luns, 31 de marzo de 2008

** Máis enlaces ou links en A Lareira Máxica

Desde hoxe A Lareira Máxica posúe máis enlaces na sidebar esquerda. Os links de Servicios Sociais increméntanse e estructúranse mellor. Damos así resposta a unha petición vosa. Aproveitamos para lembrar que se vedes algún enlaces roto ou caído nolo comuniquedes. O mesmo se coidades que falta algún que credes convinte pólo.

** De fóra virán.....

Manda truco. Parece mentira que un xornal galego teña que recorrer a un colaborador estranxeiro. Non será porque na Galicia sobran políticos ou xente cualificada en moitos ámbitos coma para ter que acudir fóra a "fichar" a George w. Bush. Non sei se é unha decisión acertada a de fichalo. De márketing máis ben. O medio que tivo tan boa ocorrencia foi Xornal.com. Incluso poñen foto del para despistados. Respeto a decisión deste xornal dixital pero para nada a comparto, sobor de todo porque, por riba, é un medio de comunicación galego. O mesmo pensaría se en vez de ser político tivese calquera outra profesión. Non é un tema político o obxecto do artigo. O que quero subliñar é que teñamos que saír fóra, en vez de fixarnos somentes na terriña.




Unha opinión de: Patricia Loureiro
Administradora axudante de A Lareira Máxica

** A Frase Simpática.... dos malos estudiantes


"Estudiar é desconfiar da intelixencia do compañeiro do lado"

sábado, 29 de marzo de 2008

** Don´t forget you... // Non te olvides.....

Mañán será o día con menos horas do ano. 23 horas tan so. Na madrugada do sábado ó domingo adiántase á hora. Ás 2 da mañán serán automaticamente as 3 da mañán. Así, polo morro, sen trucos. Por decreto... Logo o último sábado de octubre faremos o contrario. Seica se fai para aforrar luz. Un ten as súas reservas de que valga para algo.

Particularmente prefiro o novo horario que teremos a partir da mañán ¿por qué? pois porque así faise de noite máis tarde. Agora non é de noite ata preto das 20:00 horas. Co novo horario ata preto das 21:00 non se fará de noite. O malo do cambio: o primeiro día que durmiremos unha hora menos.

Pola súa banda cando en octubre retrasemos o reloj unha hora, gustarame so porque durmieremos, ou disfrutaremos, dunha hora máis. Non obstante, o horario de inverno non me gusta nada. Xa de por sí os días son pequenos de máis sobre todo en novembro, decembro e xaneiro como para restarlle unha hora ó día e ver que no Nadal é de noite ás 18:00. E iso que Galicia é a zona de Europa que máis horas de luz solar ten por aquilo de estar situada máis ó oeste que ningúen sen ter unha hora menos no huso horario como é o caso de Portugal ou as Illas Canarias.

¿Que vos parece o do cambio horario?



UN ARTIGO ELABORADO POR: Julio
Coordinador de A Lareira Máxica

** Cómplices, onde a música se inunda de sentimento

Se hai un grupo musical veterano, galego (ou polo menos o 50%), con boa música pop e de baladas, con moito carisma e cunha espléndida traxectoria, entre outros méritos, este é COMPLICES. Teo Carralda -vigués el- e María Monsonís -madrileña ela pero que se podería dicir que é galega adoptada ó estar casada con Teo-.

Teo Carralda tamén formou parte doutro grupo mítico galego: GOLPES BAJOS,e tamén tocou en solitarios. Incluso hai uns anos voltou a "rescatar" temporalmente a Golpes Bajos para facer versións novas de cancións. Magnífico compositor de cancións Teo Carralda.

De Cómplices poderían citarse multitude de cancións. Unha mostra podería ser: derás mi cómplice, Sonrisa Plateada, Dama del Río, Ángeles Desangelados, Es por ti, La Danza de la ciudad, Los Tejados, Cartas de Fuego (excelente badada de finais dos 80), Ojos Gitanos, Presos en el Tiempo, Está llorando el sol, El marido de la peluquera, Manzanas, Preguntas y Flores, Cuando Duermes ou Hoy necesito. Podería seguir citando bastantes máis. Pero coido que sería xa excesivo. ¿Quen non tarareou nunca algunha das súas cancións?. Queda claro a miña debilidade por este dúo de xenios.

¿A vós gústavos este grupo vigués? ¿Que canción ou cancións son as vosas preferidas deste grupo? A min gústanme moitos pero quizás, se so puidera quedarme con unha escollería Es por ti. Preciosa Balada do ano 89. Pero gústanme do grupo case que todas. Moitos anos de vida a CÓMPLICES!!!!!!!




"Cuando duermes"




UN ARTIGO ELABORADO POR: Julio
Coordinador de A Lareira Máxica

venres, 28 de marzo de 2008

** Top de comentaristas en A Lareira Máxica

¿Quen son os que máis comentan artigos en A Lareira Máxica?. Descúbreo na columna da dereita, logo dos últimos comentarios. ¡¡¡Anímate a comentar!!! Un blog aliméntase dos teus comentarios. É unha peza indispensábel.

ADVERTENCIA: Este artiluxio que contabiliza os vosos comentarios ten algún falliño pois non discrimina maiúsculas de minúsculas e non sabe que o Julio e Julio Torres é a mesma persoa. Deste xeito, por exemplo, diferencia os comentarios do Julio dos de Julio Torres. Cando comentedes usade o mesmo nome e escríbedeo do mesmo xeito se non queredes que volos diferencie como lle pasou ao Julio. Por esta causa o top inclúe a 11 persoas en troques de 10 que sería o máis lóxico.

** Naufraxio

S empre me gustou a vela. Recordo moi ben a primeira vez que subín a un veleiro. Hai moitos anos que foi. Eu, daquela, aínda era un cativo e pensaba que me ía marear. Non me mareei, gustoume moito. Navegar a vela é unha experiencia incrible. Para min, a mellor metáfora da liberdade é deitarse na cuberta mentres o vento incha as velas e o barco se desliza silencioso sobre as augas.

