mércores, 31 de decembro de 2008

** Unha guerra con bo sabor de boca

Non, non, non me voltei tolo. Por suposto estou en contra de calquera guerra porque son inhumanas e interesadas. Ademais sempre pagan xustos por pecadores. O último exemplo en pleno Nadal e nun país con fondo raíces bíblicas, paradoxicamente. Parece mentira...

Pero hoxe quería falar dunha guerra dóce, "dulce" que se diría en castelán. ¿Contradictorio? Pode ser, pero seguro que o entenderedes perfectamente coa viñeta do xenial debuxante de humor gráfico J.R.Mora. Dito o cal xa suporedes que a cousa vai relacionada co humor. Unha boa forma de despedir un ano 2008 repleto de violencia. Oxalá tódalas violencias e guerras foran as que se ilustran na seguinte viñeta. ¡¡Que aproveite!! Xa se me fai a boca auga...

domingo, 28 de decembro de 2008

** MÚSICA: Dous cantantes que triunfaron en 1988

Eros Ramazzotti e Glenn Medeiros triunfaban a finais do 88 con sendos temas musicais. Os dous de temática romántica. Un vinteañeiro italiano con nome de deus, Eros Ramazzotti, empezaba a ser coñecido en España gracias a aquela inolvidable canción "Nada sin ti". Pola súa parte, un xoven hawaiano, Glenn Medeiros, saltou á fama polo "Nothing's Gonna Change My Love For You", da cal faría pouco despois a versión en castelán "Nada cambiará mi amor por ti".

O éxito de Eros foi crecendo. Vinte anos despois segue na música. En 2007 quitou o seu último álbum no que destacou un tema que canta a dúo con Ricky Martin "No estamos solos". Pola contra, Glenn Medeiros abandoou a música pola docencia. Exerce como profesor de Historia nun instituto de Hawai. Na música so deixou un par de éxitos, un deles foi o antes citado e que foi o que lle deu fama mundial.

¿Lembrádevos destes dous temas musicais de finais dos 80? ¿Que lembranzas vos traen? A min moi boas...


EROS RAMAZZOTTI "Nada sin ti"



GLENN MEDEIROS "Nothing's Gonna Change My Love For You"



UN ARTIGO-OPINIÓN DE: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

mércores, 24 de decembro de 2008

** UNHA LEMBRANZA E VARIOS DESEXOS

Xa é día 24 un ano máis. Deséxovos, de todo corazón, unha moi Feliz Noiteboa, Feliz Navidad, Feliz despedida de ano, e que teñades un moi Feliz e exitoso 2009. Ah, e que os Reis Magos vos deixen moita saúde, amor e traballo. O resto é consumismo puro e duro, cousas superfluas ou menos necesarias.

Colaboradores e lectores de A Lareira Máxica, gracias polas particípacións ou visitas no blog durante este 2008. Agardo seguir contando coa vosa presencia no 2009. Sen tod@s vós, este blog non sería o mesmo. Faltaría a peza máis importante.



JULIO TORRES
Coordinador de A Lareira Máxica

domingo, 21 de decembro de 2008

** Xa hai 25 anos daquel "milagro" futbolístico...

Se falamos de Francia non podemos olvidarnos da Torre Eiffel. Se os nosos pensamentos se centran en Italia, a Torre de Pisa, Roma ou Venecia debúxanse na cabeza. Se nos referimos a Londres, o Big Ben sempre estará presente... ¿E se o país en cuestión é Malta? Pois aquí non hai monumento que valga... Do primeiro que nos acordaremos, especialmente se nos gusta o fútbol, é da malleira que a selección española lle endosou a de Malta (12-1) no estadio Benito Villamarín de Sevilla (hoxe rebautizado como estadio Ruíz de Lopera), nun día coma hoxe hai 25 anos: un 21 de decembro do ano 1983. O partido era clasificatoria para xogar a Eurocopa de Fútbol de Francia do ano 1984 (na que por certo quedamos segundos, logo de perder coa Francia de Platini na final).

