sábado, 24 de xullo de 2010

** As maravillas de Galicia: A Catedral de Santiago

Catedral de Santiago de Compostela

Cualquier calificativo sobra para describir el monumento por excelencia de la ciudad de los picheleiros. El desgaste de sus escaleras y su Santo de los Croques habla por sí solo de la historia de el que es sin duda el monumento más internacional de Galicia.


IMAXE E COMENTARIO REMITIDOS POR: Toupeiro
Colaborador de A.L.M.


ARTIGO RELACIONADO: Festas do Apóstolo en Compostela

luns, 19 de xullo de 2010

** A alma apolillada, un ano despois


COMPOSTELA. Alvariño

Colaborador de A.L.M.

Uf, qué mal estaba o ano pasado. Non é casualidade que hoxe estea escribindo aquí, é que me preguntou un colega, falando das rebaixas, se comprara algunha colonia nova.

Obviamente, acórdome do que escribo, aínda que dun xeito moi vago. Agora, reléndome, deime conta de que o día que escribín “A alma apolillada” estaba moi mal. Case non me recoñezo. O caso é que non recordo o motivo de tan tremendo desazón. Seguramente sería unha especie de fastío multifactorial, por dicilo dalgunha maneira.

O meu colega é dos que pensa que non debo desperdiciar o meu presunto “talento” escribindo no blog. Discrepo. Para desperdiciar algo, primeiro hai que telo. Segundo, o talento, sen recoñecemento público, non serve para nada. Terceiro, o talento nin se crea nin se destrúe. Entón, pódese abusar canto se queira del porque tampouco se gasta nin se che rompe. A este colega rebatinlle o seu argumento porque sei que hai suficiente confianza.

Outro colega e o outro consello: hai que loitar, loitar e loitar, e presentarse a todos os certames literarios habidos e por haber, como fixo Juan Manuel de Prada nos seus comezos, ¿non liches “o suplemento” este domingo? “O Suplemento”, masculino, singular, como se estiveramos en Cuba e no noso pais so se publicara un xornal. A este non me molesto en facerlle a aclaración anterior porque é un tipo moi susceptible e sei que o seu consello esta cargado de boa intención.

Os colegas son fonte inesgotable de consellos, da igual que llos pidas ou non. Algúns, os máis ousados, atrévense a aventurarse nas zonas máis pantanosas da alma. Outro consello: non se debe chamar por teléfono ás persoas que non devolven as chamadas porque esa é unha mostra de total desinterese. Este procede do meu amigo Manuel que leva anos intentando transmitirme unha serie de principios reitores das relacións humanas que, segundo el, todo o mundo coñece e pon en práctica. Seica forman parte do pack “sentido común”. Unha de dúas: ou eu lle saín un alumno moi torpe, un auténtico kamikaze, ou o meu pack viña incompleto. Das mensaxes de texto inda non me dixo nada, non sei se terán o mesmo tratamento que as chamadas ou, pola contra, se terán lexislación propia.

Outro consello, esta vez de Miguel : non se pode andar entrando e saíndo da vida da xente cando che pete. Se o virades, ponse moi serio e fálame como se lle estivese berrando a un crío de cinco anos. Miguel é un fulano moi radical, incapaz de moverse nas fronteiras dos sentimentos. Penso que tampouco ten mala intención, el é así, sen máis. Inda vai ser culpa miña que me abran as portas de par en par e me reciban cun par de bicos.

Seguro que a estas alturas xa pensaredes que teño máis “asesores” que o mesmísimo Obama. Case,case. E iso que teño a inmensa sorte de que as tías-avoas, dende fai un tempo, xa me deron por caso perdido “o pobre é un rariño”. A tía Lita, que esa e primeira tía ou como se diga, non. Ela aínda non, que é moi persistente. Non sei porque estraña conexión neuronal me acabo de lembrar do spot do Cucal . "Las cucarachas son persistentes, nacen, crecen, se reproducen y con el nuevo Cucal Aerosol.... As perlas da tía Lita, que son auténticas e non dos chinos, que por algo ela foi das que gañou toooooodo canto ten traballaaaaando, non teñen desperdicio: “tes que facer o que máis che conveña”, “hai que saber escoller ben”. O que hai que oír. O ruído tamén é contaminación, acústica, para máis datos.