Agora, aquí me tendes, agarrado a catro táboas, á deriva. É de noite e o ceo está estrelado. Mañá ha de petar forte o calor. Non teño comida e no garrafón da auga deben quedar catro ou cinco litros. O mar que fai unhas horas se ergueu violento xa acougou. Estou perdido no medio da inmensidade. A liberdade trocouse en soidade. Estame entrando o medo. Non teño reloxo, non sei cantas horas pasaron dende o naufraxio. Hoxe pensei moito, véñenme á cabeza moitos recordos. Non comín nada dende o almorzo máis non sinto fame. A película da miña vida segue pasando por diante dos meus ollos: a primeira bici, os cumpreanos, a primeira comuñón, o primeiro bico, a primeira muller, a morte dos seres queridos, os meus cans,... Centros de imaxes, centos de momentos conxelados na memoria. Desta vez fíxena boa. Vai calor, un calor abafante, tormentoso. Teño o lombo empapado.
Abro os ollos, estou suando. O pixama de franela abriga moito. Desabrocho os botóns da chaqueta e tíroa enriba da alfombra. Boto as mantas para atrás e tápome só coa sábena. Xa estou mellor, o corazón báteseme. Non pasa nada, soamente foi un pesadelo. Soñaba que se afundira o meu barco e que estaba so no medio do mar. Qué medo pasei, qué soidade máis espantosa a do náufrago. Foi iso, un pesadelo, nada máis. Vou intentar durmir. Quedo quieto e pecho os ollos. Qué calor máis tolo, estou afogando. Qué asco de tempo, así non hai quen durma. Estou cansado, cansado, moi cansado,...

-¡Alvariño, Alvariño, voume tirar!
-Apártate de aí Pilita, non sexas parva.
-Pois se non queres que me tire terás que vir a buscarme.
-Non, non quero. Deixa de facer o parvo e vente para dentro cear.
-Pero, cómo vives nun ático con terraza padecendo vertixe.
-Eu que sei, supoño que non atopei nada máis barato que este piso sen ascensor. Anda, non sexas boba e vente para dentro comer un anaco de pizza.
Un golpe seco estremece a noite.
-¡Pilita, qué fixecheeeees!

Un can ouvea insistentemente mentres que os do 061 botan a Pili nunha padiola. Os cadrados da aceira quedaron marcados na súa pel. Do oído dereito córrelle un fío de sangue. A ambulancia pérdese rúa abaixo e un policía pídeme que o acompañe. Seica
teño que declarar.

- Non sei nada, de verdade, -dígolle chorando-, eu estaba na cociña cortando un anaco de pizza.

Volvo a espertar sobresaltado, non podo durmir. Estou nervioso e cansado. Cánto mal me fixo o café. Non sei porque o tomei, eu son do descafeinado de toda a vida. Non sei que me pasa, estou cansado, moi cansado. Son ás catro da maña e quero durmir un pouco.

- ¡Dáme a carteira!
- Non levo cartos.
-¡Dáme a carteira que che pego unha navallada!
- Déixeme, déixeme, non levo nada.
-¡Mecagoendiós, cala a boca e dáme o reloxo!

A rabia do asaltante aumenta ó comprobar que o reloxo que leva a vítima é un vello Swatch de plástico transparente.

-Serás papaostias, este reloxo é unha merda. Agora, vas ver. ¡Zas!, esta por parvo. ¡Zas!, e esta por saír a rúa sen cartos, pailán do demo.

O asaltante escapa apurado e Juanjito bota as mans ó abdome intentando conter a hemorraxia. Un torrente vermello tingue o mármore do chan. Juanjito cae desmaiado nunha esquina do seu portal mentres que os seus ollos quedan cravados nos buzóns novos, de aceiro, relucentes coma o fío da navalla.

Esperto outra vez. Teño o pulso acelerado e sinto que me falta o aire. Qué mal me fixo a cea, qué pesadez de estómago. Xa sei como vai acabar isto. Está claro, diagnóstico: cagarría. Xa empezo a sentir as molestias típicas, estas punzadas no ventre e estes suores fríos resúltanme coñecidos.

- ¡Puf...puf...!
Peidos. Meto o nariz debaixo da sábena. ¡Cómo cheiran! ¡Qué noite! “Churrasco a rebentar”, non sei por qué me deixo levar por Juanjito.
-Se eu son vexetariano, Juanjito.
-Boh, déixate de andrómenas Alvariño, que un día é un día. Mira o que pon este anuncio: “Parrillada Arxentina, por once euros parrillada de churrasco e criollos “a rebentar”, ensalada, sobremesa a elixir e café”. ¿Qué máis se pode pedir?
- Se ti o dis, Juanjito...
¡Miña barrigaaaa...! Esta vez, a publicidade non enganaba, rebentei. Non sei que me pasa, cánto calor vai, qué cansado estou, moi cansado, moito.

“Os mozos da localidade Juan José M. G. e María del Pilar M. G. faleceron esta madrugada cando regresaban a súa casa despois de cear cuns amigos. O turismo no que viaxaban chocou frontalmente con un todoterreo que circulaba en sentido contrario. Segundo afirmaron varios testemuños, o todoterreo, que ía a gran velocidade, fixo un adiantamento nunha zona de escasa visibilidade A brutalidade do choque foi tal que os ocupantes dos asentos dianteiros do turismo faleceron no acto. Álvaro M.S., que viaxaba nos asentos posteriores, permanece ingresado na UCI do hospital clínico de Santiago. O seu prognóstico é crítico aínda que se encontra estable dentro da gravidade. O condutor do todoterreo resultou ileso e permanece detido nas dependencias policiais xa que ademais de conducir dun xeito temerario dou positivo no control de alcoholemia”.


Nota do autor: tranquilos, Alvariño, Juanjito e Pili son só personaxes



UN RELATO FEITO POR: Alvariño
Gran colaborador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....

" Moitas veces basta unha palabra, unha mirada, para encher o corazón dun neno "



Madre Teresa de Calcuta

xoves, 27 de marzo de 2008

** CQC pasará a emitirse en La Sexta proximamente

Sen dúbida afirmo que é unha boa nova: CQC PASARÁ A A EMITIRSE EN LA SEXTA. ¿Por que? Pois porque Telecinco viña maltratando reiteradamente a CQC. Primeiro retirándoa no 2002, seica por decisións políticas. Logo voltouna a rescatar uns anos máis tarde, pero a excepción de Arturo Valls, os homes de negro cambiaran todos. E non estaban cargados dese humor fresco e tan intelixente do que facía gala con el Gran Wyoming (presentador actual de "El Intermedio" en la Sexta), Juanjo de la Iglesia (un como xornalista, añora aínda os seus espléndidos cursos de ética periodística), Javi Martín, Pablo Carbonell, Sergio Pazos, Tonino, Mario Pazos (hoxe na sección de Deportes de la Sexta, por certo) e o propio Arturo Valls.

