coas persoas que lle comunicamos o sucedido).

...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ] TRANQUIL@S: ¡Non se abren ventanas!

Non tardamos moito en recibir as queixas dalgúns dos nenos. Os pais e socios, nun principio tratamos de falar coa adestradora para saber qué era o que podía estar pasando, e cómo poder solucionar algún posible malentendido que puidese haber, xa que, o que queremos a maioría dos membros do clube é que os nosos nenos xoguen, se divirtan e sobre todo aprendan os valores máis nobres do deporte en equipo. A actitude da adestradora foi un tanto indiferente e as súas respostas rozaban descaradamente a burla e o desprezo.

Algúns nenos comezaron a sentirse incómodos e moitos deles abandonaron o deporte, outros queixábanse de calambres e tiróns nas pernas os días posteriores aos adestramentos. Pronto habería unha Asemblea Xeral do Clube polo que trasladaríamos as nosas preocupacións á Directiva e intentaríamos averiguar o que pasaba, por qué tantos nenos se foran do equipo, eran 14 nenos ao principio, e chegaron a quedar 6.

Decidimos, pois, quedarnos a ver os adestramentos nas gradas, cal foi a nosa sorpresa cando nos encontramos que a adestradora mostraba unha aptitude agresiva, tanto xestual como verbal, poñía castigos humillantes que uns xogadores propiciaban aos outros, fomentaba o individualismo no equipo; e por riba, ao rematar o adestramento físico mandabaos sentar directamente nun banco para darlle unha "charla-lavado de cerebro" semi-técnica sin facer ningún tipo de estiramento, de ahí que os nenos tivesen sobrecargas musculares e tiróns. Como se iso non chegara, saltábase os horarios, non respetaba nin as normas nin o traballo dos demáis e máis dunha vez fíxolle desprante aos nenos e á persoa que abre o Pavillón (fóra das súas horas laborais). Chegou a insultarnos ás nais no facebook que abriu " Baltar Baloncesto Baltar", o cal xa borrou pero do que posuimos copia, chamándonos "descerebradas" por intentar solucionar as cousas e defendelos nenos e o deporte.

Ao ver semellante panorama, puxémonos en contacto coa Concellería de Deportes do Concello, en concreto, coa actual Concelleira Dª. Isabel González, a cal se mostrou disposta a colaborar en todo momento e desde a primeira nova que tivo do que estaba sucedendo, xa que, ademáis, o Clube mesturara o que eran actividades extraescolares cos adestramentos dos equipos propios. Despois de quedarnos claros os horarios e os acordos entre Concello e Clube , e despois de que o presidente do clube se negara na reunión a destituir á adestradora habendo no Clube neses momentos un adestrador que podía facerse cargo deles; e encargándonos a nós, as nais e pais dos rapaces, que buscásemos un adestrador para os nenos , decidín levar aos meus fillos a baloncesto en horario das Escolas Municipais. (O Clube contaba con catro adestradores e tres equipos, non era necesaria a demora).

O primeiro día que o meu fillo non adestrou con ela foi o último para a adestradora, e non porque o meu fillo non fose, ou porque falásemos co Concello, nin porque as nais protestáramos, nin porque a Directiva o acordara,... simplemente porque a adestradora por fín ensinou a súa verdadeira faceta cando intentou agredir físicamente, e o fixo psicolóxicamente, a unha das nais que lle fora pedir explicacións do trato que recibira o seu fillo durante todo o adestramento, e da que foron testigas máis dunha ducia de persoas, e tamén, tristemente, os nenos. Esta nai á que agrediu quedou desfeita, asustada, só con mencionarlle o baloncesto entrábanlle taquicardias, tivo que ser atendida profesionalmete e segue en tratamento; xa que por riba a nai do neno que viñera de Marín coa adestradora increpouna, ameazouna e intentouna agredir tamén.

Despois destes feitos interpúxose unha denuncia ante a Garda Civil. Somos un Clube pequeno pero non imos permitir que ninguén pise os principios e valores que levamos defendendo tantos anos, polo ben dos nosos fillos e o futuro do deporte.

O que pasou despois ninguén o sabe,..., uns dicen que a despediu o Clube, outros, que chegou a Garda Civil a buscala e xa non estaba..., o que sei é que ela xa fora "invitada" a irse do Arxil e o PeixeGalego por comportamentos do mesmo estilo, e que esa non é maneira de tratalos nenos. O equipo quedou desfeito e pouco a pouco estamos tratando de recompoñelo, os danos físicos e psicolóxicos que quedaron nos nenos comezan a cicatrizar..., e esperamos que co tempo e boa vondade todo irá encauzándose..., o pobre Félix (o novo adestrador) ten moito que traballar con estos nenos para volvelos ao que eran antes do paso desta adestradora, xa que, como se dun furacán se tratase, deixou moitas feridas e moi poucos recursos... O máis triste de todo é que tratándose de nenos, a Directiva, antes de contratala non fixera as averiguacións que nós os pais, nais, e socios do Clube tivemos que facer pola nosa conta...

Dentro duns días comenza un novo ano, o 2.012, comeza unha nova era de esperanza e traballo no C.B. Baltar.

A nosa máis sincera gratitude hacia todas aquelas persoas que se preocuparon polo ben do Clube o do deporte.