luns, 31 de xaneiro de 2011

** IMPORTANTE: sobre as lámparas de baixo consumo

Atención a las lámparas de bajo consumo: si alguna se rompe deben seguir las instrucciones del Ministerio de Salud británico para que juntos evitemos los graves daños causados por el mercurio.



Aviso del Ministerio británico de Salud sobre las lámparas de ahorro de energía

Este tipo de lámparas que son llamadas de ahorro de energía o lámparas de bajo consumo, en caso de romperse nos exponen a un serio peligro. Tanto que todo el mundo deberá salir de esa habitación ¡por lo menos durante 15 minutos! y evitar machucar los vidrios rotos.

Porque contienen mercurio, que es venenoso y causa jaqueca, desorientación, desequilibrios y diferentes problemas de salud cuando es inhalado.

A muchas personas con alergias les causa problemas de piel y otras dolencias graves tocando apenas esta substancia o bien al inhalarla.

Además de eso, el ministerio alertó sobre no limpiar los restos de la lámpara rota con la aspiradora, ya que desparramaría la contaminación para otros lugares de la casa en cuanto se usara nuevamente la misma.

Las lámparas deberán limpiarse por medio de escoba común y ser mantenidas en una bolsa sellada, y arrojada luego afuera de la casa en la basura para materiales peligrosos, usando guantes de goma para protegerse del contacto con los vidrios y el mercurio.

El mercurio es peligroso, más venenoso que el plomo o el arsénico.




INFORMACIÓN REMITIDA POR: Jose
Colaborador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica....Gran verdade!!!!

"Añorar el pasado es correr tras el viento"



Proverbio Ruso

sábado, 29 de xaneiro de 2011

** EN 3 MINUTOS. Entrevista sobre A Lareira Máxica

A petición dalgunhas persoas subo a entrevista que me fixo a xornalista Belén López e que foi publicada no Diario de Pontevedra do mércores 26 de xaneiro. É unha entrevista curta xa que sae na sección diaria "Entrevista en 3 minutos" deste medio de comunicación. Aproveito para darlle as gracias a Belén pola súa amabilidade e interés amosado.



NOTA: Se queredes ver mellor a imaxe tedes que premer nela para agrandala.

venres, 28 de xaneiro de 2011

** Juego de niños e os seus gallifantes


SANXENXO. Julio Torres


Os anos pasan para tod@s. Hoxe traio ó blog un fragmento do programa de finais dos 80 e principios dos anos 90 "Juego de Niños" que, entre outros, tivo como presentadores a Ignacio Salas ou, na súa última etapa, a un xoven Javier Sardá. O xornalista catalán triunfaría pouco despois en "La Ventana" da Cadena SER (no que tiña o seu alter ego en forma do Sr. Casamajor) antes de cambiar a radio pola tv. e embarcarse no programa "Crónicas Marcianas" de Telecinco entres os anos 1997 e 2005.

Juego de Niños foi un programa pioneiro, que logo sería imitado por outras cadeas. Na Galega emitiuse ata hai poucos anos "O país dos ananos" (logo rebautizado como "O país dos pequenos" por mor dun conflicto coas persoas de talla pequena que protestaron polo termo anano ó entender que era despectivo). "En Juego de Niños" os premios contábanse en gallifantes, un premio simbolizado por uns animais abstractos de gran valor. Un nome tan estrano como inolvidable...



mércores, 26 de xaneiro de 2011

** Humor made in Galicia: Davila. Xenial e certeiro (2)


SANXENXO. Julio Torres

Cinco viñetas gráficas máis de Dávila, ante a boa acollida que tivo o artigo de onte. Tranquilos que irei subindo a A Lareira Máxica máis deste xenio do humor gráfico galego.

As de hoxe evocan temas de plena actualidade: o paro, as pensións e a nova idade de xubilacións, os recortes sociais, a duplicidade de soldos de ex-presidentes de goberno e a bancarización das caixas de aforros. Como sempre, dan no allo. Humor 100% Davila. Humor galego 100%. Galicia Calidade.

NOTA: PREMEDE NAS IMAXES SE QUEREDES VELAS MÁIS GRANDES. Especialmente a número 3 na que non se ve ben o que pon no maletín e é importante.





martes, 25 de xaneiro de 2011

** Humor made in Galicia: Davila. Xenial e certeiro (1)


SANXENXO. Julio Torres

Luis Davila é un xenio realizando humor gráfico coas súas viñetas. É é da terra. Galego. Do Morrazo para máis señas. As súas obras podémolas ler a cotío nas páxinas do xornal Faro de Vigo. O seu humor é cercano, variado e desperta un riso sostido, porque entremezcla os temas de actualidade co típico humor galego, facendo partícipe,como non, á nosa retranca galega. Xa teño subido cousas del o blog noutras ocasións. Hoxe colgo máis e seguro que non será última vez. E un dos meus humoristas gráficos preferidos xunto co Carrabouxo e con Gogue. Por certo, Davila tamén ten un blog: "O Bichero" (podedes acceder a el desde A Lareira Máxica, no apartado "A eira dos blogs" da columna esquerda da bitácora), no que podedes ver as súas inxeniosas
creacións. Das visitas obrigadas se queredes practicar un pouco de risoterapia. Xa sabedes: din que cinco minutos de risa equivalen a 45 de exercicio físico. Sexa certo ou non, rir sempre é bo. ¿Ou non?


NOTA: PREMEDE NAS IMAXES SE QUEREDES VELAS MÁIS GRANDES. Especialmente a número 3 na que non se ve ben o que pon no maletín e é importante.




luns, 17 de xaneiro de 2011

** O alto ó fogo da $GAE que non chegou a ser tal


SANXENXO. Julio Torres


Hai artículos que son, sinxelamente, moi bos e sintetizan perfectamente o pensar de moit@s de nós. Un deles é o que escribe o xornalista Manuel Almeida sobre a $GAE (Sociedad General de Autores e Editores) e o seu último comunicado. Aínda que o símil que el fai poida parecer ousado e sexa sobre temas moi distintos (económico o da $GAE vs seguridade cidadán o outro), coido que é moi acertado. Considero, ó igual que Manuel Almeida, que todo o que di a $GAE -tendo en conta o seu abusivo afán recaudatorio privado amparado polo Governo, engade un servidor- hai que tomalo con recelo, con moitísimo recelo. Nin sendo un "alto ó fogo general, permanente e verificable". Seguro que hai gato encerrado. E senón ó tempo. Non creo que renuncien así tan fácilmente a seguir lucrándose. Á codicia gústalle comer.

Nunca entendín, por exemplo, como se pode cobrar un canon dixital por un cd ou dvd que se da por seguro que se vai a usar para copiar cd´s protexidos polos dereitos de autor, cando nós tamén os usamos para gardar os nosos traballos (fotos e vídeos propios, relacionados co noso traballo ou con estudios,etc.). O chamativo deste exemplo é que a nosa Constitución di que todos somos inocentes ata que se demostre o contrario. Sen embargo a $GAE, co consentimento explícito do Goberno insisto, entende que tod@s usamos os soportes magnéticos exclusivamente para usos ilícitos. E iso é moito supoñer pois de todo haberá. ¿Por qué teño que pagar un canon dixital por comprar un cd ou dvd no que vou gardar as fotos que fixen ou os vídeos que grabei. Insisto, paréceme inconstitucional.

Non deixedes de ler o artigo de Manuel Almeida (premede no enlace que vos puxen antes arriba). Por certo, gran frase a que cita de Víctor Hugo.

ACTUALIZACIÓN 21-01-2011: Nunha artigo publicado no Faro de Vigo, revélase que o presidente da $GAE percible ó ano uns 250.000 euros. Un soldo, completamente indecente.

ACTUALIZACIÓN 24-01-2011: Hoxe PSOE, PP e CIU acaban de pactar a denominada "Lei Sinde" proposta polo goberno central. A "Lei" aprobarse previsiblemente en febreiro e busca controlar as descargas por internet con mecanismos non soamente xudiciais. A gran beneficiada será a SGAE. Nun primeiro momento PP e CIU criticárona, pero finalmente chegaron a un pacto e apoiarán ó PSOE.

sábado, 15 de xaneiro de 2011

** Os amig@s en Facebook


SANXENXO.Julio Torres


Hai case dous anos -con bastantes reticencias polo tema da privacidade- dinme de alta no facebook. A día de hoxe non me arrepinto pois axudoume a retomar o contacto con amig@s ós que facía anos que non vía e que están lonxe. Internet ten as súas cousas boas se se emprega con sentidiño.

Facebook? Ou cara-libro en castelán (isto soa horrible, pero paradoxicamente é a súa traducción literal e non como esas películas que en inglés se titulan dunha maneira e en castelán outra cousa que non garda relación algunha co título orixinal). Deixémolo en face (ou cara).

Non obstante, faime "gracia" o tema dos amig@s no face. Por varias cousas. Imos por partes:

- A primeira é a foto: bastante xente ou non a pon ou pon a dun familiar (case sempre fill@) ou a dun debuxo animado ou un logo... Con todo, a foto é o de menos.

- Ó segundo, pero quizais máis chamativo, é que hai persoas que teñen centos e centos de amigos, cando non miles. Chegado a este punto habería que preguntarse qué se entende por amigo. Resposta complexa, pois cada un/unha ten a súa propia visión. Coido que se confunde moito o concept@ amig@ cos de colega ou coñecid@. Hai moit@s facebookeros que, imitando á canción de Roberto Carlos (o cantante), queren ter un millón de amigos e, sinxelamente, ninguén os pode ter. Non. Nin 1000 e, se me apurades, nin 100. Os amigos de verdade son poucos, pero bos. Acepto que, dependendo dos casos, haxa xente que englobe en amig@s os bos e os "sen máis", pero aínda así non se poden ter centos e centos. Confunden o termo amig@s co de coñecid@s. En fin, que cada un é libre de aceptar ou catalogar de amig@ a quen o desexe. O que non entendo é ese afán por coleccionar e incrementar o número de amig@s. ¿Acaso existe algunha competición cun premio final? ¿Acaso a xente quere aparentar que ten centenares de amig@s so por "fardar"...?. Dame que hai persoas que se identificarán coa segunda pregunta.

- Non son partidario de agregar como amig@s no meu perfil persoal (o de Julio Torres) a persoas que non son unha e físicas, senón que son un colectivo: cafeterías, bares, peluquerías, asociacións, partidos políticos, etc. etc. e moito menos agrego á xente que non coñezo de absolutamente nada. Parece unha tontería o que acabo de dicir, pero recibo propostas de xente que non teño o gusto de coñecer ou coa que nunca falei (verbalmente ou por escrito). Por suposto, non as agrego. Que non vos pareza mal. Non pensedes que o fago con mala intención, é que so acepto persoas individuais coas que teño/tiven bastante relación. Pódovos asegurar que senón cribara así, tería un cento máis de amig@s.

No perfil de A Lareira Máxica, sí acepto ás persoas -amigas ou non- ás que lle gusta o blog e participen ou non en A Lareira Máxica. Unha cousa son eu como persoa e outra o blog (no que todo o mundo ten cabida). É algo así como a túa vida persoal e a túa vida laboral, sen selo exactamente.

- Non entendo a xente que te agrega como amig@ e logo non usa o "face" para comunicarse contigo NUNCA. PERO NUNCA, NUNCA. Nin un simple "Me gusta", a pesar de que ti lle escribas no seu tableiro. ¿Será dos que ten engaden para fardar de número de amig@s?. A este tipo de persoas, antes ou despois, acabo borrándoas. E xa levo unhas cuantas... Como dicía aquela cuña dos "40 principales" dos 80: "¡Mi capitán, sólo quedamos 40!" ó que lle respostaba o capitán "¡Sí pero somos los principales!". Moralexa: é preferible ter poucos amig@s no "face", pero que exerzan como tales. Tel@s por ter é unha tontería.

- Penso que o "face" tamén sirve para saber quen, en realidade, non é o teu amig@, ou polo menos, non é tanto como ti pensabas. Nunha ocasión enviei unha invitación a unha persoa, fiel seguidora de A Lareira Máxica, e foime rexeitada. Pareceume raro porque con esa persoa tiven bastante contacto hai tempo, a pesar da distancia, e nunca tivemos ningún problema. Ningún. Pensei que non lle chegara, polo que lle voltei a enviar a invitación. Outra vez máis do mesmo... Por suposto, como xa dixen, cadaquén é libre de agregar a quen queira, pero neste caso chamoume a atención coñecendo a persoa. Moito, moitísimo. E a relación é boa, a pesar da distancia e do tempo que hai que non falo con ela. Raro, raro, raro...

- Por último, no face non teño a tódolos amig@s, especialmente a vari@s dos mellores. O "face" axuda a retomar o contacto con persoas coas que te levabas ben e lle perdestes a pista hai anos, cando aínda as tecnoloxías estaban principiando a camiñar. Non é necesario para conservar unha amizade, pois cos bos e boas amig@s nunca perdín o contacto. E entre eles, insisto, hai boa parte que non teñen "face", pero cos que podo chegar a falar horas e días, e nin me entero. Un bo sinal. Da gusto ser o voso amigo. E os que sodes bos e boas amigas xa sabedes a quen me refiro. MOITAS GRACIAS POLA VOSA AMIZADE.

A pesar deste testamento, segurísimo que se me quedaron cousas no tinteiro. Seguro!! Vós podedes discutir sobre as miñas impresións e aportar as vosas propias. E lembrade que A Lareira Máxica ten perfil no facebook. Nel sí acepto a tod@s ós/ás que vos gusta o blog, independentemente que me coñezades ou non (por certo, estas últimas son un número considerable). GRACIAS TAMÉN A TÓDOLOS SEGUIDORES DE A LAREIRA MÁXICA NO "face".

venres, 14 de xaneiro de 2011

** Porque os días chuviosos non teñen que ser tristes...

Nnon estou certo de si xa publicaste este video de Perpetuum Jazzile co seu tema de Africa. Pero gustaríame que todos modos, os videntes e colaboradores de A Lareira Máxica o escoiten non só unha sinon moitas veces, pois esta actuación ten algo que me enbruxa. A miña lastima é non poder escoitala en directo, pois xa sabedes que o directo é 1000 veces mellor que escoitar música e voces a capela plasmados en discos compactos, cassettes, baixados de internet, ou mesmo visto a traves da televisión ou radio.




Adicado a MARIAM E JULIO, e en definitiva a todo aquel que non é feliz en días chuviosos ou de inverno. Porque de tódalas cousas que percibimos e vivimos neste mundo, ata as que nos entristecen, poden verse doutro xeito, e convertirse en gozo para todos. So hai que cambiar o chip e pensar que o vaso non esta medio vacio, sinon medio cheo. Tamen querollo adicar de forma moi especial a MARIA, pois necesitas tempo para pensar. Eso si, MARIA, NON ESQUEZAS QUE TI ERES O MAIS IMPORTANTE.



REMITIDO POR: O Moucho
Colaborador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....Rosa Montero: sonos e vida


“A vida é moito máis pequena que os sonos"


Rosa Montero

luns, 10 de xaneiro de 2011

** Balón de ouro 2010: elección errada e non xusta


SANXENXO. Julio Torres


Leo Messi foi galardonado hoxe co Balón de Ouro do fútbol. Á votación final chegaron outros dous xogadores do F.C.Barcelona, os españoles Andrés Iniesta e Xavi. Se ben calquera dos tres se merecían con creces gañalo, coido que as persoas do mundo do fútbol que votaron por Messi non foron xustas este ano. A explicación é sinxela: os tres xogaron moi ben (e sí eran os xustos finalistas a conquerir o Balon de Ouro), pero algo a favor de Xavi e de Iniesta era o feito de que Messi disputou un mal Mundial con Arxentina (Leo a nivel individual e o equipo a nivel colectivo), namentres que eles dous conqueriron o Mundial con España, xogando ambos moi ben. Andrés Iniesta e Xavi son dúas pezas fundamentales tanto do Barcelona (ó igual que Messi) como en España. Vou incluso máis alá.; tendo en conta que Iniesta estivo varias semanas lesionado e que Xavi demostrou ó longo da súa extensa traxectoria como futbolista que é un peza fundamental para facer xogar a un equipo, un servidor pensa que o xusto merecedor do galardón debera ter sido, nesta orde: Xavi, Iniesta e Messi.