Pero Telecinco non contento con contratar a homes de negro que non encaixaban no perfil de homes de negro, agás Arturo Valls e o galego "Gonzo" e os seus inefables Proteste Ya, vía como os seus reporteiros se ían marchando e chegaban outros aínda peores. Pero o maltrato a CQC agrandouse cando se pasou a emitila case de madrugada. Iso é que a finais de xaneiro decidiu suspender a súa emisión, curiosamente antes da campaña electoral, pois selou a súa defunción na 5..

La Sexta -que para min é unha boa televisión que apostou por programas de humor e polo deporte, amais de series de éxito e informativos- aposta agora por CQC e adquire os seus dereitos. Un gran acerto e un valor seguro que voltará a cotizar a alta. Tempo ó tempo.

So falta saber quen será os seus homes de negro na nova versión. Manel Fuentes, o seu último conductor parece que se quedará en Telecinco porque ten un contrato de longa duración que o ata a esta televisión. Coido que é un bo humorista pero que nunca encaixou en CQC a pesar de que o tentou. Pero a sombra alongada de El Gran Wyoming era implacable. Oxalá sexa éste o seu "novo" presentador. Por estar xa está na Sexta, pero ó mesmo tempo coido que para el poidera ser un paso atrás ó voltar a unha etapa da súa vida que creía pechada. Ou iso pode pensar. Para min sería unha acertada que La Sexta e Wyoming apostaran por este último como presentador.

O seu humor mordaz, sarcástico e moi intelixente ségueo a demostrar con creces en La Sexta, no programa "El Intermedio", a iso das 21:30 horas,media hora despois do informativo da cadea. Un programa que adoita comenzar cunha frase pronunciada polo Wyoming. "Acaban de escuchar las noticias. Ahora les contaremos la verdad" E facer humor intelixente non é tan doado como moitos pensan.

Desde aquí, aínda que seguro que ninguén da Sexta nin ninguén importante me vai escoitar, REIVINDICO UN CQC CON WYOMING E ALGÚN DOS REPORTEIROS DA PRIMEIRA ETAPA.

¿Vos que pensades de CQC e da súa nova etapa? ¿Cal credes que sería o seu presentador ideal?

# Máis información sobre a noticia neste enlace #



UN ARTIGO ELABORADO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica....Hoxe de Lincoln

" Ten dereito a criticar, quen ten un corazón disposto a axudar " Abraham Lincoln

mércores, 26 de marzo de 2008

** O Recuncho Literario: Carlos Alfaro

Paternidad responsable

Era tu padre. Estaba igual, más joven incluso que antes de su muerte, y te miraba sonriente, parado al otro lado de la calle, con ese gesto que solía poner cuando eras niño y te iba a recoger a la salida del colegio cada tarde. Lógicamente, te quedaste perplejo, incapaz de entender qué sucedía, y no reparaste ni en que el disco se ponía rojo de repente ni en que derrapaba en la curva un autobús y se iba contra ti incontrolado. Fue tremendo. Ya en el suelo, inmóvil y medio atragantado de sangre, volviste de nuevo tus ojos hacia él y comprendiste. Era, siempre lo había sido, un buen padre, y te alegró ver que había venido una vez más a recogerte.


UN RELATO DE Carlos Alfaro



RECUNCHO LITERARIO ENVIADO POR: Mariam
Gran Colaboradora de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....Víctor Hugo: sobre a felicidade


" A suprema felicidade da vida é saber que eres amado por ti mesmo ou, máis exactamente, a pesar de ti mesmo "



Victor Hugo

luns, 24 de marzo de 2008

** Genma Nierga presentará un programa en TVE

Hola a tod@s. Xa había tempo que non me asomaba por A.L.M. Hoxe fágoo para publicar este miniartigo. Aproveito para agradecervos que A Lareira Máxica estea crecendo moito no último mes. Cada día ten máis visitantes segundo comprobamos recentemente Patri e un servidor.

A nova ven da xornalista Genma Nierga que acaba de fichar por TVE para presentar un programa de nenos. É a versión en castelán do popular “No em ratllis!” que emite TV3 e presentado pola xornalista "galega" (ela considérase máis catalana que galega) Julia Otero. Asemade, tanto o programa de TV3 como o de TVE son unha versión do programa inglés "What kids really think?” (Que pensan realmente os nen@s?).

Genma Nierga vai compatibilizar o seu novo programa na televisión co radiofónico de "La Ventana", o cal presenta desde hai 10 anos, que son os anos que, precisamente hai que non traballa na pequena pantalla.

Encántame o bo facer de Genma Nierga, quen me parece unha moi boa xornalista. Por certo, para ela o de traballar con nen@s non será nada novo, xa que "La ventana" hai unha sección semanal no que varios escolares opinan sobre temas de actualidade. Ou sexa, que vai ser aglo así como extrapolar esa sección á TVE e convertila nun programa con autonomía propia. Agardemos que a audiencia responda. O programa, estou seguro, será bo. Diso non teño dúbida ningunha.

#Máis información en Vertele.com #




UN ARTIGO DE: Julio
Coordinador de A Lareira Máxica

** Diario dun can...porque os cans tamén teñen vida

Os cans teñen sentimentos, moitos. O meu can, o Cuco, demóstramo cada día. Tivo sorte, ten unha casa e un familia que lle quere. O cariño que nos da o Cuquiño é incondicional. Non creo que haxa no mundo seres que encarnen mellor o significado da palabra “lealdade”. Ter un can esixe responsabilidade e dedicación, nunca debe ser unha decisión caprichosa. Un can non é un obxecto, é un ser que sinte. O seguinte relato é unha narración que me conmoveu. Un relato triste e verídico que se repite con demasiada frecuencia. Hai que ser ben desalmado para abandonar un can. Non sei porque algunha xente se empeña en ter can cando realmente non está capacitada para educalo e atendelo. Pódense ter outras mascotas, canarios, peixes, tartarugas, hámsters,... , non hai ningunha razón para crucificar un can, non creo que ningún teña vocación de mártir e menos de santo.





DIARIO DE UN PERRO



Una semana: Hoy hace una semana que he nacido. Qué alegría haber llegado a este mundo.



Un mes: Mi mamá me cuida muy bien. Es una mamá ejemplar.



Dos meses: Hoy me separaron de mi mamá. Ella estaba muy inquieta y con sus ojos me dijo adiós. Espero que mi nueva familia humana me cuide tan bien como ella me ha dicho que harán.



Cuatro meses: He crecido rápido, y todo me llama la atención. Hay varios niños en la casa que para mí son como hermanitos. Somos todos muy inquietos, ellos me tiran del rabito y yo les mordisqueo jugando. Nos divertimos mucho.



Cinco meses: Hoy me regañaron. Mi ama se molestó porque me hice pipí dentro de casa, pero nunca me habían dicho dónde hacerlo. Además duermo en un cuartito...y ¡ya no aguantaba más!



Ocho meses: Soy un perro feliz. Tengo el calor de un hogar, y me siento tan seguro, tan protegido...Mi familia humana me quiere y me deja hacer muchas cosas. Cuando están comiendo yo les pido algo y siempre me lo dan. Y el jardín de casa es estupendo, y puedo escarbar como mis antepasados los lobos, escondiendo la comida. Creo que nunca hago nada mal porque nunca me dicen nada...



Doce meses: Hoy cumplí un año. ¡Soy un perro adulto! Mis amos dicen que crecí más de lo que ellos pensaban. Seguro que se sienten orgullosos de mí...



Trece meses: Que mal me sentí hoy. Mi hermanito, uno de los niños, me quitó la pelotita. ¡Yo nunca le quito sus juguetes! Así que se la quité, pero mis mandíbulas se han hecho fuertes y le hice daño sin querer. El gritó y lloró y yo me sentí muy triste. Después del susto me encadenaron casi sin poder moverme. Hacía mucho sol y tenía mucho calor y no había agua cerca...Y les oí decir que iban a tenerme en observación o algo así, y que soy un desagradecido. No entiendo nada.



Quince meses: Ya nada es igual. Vivo en la azotea y me siento muy solo. No se por qué mi familia ya no me quiere. A veces se les olvida que tengo hambre y sed, y cuando llueve no tengo ningún techo para cobijarme.



Dieciséis meses: Hoy me bajaron de la azotea. Me puse muy contento de que me perdonaran, y daba saltos de gusto, y movía el rabito como nunca. ¡Y además me van a llevar de paseo! Monto en el coche y espero a ver a dónde me llevan, tengo muchas ganas de correr y jugar con mi familia. Paramos, abrieron la puerta y yo me bajé feliz. Estábamos en la carretera, al lado de un campo y pensé que pasaríamos un día estupendo. No entiendo por qué cerraron la puerta y se fueron. ¡Esperadme!, les grité, ¡Os olvidáis de mí! Corrí detrás del coche con todas mis fuerzas, muy angustiado, iba viendo que no podría alcanzarles, que no podía correr más y el coche se iba haciendo pequeñito. Me habían olvidado.



Diecisiete meses: He intentado encontrar el camino para volver a casa y no lo he conseguido. Estoy perdido. A veces me encuentro con gente buena que me mira triste y me da algo de comer. Yo les doy las gracias con la mirada, y les digo que querría que me adoptaran, que les prometo ser leal como nadie...pero sólo dicen "pobre perrito, se debe haber perdido". Y se van y me dejan sólo otra vez.



Dieciocho meses: Es otro día pasé por un colegio y vi a muchos niños como mis antiguos hermanitos. Me acerqué y un grupo de ellos, riéndose, me lanzó una lluvia de piedras, "a ver quien tiene mejor puntería", decían. Una de las piedras me dio en un ojo y ya no veo con él.



Diecinueve meses: Ahora ya no se me acerca casi nadie, creo que es porque ya no soy un perro bonito. Estoy muy flaco, perdí mi ojo, tengo alguna herida de algún perro más fuerte que me mordió cuando intentaba comer y hace mucho que nadie me cepilla el pelo. La gente no me acaricia. Últimamente lo que abundan son los escobazos que me dan cuando intento dormir un poco a la sombra de alguno de sus porches.



Veinte meses: Casi no puedo moverme. Hoy intenté cruzar la calle por donde pasan coches y uno me atropelló. Aunque yo creo que estaba en un lugar seguro...y no olvidaré la mirada de satisfacción del conductor que hasta se ladeó con tal de darme...Si me hubiera matado...pero que va, sólo me dislocó la cadera y el dolor es horrible. Mis patas traseras no se movían, así que con mucha dificultad me arrastré hacia el borde del camino, donde había un poco de hierba.

Llevo diez días bajo el sol, la lluvia y el frío, sin comer. Ya no me puedo mover nada, el dolor es insoportable. Me siento muy mal, cuando llovió se hizo un charco donde yo estaba y como no podía moverme estuve mojado muchísimo tiempo, y creo que mi pelo se está cayendo. Alguna gente pasa sin verme, otros me dicen "no te acerques"... ¡pero si ni me puedo mover!



Ya casi estoy inconsciente, pero una fuerza extraña me hizo abrir los ojos. Una mujer muy dulce me decía "pobre perrito, cómo te han dejado". Junto a ella venía un señor de bata blanca, que empezó a tocarme y dijo "lo siento señora, pero esto ya no tiene solución, es mejor que deje de sufrir". A la señora se le saltaron las lágrimas y asintió, y como pude, moví el rabito agradeciéndole que me ayudara a descansar. Sentí un pinchazo de la inyección y me dormí mientras ella me acariciaba la cabeza, pensando porqué tuve que nacer si nadie me quería.



.................................................................................................................................(Autor descoñecido)
.................................................................................................................................




RELATO ALLEO ENVIADOR POR: Alvariño
Gran Colaborador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de......Boosuet : Desexos incumpridos


" Non é bo que todo aconteza como desexamos "



Bossuet

martes, 18 de marzo de 2008

** Descansamos unhos días

A Lareira Máxica cóllese unhos días de vacacións. Seguídenos visitando pois tedes material abondo entre música, artigos ou enlaces. Grazas.

** A Frase Máxica....Balzac...Con música de fondo

" Nas grandes crisis, o corazón rompe ou cúrtese "



Balzac

luns, 17 de marzo de 2008

** Moralexa sobre os amigos: recordos e olvidos

“Arena y piedra”
Esta es la historia de dos amigos que cruzaban el desierto. En un momento de enfado uno le dio una bofetada a su amigo. Éste dolorido, pero sin decir palabra, escribió en la arena:

"HOY MI MEJOR AMIGO ME HA DADO UNA BOFETADA"

Continuaron caminando, llegaron a un oasis y decidieron bañarse. El que había sido abofeteado estuvo apunto de ahogarse y su amigo lo salvó. Cuando se repuso escribió sobre una piedra:

"HOY MI MEJOR AMIGO ME HA SALVADO LA VIDA"

El que le había abofeteado y salvado la vida le preguntó a su amigo: ¿Por qué escribiste en la arena y ahora en la piedra? El amigo le respondió: cuando alguien nos hiere, hay que escribir en la arena para que los vientos del perdón lo puedan borrar. Pero cuando alguien nos hace el bien debemos grabarlo en piedra, para que ningún viento lo pueda borrar y nos lo haga olvidar.


AUTOR DESCOÑECIDO




RELATO ALLEO ENVIADOR POR: Alvariño
Gran colaborador de A Lareira Máxica

**A Frase Máxica de.....Goldsmith: Dificultades


" A nosa maior gloria non está en non ter caído nunca, senón en levantarnos cada vez que caimos "



GOLDSMITH, Oliver

sábado, 15 de marzo de 2008

** Latinoss, voces melódicas e harmoniosas

Penso que o vídeo musical de hoxe vaivos gustar. Ó mellor non pola música, pero si polas imaxes ou pola letra desta canción. O grupo chámase LATINOSS e a canción "Secretos". A min a canción gústame. Música tranquila pero melódica, imaxes e letra tenra.

Latinoss xurdiu en novembro de 2005 e está composto por Jesús Monje, Sergio García e Julián Delgado. Para os que acabades de descubrir este grupo ou para os que apenas o coñecedes, podedes obter máis información na súa páxina web, que ten música relaxante de fondo. Clickade aquí..




UN ARTIGO DE: Julio
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Simpática.... De Les Luhiers a E.T.

--> " Non hai muller fea, so beleza rara " (Les Luhtiers)
--> " Se un paxariño che di… debes estar tolo pois os paxaros non falan " (Les Luhtiers)
--> "Estudiar é desconfiar da intelixencia do compañeiro do lado " (Les Luhtiers)
--> " O amor eterno dura aproximadamente 3 meses " (Les Luhtiers)

--> " ¿E se fago dedo? " (E.T.)

venres, 14 de marzo de 2008

** Eurovisión e o fenómeno friki por bandeira

A friki-canción de España para Frikivisión, digo Eurovisión, non vai ser a única. Os seguintes vídeos son os dos friki representantes doutros paíes: Bosnia Herzegovina, con pavo incluido; Irlanda, que envía a unha marioneta Dustin a cantar.... Pero seixa hai tamén algún outro máis, piratas incluidos....¿Que será un Festival de cancións ou de disfraces con atrezzo e don dereito a corral? ¿Burla total á política ou falta de respeto para os amantes da música?








UN ARTIGO-OPINIÓN DE: Julio
Coordinador de A Lareira Máxica

** Un relato con moralexa: superar dificultades

“Hacer el asno”


Un día, el burro de un agricultor cayó en un pozo. El animal gimió lastimeramente durante horas y el agricultor no sabía qué hacer. Finalmente, como el animal era viejo y el pozo estaba llamado a desaparecer, decidió que no era rentable rescatar el burro. Pidió ayuda a sus vecinos y armados de palas comenzaron a enterrar el pozo. Al principio, el burro se dio cuenta de lo que pasaba y se puso a rebuznar con toda su fuerza. Después sorprendió a todos con su silencio. El agricultor después de algunas paladas de tierra miró al fondo del pozo y no podía creer lo que estaba viendo. El burro se sacudía la tierra que le caía y se subía encima. Mientras ellos echaban tierra, el burro se la sacudía y se montaba encima una y otra vez y así, para sorpresa de todos, el burro consiguió salir del pozo.
Del mismo modo, la vida intentará engullirnos con toda clase de calamidades. El truco para salir del agujero es sacudírselas para avanzar. Cada uno de nuestros obstáculos es una piedra que nos permite progresar. Podemos salir de los pozos más profundos no parándonos nunca.



AUTOR DESCOÑECIDO



RELATO ALLEO ENVIADOR POR: Alvariño
Gran colaborador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de...Óscar Wilde....sobre os ingleses

" Non hai en todo o mundo personaxes con menos sentido da beleza literaria que os ingleses "



Óscar Wilde no seu libro "El Retrato de Dorian Gray"

xoves, 13 de marzo de 2008

** O recuncho literario..... Rudyard Kipling

“IF”

Si guardas en tu puesto la cabeza tranquila,
cuando todo a tu lado es cabeza perdida.
Si tienes en ti mismo una fe que te niegan
y no desprecias nunca las dudas que ellos tengan.
Si esperas en tu puesto, sin fatiga en la espera.
Si engañado, no engañas.
Si no buscas más odio, que el odio que te tengan.
Si eres bueno, y no finges ser mejor de lo que eres.
Si al hablar no exageras, lo que sabes y quieres.
Si sueñas y los sueños no te hacen su esclavo.
Si piensas y rechazas lo que piensas en vano.
Si alcanzas el TRIUNFO ó llega tu DERROTA,
y a los dos impostores les tratas de igual forma.
Si logras que se sepa la verdad que has hablado,
a pesar del sofisma del Orbe encanallado.
Si vuelves al comienzo de la obra perdida,
aunque esta obra sea la de toda tu vida.
Si arriesgas de un golpe y lleno de alegría,
tus ganancias de siempre a la suerte de un día,
y pierdes, y te lanzas de nuevo a la pelea,
sin decir nada a nadie lo que eres, ni lo que eras.
Si logras que los nervios y el corazón te asistan,
aún después de su fuga, en tu cuerpo en fatiga,
y se agarren contigo, cuando no quede nada,
porque tú lo deseas, lo quieres y mandas.
Si hablas con el pueblo, y guardas la virtud.
Si marchas junto a Reyes, con tu paso y tu luz.
Si nadie que te hiera, llega a hacerte la herida.
Si todos te reclaman, y ninguno te precisa.
Si llenas el minuto inolvidable y cierto,
de sesenta segundos, que te llevan al cielo.
TODO lo de esta Tierra será de tu dominio,
Y mucho más aún...
¡Serás un HOMBRE, hijo mío!


UN POEMA DE Rudyard Kipling




UN RECUNCHO LITERARIO ENVIADO POR: Mariam
Gran colaboradora de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de..... Proverbio portugués

" A lúa e o amor cando non crecen, diminúen "



(Proverbio Portugués)

mércores, 12 de marzo de 2008

** A Frase Máxica de.....Descartes.....sobre filosofía

" La filosofía es la que nos distingue de los salvajes y bárbaros; las naciones son tanto más civilizadas y cultas cuanto mejor filosofan sus hombres "



René Descartes
Frases, filosofía, Descartes, reflexión, humanos

martes, 11 de marzo de 2008

** 11-M triste lembranza. Violencia: A nosa enemiga

Todo o que poida dicir sempre será pouco. Sí, sempre será pouco. Non hai nada nin nadie que desfaga o que unha vez se fixo con maldade. Por desgracia é así. O tempo pasa, pero os recordos permanecen aí. Sí, permanecen e a súa evocación trae máis tristura e sufrimento. Moito. Máis do que moit@s poidamos imaxinar. Moito, moito máis.

A violencia nunca está xustificada: nin a de xénero, nin a terrorista nin ningunha. A violencia en sí é mala. E a violencia é a mesma aquí en España ou en calquera parte do mundo. Quero dicir,tan mala é aquí como alí. A violencia é maldade, sexa cal sexa. Para min é algo impropio dun ser humano e máis no século XXI. A guerra é outro exemplo.

Hai un dito xornalístico que di que para que unha morte ou un suceso violento ten máis repercursión canto máis preto sexa e que canto máis lonxe sexa, maior número de víctimas se precisan para que, a ollos, dos que estamos lonxe adquira a mesma importancia. Parece unha parvada, pero é certo.

Podería seguir divagando sobre a violencia pero non quero alongarme. So quería lembrar que hoxe cúmprense catro anos da mior barbarie terrorista cometida en España. A do atentado do 11-M nos trens de Madrid. Podía ternos pasado a calquera de nós. Iso fai reflexionar da pouca cousa que é un ser humano. Hoxe podes estar vivo e mañán, ou pasado, podes estar durmindo baixo terra. Si, e duro, pero é a cruda realidade.

O que practica violencia ou terror, e alguén violento ou terrorista. Non lle deamos máis voltas. E nada xustifica os seus actos. Da igual o motivo que esgrima. Nada o xustifica. O terrorista para min non é un ser humano. É un animal cobarde no que a razón non fixo acto de presencia e móvese por instintitos. Por instintos asesinos. Como os animais, con perdón para os animais que seguro que son máis persoas que algúns que din ser humanos. O mundo ó revés.

A tódolos familiares das víctimas do atentado do 11-M so quería solidarizarme con elas e darlle folgos a ánimos para continuar adiante e para lembrarlles que en calquera atentado estamos con eles. E fágase extensible, por suposto, este post para lembrar as víctimas de atentados de vilencia doméstica e o de outros animais terroristas que poboan o noso país, por desgracia.

Hoxe, hai catro anos, lémbrome de escoitar primeiro a radio e logo ver a televisión. Non o poderei olvidar. Un tras un ían caíndo cadáveres e mortos. Un sinsentido que cobraba forza. Un día moi triste aquel, pero todo o que poida dicir aquí sempre será pouco....




UN ARTIGO ELABORADO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica.....Aprender e saber dudar


" Sempre que ensines, ensina, á vez, a dubidar do que ensinas "



(Nila)

luns, 10 de marzo de 2008

** A Eurovisión con sentido do humor. ¿Loitar por puntuar?

Ao final a representante de España en Eurovisión 2008 vai ser Rodolfo Chiquilicuatre. Para min decepción. So había que ver a "Rodolfo" actuando para ver que todo isto lle ven grande e que a broma fóiselles das mans. Gostábame La Casa Azul. Un tema marchoso e cunha simpática posta en escena. O Julio, o noso coordinador, nembargantes dicía que ningunha das cancións debía ir a Eurovisión pero que "para rirse de Eurovisión e do seu politiqueo a mellor canción para enviar sería a do Chiqui Chiqui. Riranse de nós, seguro, pero nós rirémonos da burla que supoñen as votacións políticas dos países membros de Eurovisión enviando unha pseudocanción, e dando a entender que xa nin nos molestamos en mandara un bo representante senón a un calquera porque o tongo eurovisivo é un feito".
En parte non lle falta razón ao Julio, pero para min La Casa Azul e a súa "Revolución Sexual" era un tema moi pegadizo e que podía ter opcións.
Penso que Rodolfo vai ter 0 puntos. O Julio pensa que vai ter máis dun e que vainos sorprender porque hai so uns anos Austria enviou a outro friki que quedou sexto. A el aínda que a nosa canción non lle gusta, pensa que vai quedar algo mellor que nos últimos anos so por ser friki.
Cando menos o Julio deixoume pór o vídeo musical de La Casa neste post e a súa canción no reproductor de Imeen. Grazas Julio.






UN ARTIGO DE: Patri Loureiro
Administradora axudante de A Lareira Máxica

** Un luns con humor sempre é mellor: Quesada

Outro gran humorista gráfico galego é Quesada. Podemos ver moitas das súas viñetas gráficas nalgún xornal. Hoxe traemos a A Lareira Máxica algúns das súas viñetas máis divertidas. ¿Hai outras que che gostaron? Pois envíaas a ALM e publicarémolas.







** Un relato sobre a importancia de estar animado

“El diablo vende sus herramientas”

El día de su jubilación, si se puede hablar de jubilación, el diablo sacó a subasta todas sus herramientas. Todas expuestas al público daban un espectáculo un tanto macabro. Estaban, codo con codo, junto al odio, la envidia, la lujuria, la mentira, la hipocresía y otras muchas más herramientas de destrucción.
Curiosamente, un poco apartada se encontraba una de apariencia insignificante, pero con un corte muy afilado. Alguien le preguntó:
-¿Para qué sirve ese instrumento?
-Se trata del desánimo - respondió el diablo.
-¿Y por qué le has puesto un precio tan alto?
-Porque lo utilizo mucho. Con algunas personas no funcionan las otras herramientas pero esta siempre es eficaz, la utilizo en todas partes y nunca me falla.