O meu querido primo Moncho tamén me fixo a súa aportación: “Cásate e senta a cabeza, non ves que felices estamos nós cos nenos”. Foi o ano pasado, pola festa do San Xoán. Este ano deixoume desconcertado: “Alvariño, cánta envexa me das”.
Agora que o penso, non me estraña que o ano pasado estivera tan mal. Este ano estou mellor, moito mellor. Vivo. Xa non preciso ir facer terapia a perfumería do Corte. Iso si, na casa teño perfumes para os vindeiros 20 anos. O meu tempo me levou. E por outra estraña conexión neuronal, debe ser cousa deste calor abafante, que antes de fulminarme cun certeiro golpe seguramente me estea a provocar cortocircuitos no cerebro, acabo este relato lembrándome do cantante Raphael , ¿Qué sabe nadieeeeee....?

** Coma os ovos da casa non hai.....


Viñeta de humor gráfico feita por Dávila

domingo, 18 de xullo de 2010

** A Lareira Máxica non participará nos Premios 20 Blogs

Este ano decidín non apuntar o blog nos "Premios 20 Blogs 2010", organizado polo xornal 20 Minutos e nos que A Lareira Máxica foi finalista nos anos 2008 e 2009. O prazo para anotarse nos Premios finaliza hoxe. A desaparición da categoría "Mellor blog en versión orixinal", isto é, escrito en lingua distinta ó castellano e a falta dunha categoría que recolla o espíritu da bitácora fixeron que este ano non inscribira ó blog.

domingo, 11 de xullo de 2010

** ¡¡ España gaña o seu primeiro Mundial de Fútbol !!



SUDÁFRICA. Julio Torres

España fai historia. Acaba de proclamarse campiona do Mundial de fútbol 2010 celebrado en Sudáfrica ó vencer merecidamente na final a Holanda por 1-0. O tanto foi acadado nos últimos minutos da segunda metade da prórroga por Andrés Iniesta. Fronte ó xogo italianizado e marrulleiro dos holandeses, España respostou con bo fútbol e fair play.

¡¡España consigue o seu primeiro Mundial de fútbol!!. Releva a Italia, que o conquerira no 2006. Recordemos que tamén gañou a Eurocopa do 2008. Así pois somos campións de Europa e campións do mundo. Un merecido premio a un excepcional grupo de 23 futbolistas, que saben xogar mellor que ninguén. En equipo. Sen egos, con modestia, cos pés na terra. Alégrannos un pouco a vida co seu fútbol e cos seus logros. ¡¡¡NORABOA!!!

APUNTE PARA TER MOI EN CONTA: Nestes momentos España é a selección campiona do mundo tanto en fútbol (2010) coma en baloncesto (título acadado no 2006 e que defenderemos a finales do verán) e España tamén é a selección campiona de Europa (hai que lembrar que os campionatos do Mundo e de Europa son dúas competicións independentes) en fúbol (ano 2008) e tamén en baloncesto (ano 2009). Estes catro campionatos celébranse cada 4 anos. Algo, penso, irrepetible. Ougallá se manteña o maior tempo posible.

venres, 9 de xullo de 2010

** As Maravillas de Galicia: Foxos e Emita de A Lanzada


SANXENXO. Julio Torres



Ermita de Nosa Señora de A Lanzada e Praia de Foxos, en Sanxenxo

Teño a gran sorte de ser de Sanxenxo e de coñecer esta paraxe incomparable formada pola ermita de A Lanzada e a praia de Foxos. Nesta última ten lugar o mítico baño das nove olas. A creencia popular outórgalle poderes fertilizantes ás mulleres que, estando en idade fértil, non poden ter fillos. O baño débese tomar, según se di, coincidindo coa noite de San Xoán ou coa celebración da romería da Festa da Lanzada (a última fin de semana do mes de agosto) no recinto da ermita, unha pequena pero fermosa peza arquitectónica. A poucos metros localízase a coñecida Praia da Lanzada. A visita á zona é obrigada se visitas Sanxenxo.

xoves, 1 de xullo de 2010

** Desolado


Estremecedora letra de "Desolado", tema musical do grupo catalán Pastora. Bonita pero triste canción desta formación que tamén ten outros éxitos ó longo da súa traxectoria como, por exemplo, "Grandes despedidas", "Cuanta vida" ou "Lola". Ultimamente non sei nada deles.