En definitiva: este tipo de premios pon de manifesto que se valora máis o ser goleador que o ser a columna vertebral dun equipo (ou sexa o que fai funcionar o equipo). Tamén coido que o ser español debe despertar demasiada envexa a nivel internacional, pois non se explica que o único español que o recibira fora o galego Luis Suárez. Nin Raúl (que curiosamente sí foi goleador) nin outras estrelas o conseguiron. Queda demostrado que os premios moitas veces son un agasallo caprichosos que non recompensa o esforzo dos que máis o merecen, senón dos estranxeiros que máis venden. E as probas me remito. E triste que Leo Messi o reciba dous anos consecutivos, pero que non lle dean ningún nin a Xavi nin a Iniesta, cando sen eles, Messi non sería o mesmo no Barcelona. De feito, en Arxentina non están, e Leo Messi bótaos moi en falta. Un gran xogador non so é o que fai cousas increíbles e marca goles. Messi é un pedazo xogador, pero tamén hai que premiar a elaboración do xogo ou outras facetas do equipo se de verdade se quere ser xusto e premiar o seu esforzo. Este ano o xusto sería terllo dado o Balón de Ouro a Xavi (sobre todo) ou a Iniesta polas razóns antes apuntadas. Non digo que Messi non o merecera, senón que este ano o máis acertado sería terllo dado a un deses dous españoles, que sendo bos acadaron, ademais un título Mundial de Fútbol a nivel de selección e por riba xogando ben tanto eles como España. Se este ano non llo deron o Balón de Ouro a Xavi (que xa ten 30 anos) ou a Iniesta xa nunca máis llo darán. Un Mundial de Fútbol non se gaña tódolos días...

O trofeo ou galardón do Balón de Ouro seguirá sendo un trofeo excesivamente caprichoso -coma moitos outros claro está- que so busca premiar a figuras internacionais en vez de recompensar o esforzo e méritos doutros futbolistas tamén de moitísima calidade, pero sen o cliché de súper estrelas do merchandising...

sábado, 8 de xaneiro de 2011

** Un nuevo canal temático


A continuación voy a transcribir un artículo, redactado por Antonio Rico, en el diario Faro de Vigo el Viernes 7 de enero de 2011. Estoy de acuerdo con su crítica, pues es muy acertada.


O Moucho
Colaborador de A Lareira Máxica



.....................................................................................................................................

“TELECINCO, CANAL TEMÁTICO”

“Dejemos claro de una vez por todas: Telecinco no es un canal generalista, Telecinco es un canal tematico muy especializado en un determinado tipo de contenidos. Como Canal Cocina, Viajar o Golf TV. Quizá los mas viejos del lugar recuerdan un tiempo en el que Telecinco sí era un canal que emitía programas de varios géneros dirigidos a un abanico amplio de espectadores de varios gustos. Pero eso pertenece a la época de los televisores de tubo. Telecinco está tan especializado como Fox Crime, Syfy o MTV Metal Trance. ¿Es un canal temático Playhouse Disney? Sí, es un canal tematico dedicado a los dibujos animados para niños menores de 6 años. ¿Es un canal tematico Cuatro? No, porque emite documentales de temas variados, películas variadas, realities, concurso variados. ¿Es un canal tematico 24H? Sí, es un canal temático dedicado mayoritariamente a la información. ¿Es un canal temático La 1? No, porque tiene contenidos que pueden interesar a todo tipo de espectadores de todo tipo de preferencias. ¿Es un canal temático Telecinco? Sí, es un canal temático dedicado a la telebasura.
Así de claro. Y al que no le guste que se rasque con el mando a distancia. Los canales temáticos no se definen por tener audiencias minoritarias, nombres raros o números de dos dígitos en la lista de canales, sino por estar especializados en un tipo de contenidos. La omnipresencia de La noria, Gran Hermano, Sálvame, Hombres y mujeres y viceversa y el Programa de Ana Rosa hacen que en Telecinco el porcentaje de telebasura sea mayor que el porcentaje de biografías en Biography Channel, el Porcentaje de humor en Paramount Comedy o el porcentaje de Historia en Historia. Salvo excepciones que se cuentan los los dedos de una oreja, Telecinco se ha desecho de cine, series, documentales, concursos. Es el canal temático más visto en España, y la prueba de que una programación especializada puede tener éxito entre el común de la población. Basta con que se especialice en la mierda.”