RELATO ALLEO ENVIADO POR: Alvariño
Gran colaborador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de ....B.B. King sobre: aprender

" O maravilloso de aprender algo, é que ningúen nolo pode arrebatar "



B. B. King

sábado, 8 de marzo de 2008

** Bonita, cunha canción "Chachi" para alegrarnos

Esta canción ten unhos tres anos. É do vran do 2004. É alegre, marchosiña, pegadiza e ata bailable. Titúlase "Chachi que sí" e está interpretada polo dúo Bonita. So lle coñezo este tema. Pasa con máis grupos ou cantantes. Flor dunha canción. O mesmo lles aconteceu ás Ketchup co seu "Aserejé".




UNHA OPINIÓN MUSICAL DE: Patri
Administradora axudante de A Lareira Máxica

venres, 7 de marzo de 2008

** Un vídeo educativo e un anuncio moi bo

A publicidade non sempre é mala. Coido que hai publicidade mala, outra nin boa nin mala e outra boa ou moi boa. O último exemplo de publicidade boa protagonízaa este anuncio. Fala de que os menores de idade siguen o exemplo dos seus pais para todo. Coido que é así. De aí a importancia que adquire a educación dos nosos fill@s. Cada vez son máis os pais que descargan a educacións dos seus vástagos en colexios e institutos. Craso erro. Nos centros fórmase ós alumnos. A educación en sí adquírese na casa. Logo resulta moi fácil culpabilizar sempre ós profesores dos fracasos paternos ou maternos. Uns pais que aínda que poidan estar cos seus fill@s, non o fan e "colócan@s" nas máis diversas actividades co gallo de que pasen o menos tempo posible con eles. Pais e nais que non se cortan en berrar e tirarse os trastos diante dos cativos sen pensar que un nen@, teña a idade que teña, aprender por imitación dos seus pais. E podería seguir, pero por hoxe paro. Niso creo que se basea o anuncio do vídeo. Un 10. Un anuncio tamén moi bo era aquel da campaña da animaación á lectura escolar que dicía algo así como "Se ti les, eles lerán". É certo. Así que fixémonos máis, pais e nais, no que facemos diante e para cos nos@s fill@s xa de pequenos. Logo pode ser tarde e poderemos ter educado a persoas carente de ética, valores, sensibilidade, motivación, respetuosas cos demais, e un longo moi longo etcétera de adxectivos negativos. A educación empeza na casa. A formación é nos centros educativos. E pais/nais deben estar moi en contacto cos profesores. E coordinarse. Por algo son ambas partes as que máis tempo pasan cos menores.



¿ Que vos pareceu o anuncio ? ¿Que cousas che apetece comentar do tema educativo? Agradecemos as túas aportacións. Un blog nútrese e medra gracias ós vosos comentarios.



UN ARTIGO-OPINIÓN DE: Julio
Coordinador de A Lareira Máxica

** Uns científicos localizan o "Punto G"

O outro día lía no xornal Metro unha nova que falaba de que uns científicos localizaron o famosiño Punto X. Aleluia, por fin o atoparon. Agora xa poderemos durmir tranquilas -e tranquilos-. A min paréceme unha parvada todo iso do Punto G. Son partidaria dos Puntos W (que non sempre son iguais a todas nós). Para máis información do achádego da comunidade científica sobre o Punto G lede este artigo. ¿Non terán onde empregar o tempo estes homiños?. ¿Vos credes que so hai un G que é que é común a tod@as?



UN ARTIGO DE: Patri
Administradora axudante de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....

"O que ten o valor de rir é o dono do mundo"



LEOPARDI, Giacomo

xoves, 6 de marzo de 2008

** Catro fotografías nocturnas de incalculable beleza

Berlín
Colonia
Londres
Salzburgo

Hai fotografías dunha beleza casi insuperábel. Son xoias retratadas polo ollo humano. As catro seguintes son un bo exemplo dilo. Se tivera que escoller algunha das catro, escollerías as catro. ¿E vós cal preferides?
Patri




FOTOS ENVIADAS POR: María
Gran colaboradora de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de.....Unamuno....sobre a envidia

" A envidia é mil veces máis terrible que a fame, porque é fame espiritual "



UNAMUNO, Miguel

mércores, 5 de marzo de 2008

** Ten coidado con quen e onde tomas un café

De todos é sabido que hai países, culturas e relixións moi diversas no mundo. Respétoas, pero hai cousas que non. Para mostra a seguinte nova que lía onte lía no gratuíto 20 minutos: "Un profesor universitario recibirá 180 latigazos por tomar un café con una alumna". Coido que é unha aberración, por muita cultura e relixión que sexa. Inxusta e desproporcionada sanción. Por degraza, incluso existen exemplos muito máis violentos e sangrantes ca este.

[ Máis información desta nova en 20 Minutos ]




UN ARTIGO DE: Patri
Administradora axudante de A Lareira Máxica

** Gasolineiras máis baratas: unha páxina web

Como acostuma a dicir o Julio:todo o que sobe non baixa, polo menos en canto aos prezos. O dos combustibles son unhos dos que máis se notan. Onte paguei o litro de gasoil 6 euros (10 pesetas) máis caro que hai so 3 semanas. Non hai muitas diferencias de prezos entre as gasolineiras, nembargantes existen. Máis ben e, sobor de todo, hai lugares máis baratos. Logo están os surtidores dos centros comerciais no que se aforra máis do que coidamos. Pra coñecer canto custan os carburantes en tódalas estacións de servicio de toda España existe esta páxina web do Ministerio de industria, Turismo e Comercio. Nela podedes comprobar os prezos dos diferentes carburantes en toda España e tamén ordenar, dentro da vosa provincia, as gasolineiras segundo os prezos que marcan. De muita utilidade. Tede-lo enlace na sección "Viaxando" na columna dos enalces, á esquerda do blog.

** A Frase Máxica de....Voltaire....sobre a razón

" Algúns están destinados a razoar erroneamente; outros a non razoar en absoluto, e outros a perseguir ós que razoan "



VOLTAIRE, François-Marie Arouet

martes, 4 de marzo de 2008

** Facer música de xeito económico pero moi eficaz

Este vídeo olleino no blog do amigo Toupeiro e non me puiden resistir a poñelo. Un home fai música con copas de auga. Música ceslestial. Aconséllovos que o miredes. Primeiro tomade asiento. So dura dous minutos pero é unha obra de arte. Cando rematedes de velo so vos poido que contestedes a esta pregunta ¿Que vos pareceu? A min sinxelamente: ENCÁNTAME.