Precisabamos gañarlle a Malta por 11 goles de diferencia para obter o pasaporte para a Eurocopa. Soaba a milagro pero acadouse. Moitos hoxe aínda se preguntan se houbo "tongo" ou foi un triunfo limpo. Quero pensar que foi isto último. A xesta lembrarase sempre no fútbol español. Por certo, a clasificación española deixou fóra a selección de Holanda.
Era a España adestrada por Miguel Muñoz e na que xogaron Buyo, Camacho, Maceda (2 goles), Goicoechea, Señor (1 gol -o doceavo-), Víctor, Gordillo, Sarabia (1 gol), Carrasco, Rincón (4 goles) e Santillana (4 goles). Marcos Alonso entraría nos últimos minutos sustituíndo a Rincón. Máis información do partido aquí.
E como as imaxes falan por sí soas....

E ¿alguén se lembra desta cortinilla que usaba TVE para dar paso á retransmisións dos partidos de fútbol daqueles anos? Vaites, ¡¡ cómo pasa o tempo !!




UN ARTIGO FEITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

venres, 19 de decembro de 2008

** WANTED, SE BUSCA


SE BUSCA: Responde polo nome de María, e é colaboradora habitual de A Lareira Máxica. No momento da súa desaparición portaba unha gran tarta de cumpreanos e moitos pasteis, suponse que eran para repartir entre os visitantes de A.L.M. Agradeceríase que quen a vise nos informara do seu paradoiro mediante un comentario. Gratificarase cun anaco da tarta de María (se aínda deixou algo, claro...).
María, FELICIDADES!!!

mércores, 17 de decembro de 2008

** Un blog que denuncia a falta de seguridade na A-9

Conducir por autopista en principio é seguro, pero se se produce un accidente éste pode ter graves consecuencias. Ser precavido e cauto ás veces non chega, porque hai outros factores que ti non podes controlar, como por exemplo a climatoloxía e unha insuficiente información nos paneis informativos da autopista.

Remíteme Miguel Edreira un correo no que me informa da creación do blog autopistasdelatlántico.com. Contra o que poida parecer non é un blog de AUDASA senón duns usuarios da autopista no que dan conta dun accidente acontecido o pasado 12 de decembro. Nel viuse implicada Luisa, a muller de Miguel. No blog relata cómo foi e critica a AUDASA: "creemos que é de recibo que se manteñan unhas mínimas condicións de seguridade, que hai xeo se bote sal ou se advirta, que se hai accidentes bloqueando a auto-estradas se corten as entradas inmediatamente. Queremos xustiza pero sobretodo que isto non volte suceder", afirma, con razón, Miguel. E é que Luisa sufriu un accidente grave que lle provocou unha fractura de columna, tal e como afirma o seu home, por mor do abundante xeo existente no firme da calzada e no que se viron implicados uns 40 vehículos.

O blog nace co fin de "denunciar a falta total de seguridade e mantemento da AP-9 xestionada por Autopistas del Atlántico (AUDASA). Para que todos os afectados/as teñan un lugar onde contar a sua história. No meu caso serverá para dar conta das accións legais e demais reclamacións contra AUDASA polo accidente do día 2 de decembro de 2008 na AP-9 (en Ordes)".

Coido que a información que se facilita no blog é moi interesante (incluidos links da noticia en vídeo e en prensa) e merece a pena visitalo. E máis se ti eres unha da persoas dos que se viu implicada nese accidente en cadea, que lle puido ter pasado a calquera de nós.

** A Lareira Máxica, finalista nos premios 20 Blogs


A Lareira Máxica é unha das bitácoras finalistas dos Premios 20 Blogs 2008, na categoría mellor blog en versión orixinal. En concreto quedou segunda, por detrás do blog catalán En veu alta, que se alzou co triunfo neste apartado.

