Discrepo desta frase. Unhah profesora que tiven de Ética explicárnos que a personalidade é a suma de temperamento e carácter. O temperamento é genético, non se aprende, namentres que o carácter é o que forxa o seu individuo coa educación que recibe e a súa formación. De aí que poida haber persoas de carácter débil pero moi temperamentais ou persoas de gran carácter pero nada temperamentais. Así que o de que o carácter non se pode adquirir coido que é ó revés. E vós, ¡que pensades?
Uf!, entón, ti dis que o que se adquire é o carácter, mentras que o temperamento vennos dado pola xenética. Pode ser. O que está claro é que certos rasgos da personalidade teñen que ser xenéticos e outros teñen que ser adquiridos no proceso de socialización do individuo. Esta é a miña modesta aportación. Teño un Tratado de Psicoloxía, terei que documentarme para poder opinar na Lareira con criterio científico. Este é un tema moi interesante. Entón, si o carácter é adquirido, a xente pode cambiar co paso do tempo, é dicir, as experiencias do suxeto modificarían o seu carácter. Supoño que será así, sen embargo, a algunha xente non lle pasa esto, é dicir, non creo que muden de temperamento, nin de carácter, siguen sendo os mesmos. E máis, a min esta xente sorpréndeme gratamente. Cando levo tempo sin ver a unha persoa é cando percibo estes "cambios", a algunhas xa nos recoñeco, deben ser as persoas de personalidade camaleónica, estas sempre se adaptan o seu entorno. Outros nunca cambian, parece que non lle afecte nada, son os de sempre, os máis entrañables, por suposto.
Sánchez llega a su límite
-
[image: Sánchez llega a su límite]
Se ha escrito todo sobre la resiliencia de Pedro Sánchez. Sobre esa
capacidad del presidente del Gobierno para sobrepo...
Día internacional del garrulo usando IA
-
Ya existen suficientes engendros creados con inteligencia artificial
generativa para llenar quinientos museos del horror. Los IA-Bro ya pueden
empezar a ll...
Rosalía: o amor da patria galega
-
Hoxe, xornada en que unha tataraneta de Rosalía pode chegar a ser a
presidenta de Galiza, é bo día para partillar o manifesto que elaborei para
o próximo...
XIII Premios La Buena Prensa
-
Estas son las bases y las categorías.
Se puede presentar cualquier texto en castellano publicado en 2023 en
soporte papel o digital. Los galardones está...
2 comentarios feitos. Deixa o teu!!!!! :
Discrepo desta frase. Unhah profesora que tiven de Ética explicárnos que a personalidade é a suma de temperamento e carácter. O temperamento é genético, non se aprende, namentres que o carácter é o que forxa o seu individuo coa educación que recibe e a súa formación.
De aí que poida haber persoas de carácter débil pero moi temperamentais ou persoas de gran carácter pero nada temperamentais.
Así que o de que o carácter non se pode adquirir coido que é ó revés. E vós, ¡que pensades?
Uf!, entón, ti dis que o que se adquire é o carácter, mentras que o temperamento vennos dado pola xenética. Pode ser. O que está claro é que certos rasgos da personalidade teñen que ser xenéticos e outros teñen que ser adquiridos no proceso de socialización do individuo. Esta é a miña modesta aportación. Teño un Tratado de Psicoloxía, terei que documentarme para poder opinar na Lareira con criterio científico. Este é un tema moi interesante. Entón, si o carácter é adquirido, a xente pode cambiar co paso do tempo, é dicir, as experiencias do suxeto modificarían o seu carácter. Supoño que será así, sen embargo, a algunha xente non lle pasa esto, é dicir, non creo que muden de temperamento, nin de carácter, siguen sendo os mesmos. E máis, a min esta xente sorpréndeme gratamente. Cando levo tempo sin ver a unha persoa é cando percibo estes "cambios", a algunhas xa nos recoñeco, deben ser as persoas de personalidade camaleónica, estas sempre se adaptan o seu entorno. Outros nunca cambian, parece que non lle afecte nada, son os de sempre, os máis entrañables, por suposto.
Publicar un comentario