[Vídeo visto no recomendado blog ToupeiraToupeiro]


** A Frase Máxica.....do xenial Woody Allen

" O mago fixoo un xesto e desapareceu a fame, fixo outro xesto e desapareceu a inxustiza, fixo outro xesto e acabouse a guerra. O político fixo un xesto e desapareceu o mago "



Woody Allen

luns, 3 de marzo de 2008

** Con H de Humor e con R de Risa: Maneiras de contar

Maneiras de contar

Un empresario andaba á procura dun traballador que soubese contar. Puxo un anuncio e presentáronse tres candidatos. Pasou o primeiro.

—A ver, ¿sabe vostede contar ata dez?
—Sei. 1, 3, 5, 7, 9, 2, 4, 6, 8, 10.
—¡Que xeito máis estraño de contar!
—É que eu antes traballaba de carteiro.

E pasou o segundo candidato.
—A ver, ¿sabe vostede contar ata dez?
—Sei. 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1.
—¡Que xeito máis estraño de contar!
—É que eu antes traballaba para a NASA.

E pasou o terceiro candidato.
—A ver, ¿sabe vostede contar ata dez?
—Sei. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7..., sota, cabalo e rei.
—Isto xa me supera. ¿Podo saber en que traballaba vostede?
—Verá, é que eu antes traballaba na Xunta.



CHISTE ENVIADOR POR: Mariam
Gran colaboradora de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....García Márquez....Dicir "No"

" O máis importante que aprendín a facer despois dos cuarenta anos foi a dicir non cando é non "



GARCÍA MÁRQUEZ, Gabriel

domingo, 2 de marzo de 2008

** "La que se avecina" regresará con 3 baixas importantes

Enma Penella

"La que se avecina", a secuela-remake de "Aquí no hay quien viva" regresa a Telecinco esta primavera a Telecinco e faino con tres baixas moi importantes. Trátase de tres actrices que xa interviñan na serie matriz "Aquí no hay quien viva". Trátase de Enma Penella (moi coñecida polo papel de Concha na serie matriz), Malena Alterio (a outrora Belén, moza de Emilio na serie antiga), e Isabel Ordaz (a "Hierbas" en "Aquí no hay quien viva"). Enma Penella morreu o pasado agosto por enfermidade e Malena e Isabel deixan "La que se avecina" para emprender outros proxectos profesionais.

Malena AlterioEstas baixas serán suplidas por outras tres altas -cual símil futbolíticos-: Mónica Pérez e Cristina Medina -que interpretará a dúas solteiras aloucadas en temas amorosos- e por Manuel Andrés, que xa actuou nos últimos capítulos da tempada anterior, trala enfermidade de Enma Penella.


Isabel OrdazCoido que con estes cambios, "La que se avecina" está selando o seu certificado de defunción. Na primeira tempada tivo uns niveis de audiencia moi discretos e moi alonxados de "Aquí no hay quien viva". Se, para min, as marchas de varios personaxes que interviñan naquela como Luis Merlos ou Fernando Tejero xa feriron de morte á nova serie, as baixas de Enma Penella, Maleia Alterio e Isabel Ordaz, acaban por quitarlle atractivo. E xa non falo doutras baixas que houbera antes de acabar "Aquí no hay quien viva" en Antena 3. Pouco a pouco foise perdendo un elenco de actores moi bos e que calaron fondo.

Para máis información da nova tempada de "La que se avecina" click aquí




UN ARTIGO FEITO POR: Julio
Coordinador de A Lareira Máxica

** Bloguzz elabora rankings fraudulentos e non obxectivos

O Julio i eu queremos denunciar a maneira fraudulenta que ten de facer os seus ranking Bloguzz. A Lareira Máxica deuse de alta en xaneiro,cáseque co nacemento de Bloguzz. Fumos crecendo no ranking. Ata hoxe levamos 24 días publicando ininteurrumpidamente dúas entradas por día. As visitas ó blog creceron moitísimo. Nembargantes, hoxe no ranking de blogs baixamos moitísimo. Por exemplo no apartado de blogs en galego descendemos do posto 48 dó 99 dun total de 202 blogs. O mesmo noutras clasificacións. No xeral baixamos do posto 15508 ó 22841 nun so día. Xa cheiraba a podre, desde hai unha semana. Estabamos ancorados na mesma puntuación sen entendelo porque os datos obxectivos de tódolos contadores de visitas de ALM apuntaban un notable crecemento. Este domingo baixamos de 11937 a 9205 puntos. E non mudamos o noso proceder nestes últimos 24 días. Xa houbo un día en febreiro que, de xeito inexplicable, a nosa posición mudou nun día e caeu en picado sen causa xustificada. Todos nos equivocamos, pero tanto xa é raro.
Agora, volta a pasar. É chama sobremaniera a atención xa que nesta tempada non deixemos de publicar nin de gañar visitantes. Entón ¿por que criterios se move Blogzz? Para máis vergoña dese portal, hai blogs que levan sen actualizar desde hai meses e están situados ó mesmo nivel que ALM ou incluso máis arriba. Unha paradoxa que da que pensar dos intereses ocultos de Bloguzz. Unha decepción. Está claro que non hai criterios independentes e obxectivos. Máis ben existen criterios de inserción de publicidade e outros que oscuros que descoñecemos. Ou iso ou comenten excesivos erros. Oxalá fose isto último.
Polo tanto, desde agora deixamos de crer oficialmente neste tipo de pseudoclasificacións. A nós danos case igual, coidabamos que era unha clasificación independente e unha boa forma de medir o éxito dun blog, pero estabamos enganados. E avisamos ós demais blogueiros. As clasificacións de Bloguzz non son en nada fiables.

Para unha información detalladam, os nosos datos son istos

sábado, 1 de marzo de 2008

** Natasha St. Pier, un descubrimento musical

Natasha Saint Pier é unha xove cantante canadiense de 27 anos que, a parte de ser moi guapa, ten unha voz que é unha delicia escoitala. Neste vídeo musical que vos achego no post atopámola cantando a dúo, en español, con Miguel Bosé. Debo recoñecer que a descubrín gracias a esta canción "Tu trouveras", en francés -título orixinal da canción- que en castelán se chama "Encontrarás".

Esta xove artista, que representou a Francia no Festival de Eurovisión de 2001, ten as súas espaldas varios discos editados, aínda que non se deu a coñecer no mundo de fala hispana ata hai ben pouco. Para máis información lee a súa biografía aquí





ARTIGO REALIZADO POR: Julio
Coordinador de A Lareira Máxica

** Lisboa, cidade lusa fermosa e con muita historia