Mañán xoves celébrase a entrega dos Premios nas 20 categorías do concurso, na que so falta por coñecer o mellor blog 2008, gañador que sairá entre estes cinco blogs:

- Bolibic Bloc
- Chica Geek
- La lógica del titiritero
- Mangas Verdes
- Mi Mesa Cojea

A Gala de entregas de premios celebrarase no Palacio de Vistalegre de Madrid e estará presentada polo famoso locutor de radio Joaquín Guzmán ("La Gramola", e un dos artífices do excelente portal de música "Rockola.fm" -tedes o enlace en A.L.M.-). Á gala está invitados tódolos blogueiros en xeral. A Lareira Máxica non poderá estar presente porque un ten que traballar e non pode desprazarse a Madrid así por así a golpe de xoves. Gustaríame ter estado aínda que A Lareira Máxica non obtivo ningún premio, pero serame totalmente imposible polas razóns xa sinaladas. Mal día un xoves, por certo... Se aínda fose na fin de semana...Que tomen nota o Diario 20 minutos para vindeiras edicións...

Se queredes saber cales foron os finalistas nas diferentes categorías dos Premios 20 Blogs 2008, podedes velos neste enlace. Curiosamente na categoría "Premios de los Blogueros 2008" (que tiña en conta o número de votos de tódolos blogs participantes nos Premios 20 Blogs 2008), A Lareira Máxica ocupou a posición número 20. Simpática anécdota, se temos en conta o nome dos Premios.

Aproveito, unha vez máis, para agradecer a tódalas persoas que fan posible os contidos de A Lareira Máxica -un dos blogs de Sanxenxo, no que os seus colaboradores, curiosamente, son de fóra deste concello- e á aquélas que participan en forma de comentarios. Este segundo posto honorífico é gracias a gracias a elas, do contrario éste sería un blog morto. Por suposto, alégrame que houbese blogueiros ós que lles gustara A Lareira Máxica e votasen por ela. Serve para animar a este servidor a seguir adiante. E ougallá este blog sexa coñecido por máis xente, que se animen a visitalo e a participar. Iso sería todo un éxito. INSISTO: A Lareira Máxica é un blog colectivo...Tódalas propostas de publicacións de artigos serán moi benvidas: actualidade, opinión, humor, música, cine, teatro, internet, fotografía, relatos, lembranzas, vídeos, etc. ANIMÁDEVOS, que non hai extensión mínima!!!


ACTUALIZACIÓN 19-12-08: O Xurado dos Premios 20 Blogs 2008, decidiu que hai dous gañadores no apartado de mellor blog no 2008. Éstes son: Bolibic Bloc (Blog galego feito por Tito Otero) e Mangas Verdes (de Manuel Almeida). Cada un deles alzouse cun premio en metálico de 3.000 euros.
Así mesmo, 20 minutos.es crea un directorio de blogs chamados "La Blogoteca" no que, de partida, xa figuran tódolos blogs participantes na edición dos Premios 20 Blogs 2008. E @s que non participaron, pódense inscribir neste directorio desde xa, visitando La Blogoteca.

luns, 15 de decembro de 2008

** A MEMORIA FOTOGRÁFICA: a radio, anos 60

Como vos adiantara hai tempo, ALM vai publicar fotos antigas que teñen, de por sí, un gran valor ou recordo. A primeira fora aquela de Manuel Ferrol sobre a emigración, na que un neno e un persoa maior choraban desconsoladamente nunha despedida.

Hoxe publicamos unha enviada pola colaboradora mariam, que foi quitada por Virgilio Viéitez en 1960 e que xira en torno a unha radio da época. Anímovos a que me comentedes esta imaxe e tamén a que sigades enviando máis fotos que fagan lembrar unha época. Podedes acompañala dun comentario propio ou alleo (tal e como fixo Mariam na imaxe da radio). En todo caso, identificade ós seus autores se os coñecedes. ¿Seguro que non tés ou coñeces ningunha imaxe que case fala por sí soa? ANÍMATE E ENVÍAME AS TÚAS!!! .