ARTIGO DE OPINIÓN FEITO POR: Antonio Rico
Publicado en Faro de Vigo do día 07-01-11
.....................................................................................................................................




OPINIÓN SOBRE ESTE ARTIGO escrita por: O Moucho

Aplaudo este acertado analisis del canal. Lo que me preocupa es que existe mucha gente que lo mira con desdén. Si la televisión no deja de ser un medio para educarnos e informarnos, ¿entonces que pasa si cada vez se propaga mas este tipo de telebasura? ¿Debiera limitarse los contenidos que emiten estos canales, para proteger las mentes de las personas? ¿Es el efecto de la crisis o la despreocupación por nuestro nivel cultural o escapamos de los problemas de la vida moderna, el motivo por el cual la gente, se dedica a aislarse en programas que no aportan nada de nada. Bueno, sí, algo aporta, “el cotilleo”.

luns, 3 de xaneiro de 2011

** Oda ó 2011. Reflexións en voz alta para un novo ano


SANXENXO.Julio Torres


Tódolos anos por esta época adoito escribir un artigo co gallo do nacemento dun ano novo. Os que seguides o blog habitualmente lembrarades a Oda ó number one que redactei hai xa catro anos. Segue sendo aplicable.

Con todo, sempre se poden engadir varios desexos e propósitos. Iso sí, hai que querer levalos adiante. De nada vale pronuncialos so para quedar ben, como se o que falara fose o típico político que promete e que logo -por desgracia- case nunca cumpre co cometido ensalzado.

Este ano vou falar de peticións. ¿Que pedir para 2011?. Loxicamente sempre o de saúde, amor e cartos (máis nesta época de crise inducida por especularicos). Pero ¿qué outras cousas?. Eu solicitaría, entre outras moitas, unhas cantas cousas (a lista podedes completala porque está, por suposto, moi incompleta):

- Que os políticos deixaran de pensar so en eles e pensaran, de verdade, nas persoas administradas. Que se deixaran de demagoxia e falsas promesas. Que fosen honest@s e non pensaran tanto na súa conta bancaria e no poder a toda costa como nas nas necesidades da xente. HONESTIDADE POLÍTICA.
- Que haxa máis traballo e menos despidos oportunistas con isto da crise. Que non se aplauda o despido cuasi que libre.
- Que os bancos deixen de pensar en gañar cartos e os seus directivos non se xubilen cobrando pensión multimillonarias e indecentes.
- Que os precios dos carburantes paren de subir dunha vez influidos polo fenómeno especulativo, apoiados polo goberno de turno e que nada favorece a saída da crise e sí o endebedamento das familias.
- Que tódalas persoas do mundo teñan os mesmos dereitos e que se defenda a paz. Non so en Irak e Afganistán, senón tamén en Israel e Palestina ou Marruecos-Pobo Saharui. Nada de intereses de por medio. E nada de países ou pobos de primeira e outros de segunda (entre eles os casos do Pobo Saharaui e o de Palestina, que ós países ricos non lles interesa resolver ó non media petróleo de por medio...).
- Que as televisións deixen de poñer telelixo. O de Gran Hermano 24 horas xa é a gota que colma o vaso. Non me vale de que poñemos o que a xente quere. Á xente tamén hai que educala. O que pasa é que interesa idiotizala...
- Que tamén as televisións paren de emitir programas provocación para os tempos que corren estilo "Mujeres Ricas"¿"Quién vive ahí?" e outros parecidos, mellor que mellor.
- Que os televidentes deixen xa de ver tele-realities estilo Gran Hermano. Que as audiencias deste tipo de programas baixen escandalosamente neste 2011 (ollo, que xa van case 11 de que se introduciu en España este tipo de programas da man, precisamente, de GH).

E podería seguir e seguir, pero prefiro que o fagades vós. Iso sí: ¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡Basta xa de que se lle tome o pelo ó/á cidadán de a pé!!!!!!!!!!!!!!!

FELIZ 2011 Á TOD@S

** A Frase Máxica ....amig@s


"Uno no hace amigos: los reconoce a medida que los va encontrando"



Isabel Paterson