El sonido de la radio


Señora con el receptor de radio adquirido con el dinero enviado por su hijo, emigrante en América.
Virgilio Viéitez (1960)


Las fotografías tienen sonido. Es un sonido distinto, diferente del que estamos habituados a escuchar, pero es un sonido vivo.
En la fotografía de Virgilio Vieitez que ahora miramos, el sonido es más que evidente. Es el sonido de esa radio junto a la que la campesina posa con orgullo (el orgullo con el que los pobres muestran las pocas cosas que les pertenecen), pero también el de la posguerra en aquellos años de hierro que se pueden intuir en ambas cosas: en la fotografía y en el electrodoméstico. Quizá el primero que la mujer tuvo, como la mayoría de las casas españolas.
Por eso, basta mirar fijamente esta foto para escuchar en sordina el sonido del parte, el de los anuncios de comercios y productos provincianos, el rumor del rosario y de Radio Andorra, que llegaba por las noches a todos los rincones del país como por arte de encantamiento. Ese mismo encantamiento que invade esta vieja foto que tiene toda la dignidad de la obra bien hecha y el hechizo de lo que perdurará.

JULIO LLAMAZARES


FOTO FEITA POR: Virgilio Viéitez
COMENTARIO "El sonido de la radio" escrito por: Julio Llamazares



FOTO E COMENTARIO REMITIDOS POR: mariam
Gran Colaboradora de A Lareira Máxica

domingo, 14 de decembro de 2008

** O F.C.Barcelona gáñalle ó Real Madrid por 2 a 0.

O F.C.Barcelona gañoulle onte ó Real Madrid por dous goles a cero o derbi de fútbol da primeira división. Os tantos foron obra de Etoo e Messi. O Real Madrid disfrazouse no Nou Camp de equipo menor co gallo de non encaixar un feixe de goles. Parecía que quen realmente xogaba contra o Barcelona non era o Madrid senón o Osasuna ou o Recreativo, con tódolos meus respetos para estes equipos da parte baixa da clasificación. Así, o equipo branco puxo o autobús diante de Iker Casillas e non dubidou en coser a faltas a Leo Messi para paralo e meterlle o medo no corpo. Fixo do contraataque a súa arma. A estratexia saiulle ben ata o minuto 83, momento non que o F.C.Barcelona deu coas chaves do autobús para abrir a portería de Iker (con anterioridade, o Barça incluso fallará un penalti), establecendo o 1-0. Un maxistral gol de Messi subiu ó marcador o definitivo 2-0.

O Barcelona non gañou a Liga, pero deu un paso moi importante. Distancia ó eterno rival en 12 puntos, namentres que o Valencia e o Sevilla, os seus perseguidores, se atopan a 8 puntos. O Villarreal é cuarto, a 9. Falta moita Liga por xogar, pero o F.C.Barcelona asestou un duro golpe.



UNHA MINICRÓNICA FEITA POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** Un recordo + unha nevada


Hai dous anos que ó home deste enlace o abandonou a sorte. Iso sí, os seus pelos non se lle porían de punta aínda que lle tocara a lotería...

ÚLTIMA HORA: Unha forte nevarada fixo a súa incursión en A Lareira Máxica. Prestade atención e poderédela observar...

venres, 5 de decembro de 2008

** Un día calquera...xa será tarde

Un día calquera decatarémonos de que nos equivocamos, pero xa será tarde. Un día calquera darémonos conta de que esta sociedade peca de cinismo, hipocresía e egoísmo individualista, pero xa será tarde. Un día calquera observaremos que os monopolios nos asolagan apoiados nos cartos, pero xa será tarde. Un día calquera veremos tronar e quereremos evitalo, pero xa será tarde. Un día calquera pretenderemos apuntarnos para correr unha maratón cando os participantes xa chegaron á meta, pero xa será tarde. Un día calquera contarannos que houbo unha crise económica, pero xa será tarde. Un día calquera PENSAREMOS, pero,claro, XA SERÁ TARDE...



UNHA REFLEXIÓN DE: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica